Ο Ακης, η Βίκυ και ένας κότσος…

Κάποτε νόμιζα, ότι η αρρώστια κάνει τον άνθρωπο καλύτερο. Καθώς τον εξαναγκάζει, φανταζόμουν, σε βαθιά ενδοσκόπηση. Μέχρι που μου τίναξε τα μυαλά στον αέρα μια «ανακάλυψη». Λάθος. Δεν τον κάνει καλύτερο άνθρωπο αλλά τον φέρνει πιο κοντά στην αλήθεια του. Oποια αλήθεια, είναι η αλήθεια του.

Ο αισιόδοξος ενεργεί ως διπλά αισιόδοξος. Ο γρουσούζης ως διπλά γρουσούζης. Ο περήφανος ως διπλά περήφανος. Ο κακόψυχος ως διπλά κακόψυχος. Και ούτω καθεξής...

Χθες είδα στους δέκτες μας τον Aκη Τσοχατζόπουλο κατά την αποφυλάκισή του. Ο Aκης, η σύζυγός του Βίκυ και ο κότσος της. Eνας Aκης ξεπουπουλιασμένος κόκορας. Θλιβερό θέαμα. Aρρωστος. Μέσα μου, εννοώ με τη συνείδησή μου, έλεγα καιρό, ότι έπρεπε να αποφυλακιστεί ο Ακης. Γνωρίζω πόσο ανάγκη, σωστής περίθαλψης, έχει ένας άνθρωπος που έκανε εγχείρηση καρδιάς. Τριπλό bypass. Επρεπε να βγει ο Ακης. Και πολύ με ανακουφίζει, ότι μου έτυχε να ζω στο ημισφαίριο της γης μιας βαθιά πολιτισμένης Ευρώπης, που δικαιώνει την ψυχή της με δικαιοσύνη και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ο Ακης καλώς αποφυλακίστηκε. Και μεταξύ μας… Εξίσου θλιβεροί κι όσοι «Ακηδες», κι ήταν πολλοί οι «Ακηδες», λουφάζουν ξεφυσώντας ανακουφισμένοι γιατί μέσα τους γνωρίζουν, ότι κανονικά θα έπρεπε να είναι στο διπλανό κελί του Ακη. Λαμόγια και λαμόγια. Το Πολυτεχνείο έβγαλε παραγωγή ηρώων και το ΠΑΣΟΚ εγκαινίασε τη λαμογιά.

Χθες είδα τον Ακη στην τηλεόραση. Ο Ακης, η Βίκυ, ο κότσος της Βίκυς. Κάποτε νόμιζα, ότι η αρρώστια κάνει τον άνθρωπο καλύτερο. Λάθος. Πιο κοντά στην αλήθεια του τον πάει. Ο Ακης… Ακης. Η Βίκυ… Βίκυ. Χρειάστηκε ένα μικρόφωνο, τρεις τέσσερις άνθρωποι να υποκρίνονται το πλήθος, ένα θηριώδες αυτοκίνητο και με μιας! Ο Ακης, η Βίκυ… Επαρση, υφάκι, «ανωτερότητα», ψευτοπερηφάνια…

Ας πάνε στην ευχή όλα αυτά! Αλλά και θυμούλης; Νευράκια; Για ποιο λόγο; Πού είναι το «Ευχαριστώ» σε μια κοινωνία που ενήργησε όντως ως πολιτισμένη κοινωνία; Πού είναι το «Ευχαριστώ» στον ελληνικό λαό γιατί τον καθορίζει, μια σοφή πονοψυχία, αυτή ενός συγκλονιστικά ανθρώπινου «Δε γαμιέται»; Α ρε Ακη! Ιδιος. Ιδιος κι απαράλλαχτος. Μάλλον… Δυο φορές ίδιος.

Η μάνα μου συχνά λέει μια παροιμία. «Η ψωριάρα η κατσίκα έχει ψηλά την ουρά της». Θα συμπλήρωνα… Ή χτενίζει έναν τεράστιο κότσο για να συνοδεύσει τον σύζυγό της από της φυλακής τα κάγκελα στον έξω κόσμο. Ασχέτως αν θα μείνουν εσαεί, στον δικό τους κλειστό.

Ρέα Βιτάλη

Protagon