Υπέρ Σώτης Τριανταφύλλου…

Τη Σώτη Τριανταφύλλου δεν την γνωρίζω προσωπικά. Δεν έτυχε… Τη γνωρίζω, απλώς, μέσα από το συγγραφικό της έργο. Έχω διαβάσει κάποια κείμενά της. Και την καταχώρησα στο μυαλό μας, στην κατηγορία των σπάνιων εκείνων πνευματικών ανθρώπων που ξεπερνούν τα όρια της (όποιας) ιδεολογικής «αφετηρίας» τους, και τολμούν να ταξιδέψουν σε «αχαρτογράφητα ύδατα»…

Σπάνιες περιπτώσεις στον κόσμο μας, γενικότερα. Σπάνιες σε κάθε εποχή, εποχή, εδώ που τα λέμε… Και πολύ σπάνιες στη σύγχρονη Ελλάδα (που διώκει απηνώς την ελεύθερη σκέψη…)

Πρόκειται για στοχαστές, που νιώθουν την ανάγκη να πάρουν θέση για τα μεγάλα προβλήματα του καιρού τους (όχι κατ’ ανάγκην αυτά που μονοπωλούν την εκάστοτε «επικαιρότητα») με το περίεργο αίσθημα ευθύνης όσων πιστεύουν ότι πρέπει να πουν την «αλήθεια» τους σαν να ήταν η «τελευταία γνώμη», η «τελευταία ψήφος» που θα έκρινε το «αποτέλεσμα»…

Χωρίς να τηρούν «ισορροπίες», χωρίς να φοβούνται κυρίαρχα «στερεότυπα», χωρίς να διστάζουν να πάνε “κόντρα στο ρεύμα”, σαν να τους καίει τα σωθικά η αλήθεια τους και θέλουν να την πουν. Όχι μόνο για να «καταγράψουν», την a contrario (αντίθετη) θέση, αλλά για να ρίξουν μιαν αχτίδα φωτός, στο σκοτάδι της συνολικής μας τύφλωσης. Ή της εθελο-τύφλωσης! Που αποκαλείται στις μέρες μας «Πολιτική Ορθότητα»…

Όλα τα ανήσυχα πνεύματα κάθε εποχής, ένιωσαν αυτό ακριβώς τον «πυρετό». Που δεν εκτονώνεται και δεν σβήνει. Αλλά συνεχώς σε «καίει» και σε σέρνει σε επικίνδυνα μονοπάτια… Όπου στο τέλος θα σε πουν «αιρετικό»! Παλαιότερα τους «αιρετικούς» τους έκαιγαν στην πυρά. Άλλοτε, πάλι, τους διαπόμπευαν.

Μέχρι πρόσφατα, στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού τους έκλειναν σε «ψυχιατρεία» (όταν γλίτωναν από τα Γκούλαγκ). Τώρα τους παραπέμπουν σε δίκη. Για… «εγκλήματα γνώμης»! Πού καταντήσαμε!

Προσοχή: ο «αιρετικός» λόγος, δεν οδηγεί πάντα στην «αλήθεια». Ούτε στην «αρετή». Οι «αιρετικοί» κάθε εποχής συχνά αποδεικνύονται – εκ των υστέρων – το ίδιο «πεπλανημένοι» με αυτούς που τους αναθεμάτισαν… Κάθε «αιρετικός» δεν είναι αναγκαστικά και «σωστός»… Δεν είναι και «μάρτυρας»… Δεν είναι και «προφήτης της αλήθειας»… Το τελευταίο που θέλω να κάνω είναι να εξιδανικεύσω τους εκάστοτε «αιρετικούς» και τις «αιρέσεις» τους… Ισχύει όμως, το αντίθετο: Κάθε σωστός, κάθε πρωτοπόρος της αλήθειας, ξεκίνησε πάντα ως «αιρετικός»! Από τον Σωκράτη ως τον Αριστοτέλη και από τον Κοπέρνικο ως τον Γαλιλαίο και από τον Άινσταϊν ως τον Ντιράκ και από τον Αλαν Τούρινγκ ως τον Κούρτ Γκέντελ και από τον Γκράμσι ως την Αyn Rand, η πνευματική ιστορία μας είναι χαραγμένη από τις τομές, και τα λάθη και τις υπερβολές και τις δοκιμασίες που υπέστησαν μεγάλα πνεύματα κάθε εποχής. Άλλοι ήπιαν το Κώνειο. Άλλοι φυλακίστηκαν. Άλλοι αυτοκτόνησαν. Άλλοι πέθαναν παράφρονες... Κάποιοι δικαιώθηκαν - εν ζωή ή μετά θάνατον. Κάποιοι ανέτρεψαν πλάνες, για να οδηγήσουν σε νέες πλάνες. Όμως, δεν θα υπήρχαμε σήμερα ως πνευματικά όντα, χωρίς αυτούς τους «αιρετικούς» κάθε εποχής και την τόλμη τους…

Η Σώτη Τριανταφύλλου δεν ξέρω που μπαίνει σε όλα αυτά. Ξέρω ότι η ίδια δεν θα ήθελε τέτοιους «παραλληλισμούς»με τα «ιερά τέρατα» της διανόησης. 

Ξέρω, όμως, ακόμα, πως οι σημερινοί διώκτες της έχουν τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά με όλους τους «ιεροεξεταστές», κάθε τολμηρής και ελεύθερης σκέψης. Σε κάθε εποχή… Η Σώτη Τριανταφύλλου, «ενόχλησε», γιατί είπε κάποιες αλήθειες που μας αφορούν όλους. Και ενόχλησε ακόμα περισσότερο, γιατί «προέρχεται» από το χώρο της Αριστεράς. (Η εκεί την κατέτασσαν οι «λογοκριτές» της σύγχρονης «Πολιτικής Ορθότητας») Και τους φαίνεται «ανυπόφορο» να γκρεμίζουν τα στερεότυπα τους, αυτοί ακριβώς που θα «όφειλαν να τα υπερασπίζονται»! Στο μυαλουδάκι τους κανείς μας δεν δικαιούται να κάνει κριτική στο Ισλάμ! Στον Χριστιανισμό, ασφαλώς και δικαιούται… («Προοδευτική») «υποχρέωσή» μας και («επαναστατικό») «καθήκον μας να «αποδομούμε» καθημερινά κάθε στοιχείο Χριστιανικής Πίστης… Αλλά στο Ισλάμ, ποτέ! Ακόμα και όταν οι φανατικοί του Ισλάμ αποκεφαλίζουν «απίστους», όπου τους βρουν, και περιφέρουν θριαμβευτικά τα κεφάλια τους! Κι έχει γεμίσει το διαδίκτυο με σκηνές φρίκης…

Ναι βεβαίως, είναι αλήθεια, πως αυτά τα κάνουν οι «φανατικοί» του Ισλάμ!

Ναι, ασφαλώς, πρέπει να ξεχωρίζουμε τους (λίγους) φανατικούς μιας θρησκείας, από τους πολλούς, τους «φιλειρηνικούς», που απλά την πιστεύουν χωρίς να εγκληματούν… Αναμφίβολα… Στο κάτω- κάτω εγκλήματα έγιναν κατά καιρούς, στο όνομα κάθε Θρησκείας! Και κάθε ιδεολογίας, θα προσέθετα… Όμως, εκεί δεν τελειώνει η συζήτηση. Ακόμα δεν έχει αρχίσει… Γιατί ανάμεσα στους «φιλειρηνικούς» μουσουλμάνους που ΔΕΝ εγκληματούν, υπάρχουν και αρκετοί που πανηγυρίζουν για τα εγκλήματα του ΙΣΙΣ! Και υπάρχουν ανάμεσά μας…

Αυτό δεν δικαιούμαστε να το παραβλέπουμε.

Ανάμεσα στους «φιλειρηνικούς» μουσουλμάνους, που δεν θα έκοβαν ποτέ κεφάλια «απίστων» - πράγματι – υπάρχουν κάποιοι που κάνουν στα κορίτσια τους… κλειτοριδο-εκτομή! (Τώρα πια και στην Ελλάδα, όπως φαίνεται…)

Αυτό επίσης δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε. Ούτε να το ανεχθούμε, στις δυτικές χώρες. Ανάμεσα στους, κατά τα άλλα, «φιλειρηνικούς» μουσουλμάνους, υπάρχουν και αρκετοί που επιβάλλουν μέσα στις χώρες μας, στα κορίτσια τους να κυκλοφορούν φασκιωμένα με χιτζαμπ ή νικάμπ ή μπούργκα πολύ περισσότερο.

Που τους επιβάλλουν να κυκλοφορούν μόνο «συνοδευόμενες» από τα αδέλφια τους, αλλιώς τους χαρακώνουν τα πρόσωπα! Αυτό επίσης δεν μπορούμε ούτε να το παραβλέψουμε, ούτε να το ανεχθούμε να συμβαίνει στις δημοκρατικές – υποτίθεται – χώρες της δύσης… Και υπάρχουν, από την άλλη πλευρά, μουσουλμάνοι και μουσουλμάνες στις πατρίδες μας, δίπλα μας, που ζητάνε από τη δημοκρατική πολιτεία μας να τους προστατέψει από ομοθρήσκους τους.

Αυτούς, πράγματι, οφείλουμε να τους προστατέψουμε. Αλλά ΔΕΝ το κάνουμε…

Δεν μπορεί τα ανθρώπινα δικαιώματα στη δημοκρατική Γαλλία ή στη δημοκρατική Ελλάδα να είναι «δύο ταχυτήτων»: Αυτά που αφορούν όλους εμάς.

Και εκείνα που αφορούν μουσουλμάνους συμπολίτες μας, σαφώς υποβαθμισμένα σε σύγκριση με τα δικά μας. Άρα το πρόβλημα δεν το έχουμε μόνο με τους «κακούς» φανατικούς του ΙΣΙΣ στη μακρινή Συρία… Το έχουμε με όλα εκείνα τα στοιχεία της μουσουλμανικής παράδοσης που την καθιστά «ασύμβατη» με το δικό μας Πολιτισμό. Όχι (μόνο) επειδή είμαστε Χριστιανοί (όσοι και όσο είμαστε, τέλος πάντων)… Αλλά κυρίως γιατί είμαστε δημοκράτες, που πιστεύουμε στα ανθρώπινα δικαιώματα όλων (και των μουσουλμάνων) και στην υποχρέωση να τα περιφρουρούμε, χωρίς εκπτώσεις…

Ισλάμ θα πει «υποταγή»! Αυτό θα πει… Κι αυτό – πώς να το κάνουμε; - δεν ακούγεται καλά στα αυτιά (και δεν καταγράφεται με αποδεκτό τρόπο στη συνείδηση) ενός δυτικού ανθρώπου… Η «Υποταγή» ΔΕΝ είναι συμβατή με τους δημοκρατικούς μας κώδικες. Κι αυτό οφείλουμε να το ξέρουμε και να το θυμόμαστε… Όχι να… κυνηγάμε όποιον μας το υπενθυμίζει!

Ασφαλώς δικαιούνται οι μουσουλμάνοι συμπολίτες μας να τιμούν τις γιορτές τους, να νηστεύουν το Ραμαζάνι τους, να τρώνε μόνο «χαλάλ»… Αλλά ΔΕΝ δικαιούνται να εφαρμόζουν τη «Σαρία» (το Δίκαιό τους), μέσα στις χώρες μας, όπου αυτό προσκρούει με το Αστικό και Ποινικό και Οικογενειακό μας Δίκαιο.

Εδώ είναι Δύση, έχουμε τους δικούς μας κανόνες, τα δικά μας ήθη, το δικό μας Δίκαιο. Κι όλοι όσοι ζουν εδώ οφείλουν να το σέβονται. Αλλιώς, πίσω από εκεί που ήλθαν…

Όταν οι δικοί μας πηγαίνουν στις μουσουλμανικές χώρες, οφείλουν κι εκείνοι να σέβονται τα τοπικά ήθη και κανόνες… Δεν διανοήθηκε ποτέ καμιά δική μας κοπέλα, να πάει ... γυμνόστηθη σε δημόσια πλάζ εκει! Έτσι δεν είναι;

Πολύ καλά, λοιπόν, κι εκείνοι όταν έρχονται εδώ, θα σέβονται τους δικούς μας κανόνες. Για όσο βρίσκονται εδώ. Τι πιο απλό; Γιατί δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε;

Βέβαια, το πρόβλημα με το Ισλάμ είναι πως δεν είναι απλώς μια θρησκευτική Πίστη. Είναι ένα σύνολο κανόνων ζωής, όχι μόνο «πνευματικών», αλλά και δικαϊκών! Η «Σαρία» δεν αφορά τι πιστεύεις ότι θα συμβεί στον άλλο κόσμο, στο «επέκεινα». Αφορά καίρια πως θα οργανώσεις τη ζωή σου, μέσα στην οικογένειά σου και μέσα στην Πολιτεία… Είναι ένα «παράλληλο» Αστικό, Ποινικό και Οικογενειακό Δίκαιο. Που ΔΕΝ είναι «συμβατό» με το δικό μας. Είναι σε πολλά σημεία αντίθετο με το δικό μας…

Ο διαχωρισμός Εκκλησίας – Πολιτείας που έχουμε εμείς, στηρίζεται στην Βιβλική ρήση: -- Απόδοτε τα του Καίσαρος των Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ…

Ναι, παραβιάστηκε πολλές φορές στις δισχιλιετή Ιστορία του Χριστιανισμού, αλλά έχει στέρεη βάση στη διδασκαλία του ίδιου του Ιησού… Στο Ισλάμ αυτό είναι αδιανόητο. Γιατί στο Ισλάμ η Πολιτεία ενσωματώνει τους κανόνες της Πίστης. Είναι υποταγή στην Πίστη…

Στο Χριστιανικό κόσμο υπάρχουν πάμπολλα «αμαρτήματα» που ΔΕΝ είναι «αδικήματα»… Για παράδειγμα η μοιχεία, η έκτρωση, το να μη νηστεύει κανείς, το να τηρεί παγανιστικά έθιμα κλπ… Και η Εκκλησία τα αντιμετωπίζει με «πνευματικές ποινές» (απαγόρευση μετάληψης κλπ.) Στη Ισλαμική «Σαρία» ο διαχωρισμός αυτός είναι επίσης αδιανόητος! Τα «αμαρτήματα» είναι ΚΑΙ «αδικήματα»! Οι δε τιμωρίες είναι «κοσμικές» – και συνήθως σκληρές!

Δεν είμαστε «καλύτεροι» εμείς. Δεν είναι «καλύτερο» το Ισλάμ. Απλά σε κάποιο βαθμό είμαστε μη συμβατοί κόσμοι. Το πώς θα συμβιώσουμε με τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας δεν είναι απλό ζήτημα. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις… Οι κανόνες της ισοπολιτείας και της ανεξιθρησκίας που αποτελούν θεμέλια των δημοκρατικού μας «κεκτημένου» πρέπει να ισχύουν για όλους.

Αναμφίβολα και για τους μουσουλμάνους… Βεβαίως, μπορούν όλοι να «ομολογούν» δημόσια την Πίστη τους. Οι Εβραίοι να φοράνε την «κίπα» στο κεφάλι τους, αν θέλουν… Οι Χριστιανοί να φοράνε το σταυρό στο στήθος τους.

Οι μουσουλμάνοι να φορούν κι αυτοί το δικό τους «διακριτικό σύμβολο».

Αλλά να φασκιώνουν τις γυναίκες τους με νικάμπ ή μπούργκα, όχι!

Να κάνουν κλειτοριδοεκτομή στα κορίτσια τους, όχι!

Να γιορτάζουν τις μεγάλες εορτές τους, ασφαλώς…

Αλλά να αυτό-μαστιγώνονται δημόσια μέχρις αίματος, όχι!

Ο,τιδήποτε προσκρούει στα δικά μας «κρατούντα» ήθη, ο,τιδήποτε δεν είναι συμβατό με τη δική μας πολιτειακή οργάνωση και τις δικές μας δημοκρατικές αρχές, όχι!

Αυτά τα όρια οφείλουμε να τα βάλουμε, αν θέλουμε να έχουμε δημοκρατία δυτικού τύπου. Τελεία και παύλα. Οι δημοκρατίες στήνονται βάζοντας όρια. 

Και λειτουργούν όσο τα όρια αυτά γίνονται σεβαστά. Το να επιμένουμε στα δημοκρατικά «όρια», δεν είναι… «ισλαμοφοβία», είναι υπέρτατη δημοκρατική ευθύνη! Αλλιώς, εμείς οι ίδιοι πυροδοτούμε την μισαλλοδοξία! Και φτιάχνουμε πολίτες «δύο κατηγοριών»… Και πάντως να θυμόμαστε πως κατά το Σύνταγμά μας, η Ελλάδα είναι Χριστιανική χώρα. Με «επικρατούσα» θρησκεία την Ορθοδοξία. Δεν είναι υποχρεωτικό να την «ασπαστούν» όλοι… Αλλά είναι υποχρεωτικό να τη σέβονται όλοι… Τι πιο απλό;

Η Σώτη Τριανταφύλλου τέτοια θέματα έθεσε. Και μπράβο της. Όχι κατ’ ανάγκην με αυτή την «οπτική». Αλλά τα έθεσε, θαρραλέα… Και παραβίασε όλους τους κανόνες της «πολιτικής ορθότητας» που μπερδεύει το σεβασμό στον «άλλο», με την πλήρη… υποταγή στην «ετερότητα» του «άλλου»! Αυτός που της επιτέθηκε, είναι γνωστός από χρόνια για τις… «εμμονικές» απόψεις του. Με διεθνή «δικτύωση» έχει αναλάβει εργολαβικά να ελέγχει την «πολιτική ορθότητα» - δηλαδή τη συνείδηση και το… υποσυνείδητο - των Ελλήνων πολιτών. Κανονική ιδεολογική τρομοκρατία! Κατά καιρούς τα έβαζε με «δεξιούς» και «εθνικιστές».

Όχι (μόνο) με «χρυσαυγίτες». Αυτοί εμφανίστηκαν πολύ τελευταία… Κι αυτούς τους έχουμε όλοι στο «στόχαστρο», έτσι κι αλλιώς.

Εδώ και πολλά-πολλά χρόνια, ο σημερινός «διώκτης» της κας Τριανταφύλλου ξεσπάθωνε, ως σύγχρονος «ιεροεξεταστής», εναντίον κάθε «αντιφρονούντος».

Κρατούσα την μεζούρα του «Προκρούστη» και κατήγγελλε συστηματικά όποιον δεν χώραγε στις δικές του ιδεοληψίες. Για να χτυπήσει τους Έλληνες «εθνικιστές» υποστήριξε, κατά καιρούς, τους Σκοπιανούς αλυτρωτιστές, τα τετελεσμένα του Αττίλα στην Κύπρο, ακόμα και τους αλβανούς εθνικιστές.

Όσο το έκανε αυτό πολλοί προοδευτικοί τον «στήριζαν» (ή τον ανέχονταν)…

Τώρα τα έβαλε με μια γνωστή «προοδευτική» συγγραφέα! Τη Σώτη Τριανταφύλλου… Και κάποιοι βγήκαν και τον καταδίκασαν δημόσια. Ευτυχώς, έστω και αργά, άρχισαν να τον παίρνουν χαμπάρι. Αλλά δεν έφτασε τυχαία ως εδώ… Ήταν πάντα αυτό που τώρα αποδείχθηκε ότι είναι. Απλά τώρα τα έβαλε με μια «δικιά μας»… Οφείλουμε όλοι να συμπαρασταθούμε στην Σώτη Τριανταφύλλου. Και ιδιαίτερα η ΝΔ ως φιλελεύθερο δημοκρατικό κόμμα. Αλλά και όλη η υπόλοιπη αντιπολίτευση. Κι οφείλουμε να βάλουμε μυαλό, επιτέλους.

Οι δημοκράτες δείχνουν την αλληλεγγύη τους, όχι μόνο όταν θίγεται ο «ομοϊδεάτης» τους. Αυτό το κάνουν και οι πάσης φύσεως «φασίστες».

Εκείνο που διαχωρίζει τους δημοκράτες από τους «άλλους», είναι ότι οι δημοκράτες δείχνουν εμπράκτως την αλληλεγγύη τους ακόμα κι όταν θίγονται οι «αντίπαλοί» τους. Ιδιαίτερα όταν απέναντι στέκει πια το «αυγό του φιδιού»!

Θανάσης Κ.

Facebook