Ψέμα, ήττα και αποτυχία με ΣΥΡΙΖΑ…

Γνωρίζοντας όσα κατάφερε για μία ακόμη φορά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σε μια συνεργασία αγάπης με τον ψεκασμένη Δεξιά των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, είναι λογικό να επιδιώξουμε μία καταγραφή της συνεχούς αποτυχίας στην οποία βρίσκεται η χώρα και η πολιτική της ζωή μετά τον ερχομό της οικονομικής κρίσης.

Ποια είναι η συνδρομή, λοιπόν, του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα στον θρίαμβο του ψέματος, του μίσους, της ήττας και της αποτυχίας για τους ίδιους, την Αριστεράς που πιστεύουν πως εκπροσωπούν και την χώρα γενικότερα...

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, λοιπόν, κατάφερε κάτι μοναδικό: υποθήκευσε το μέλλον της χώρας για 43 χρόνια υπογράφοντας την πιο ταπεινωτική συμφωνία που έχει υπογραφεί στη σύγχρονη ιστορία της χώρα. Οι πάλαι ποτέ επίδοξοι επαναστάτες, οι άνθρωποι που θα καταργούσαν τα μνημόνια, οι διχαστικοί πολιτικοί που στιγμάτιζαν με τη σφραγίδα του «γερμανοτσολιά», υπέγραψαν μία συμφωνία για πρωτογενή πλεονάσματα σε βάθος τεσσάρων δεκαετιών, χωρίς να ασκήσουν την παραμικρή κριτική για μία δέσμευση που υπερβαίνει ολόκληρους οικονομικούς κύκλους.

Βέβαια θα βρεθούν κάποιοι κυβερνητικοί να υποστηρίξουν το επιχείρημα πως οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις είναι υπεύθυνες για την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα. Αξίζει, όμως, να γίνει κάποια ερώτηση προς όλους τους υποστηρικτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στις τηλεοπτικές εκπομπές ή όπου αλλού εμφανίζονται για να μάθουμε τι εννοούν με αυτό το επιχείρημα. Μήπως εκείνοι δεν υποσχέθηκαν μία επιστροφή «δια μαγείας» στο 2009; Τι είναι εκείνο που θέλουν να αλλάξουν και μας οδήγησε, σύμφωνα πλέον και με αυτούς, στα μνημόνια δίχως τέλος; Πόσο καιρός θα τους επιτρέψουμε να παίξουνε με τη νοημοσύνη μας πια;

Ο Συνασπισμός (της νεκρής από τις πολιτικές της κυβέρνησης) Ριζοσπαστικής Αριστεράς, βρίσκεται γαντζωμένος από την καρέκλα της «αστικής εξουσίας», όπως θα έλεγαν κάποιο «ταξικά συνειδητοποιημένοι» νεολαίοι του για να συμβάλλει στην ήττα της Αριστεράς και στην οικτρή αποτυχία μίας χώρας σε συνεχή κάθοδο. Έχουν τελειώσει τα καύσιμα στις δεξαμενές των αφηγημάτων που είχε η κυβέρνηση. Ακολουθούν την πολιτική Σόιμπλε χωρίς σοβαρή διαπραγμάτευση δομικών μεταρρυθμίσεων, συνεργάζονται με έναν υπουργό Άμυνας που εκθέτει το παιδί του για «γραβάτες με φαλλούς» και όλα αυτά με κάτι σταγόνες αριστερίστικης πολιτικής για να ικανοποιείται το μικρής απήχησης κομματικό κατάστημα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε επίσης μία μεγάλη ήττα για την Αριστερά. Με την πολιτική του γιγάντωσε τη Νέα Δημοκρατία. Ένα κόμμα που έχει φορέσει τον φιλελεύθερο μανδύα μέσω της ηγεσίας του αλλά δεν παύει να είναι προκατειλημμένο στα ανθρώπινα δικαιώματα με τρανό παράδειγμα τη στάση μικρών και μεγάλων στελεχών του απέναντι στο Athens Pride. Ένα κόμμα που έμοιαζε νεκρό το 2015 και σήμερα διεκδικεί την αυτοδυναμία.

Η χώρα, όμως, και οι πολίτες της δεν αξίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Αξίζουν μία υπεύθυνη προοδευτική δύναμη που θα ανανεώσει της έννοιας της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς. Αξίζουν  ένα πολιτικό πρόγραμμα που δεν θα υπόσχεται fixed πλεονάσματα χωρίς να δείχνει μία κατεύθυνση για την οικονομία και την κοινωνία του παρόντος και του μέλλοντος. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελέσει μια κακή ανάμνηση που θα παραμερίσει για να βγει μπροστά ένα νέο όνειρο που θα πιστέψουμε, θα σχεδιάσουμε και θα υλοποιήσουμε.

Νίκος Γκιώνης

The Caller