Απίστευτο κι όμως αληθινό…

Όσοι τα «παίξατε» με τα δυόμιση χρόνια γενικής ευμάρειας και εθνικής αξιοπρέπειας που μας έφερε η Πρώτη Φορά Αριστερά, και ψάχνεστε να την κάνετε για αλλού, βάλτε στοπ. Η λύση βρέθηκε. Το πρόβλημά σας διευθετήθηκε.

Δεν χρειάζεται πια ούτε να τρέχετε στα προξενεία και στις πρεσβείες για να πάρετε βίζα εργασίας για την μακρινή Αυστραλία ή για την «φροζιασμένη» (σ.σ. τσιπρέικα εγγλέζικα)  Μανιτόμπα, ούτε να ψάχνετε για μακρινούς χαμένους συγγενείς προκειμένου να σας κάνουν πρόσκληση για να γίνετε βοηθοί λαντζέρηδες ή και χαμπουργκεράδες στο Σικάγο…

Μοιάζει απίστευτο, όμως είναι αληθινό. Αναφέρομαι σε μια μοναδική ευκαιρία για να ξεφύγετε από τους Σκουρλέτηδες, τις Νοτοπούλαινες και τον Αλέκο τον Τριανταφυλλίδη, να αφήσετε πίσω σας την συριζέικη μιζέρια, και να πάτε να εγκατασταθείτε μόνιμα κι ωραία σε ένα πανέμορφο, γραφικό, ήσυχο ορεινό χωριό της ερωτικής Ιταλίας, και μάλιστα να πληρωθείτε για αυτό!

Πως; Σύμφωνα λοιπόν με το Consumerist, ο Daniele Galliano, δήμαρχος του χωριού Bormida, προσφέρει 2.000 ευρώ σε μετρητά, και διαμονή με ένα συμβολικό νοίκι ύψους 40 μόλις ευρώ τον μήνα, σε όποιον ή όποια θέλει να μετακομίσει μόνιμα στο χωριό του.

Το πρόβλημα του εν λόγω δημάρχου είναι ότι ο πληθυσμός του χωριού έχει συρρικνωθεί τα τελευταία χρόνια, με τους νέους να φεύγουν για αλλού, με αποτέλεσμα οι μόνιμοι κάτοικοι να είναι μόλις 394, κι αυτοί ηλικιωμένοι. Έτσι, προκειμένου το χωριό του να εξαφανιστεί από τον χάρτη, ο δήμαρχος προσκαλεί νέους και νέες, απ’ όλο τον κόσμο, να δηλώσουν συγχωριανοί του… με το αζημίωτο.

Μάλιστα, όπως αναφέρει το  USA Today, ο δραστήριος αυτός δήμαρχος (πως λέμε Μπουτάρης; Καμία σχέση), κατάφερε να πείσει τέσσερις νέους ανθρώπους να εγκατασταθούν στην Bormida από τότε που ανέλαβε την δημαρχία το 2014, σε ένα  χρονικό διάστημα δηλαδή που 54 κάτοικοι του χωριού έφυγαν για άλλες πολιτείες, ή απεβίωσαν.

Όποιος λοιπόν σκέφτεται την δελεαστική αυτή πρόταση, τον ενημερώνω ότι το χωριουδάκι αυτό διαθέτει τέσσερα εστιατόρια, μια βιβλιοθήκη, ένα φαρμακείο, ταχυδρομείο (ανοικτό 3 μέρες την εβδομάδα), ένα ψιλικατζίδικο, ένα μπακάλικο, ένα μικρό ξενοδοχείο-πανσιόν, και έναν γιατρό ο οποίος το επισκέπτεται δυο τρεις φορές την εβδομάδα. Η πλησιέστερη μεγαλούπολη είναι η Γένοβα, η οποία απέχει περίπου 80 χιλιόμετρα.

Όπως λέει ένας από τους ιδιοκτήτες ρεστοράν του χωριού, «η ζωή μας εδώ είναι απλή και φυσική… έχουμε δάση, βουνά, κατσίκια, μια εκκλησία, και καλό φαγητό. Το μόνο που δεν έχουμε είναι το στρες»! Βέβαια, εδώ που τα λέμε, άσχετα με τα κατσίκια, η ζωή στο συγκεκριμένο χωριό είναι και λίγο βαρετή, αλλά σε σχέση με την ένταση που βιώνουμε στην τσιπρέικη Ελλάδα, όπου κάθε βράδυ που περνάει δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει, λίγη βαριεστιμάρα δεν βλάπτει, ειδικά αν συνοδεύεται κι από 2.000 ευρώ…

Strange Attractor