Έξι μήνες να τον άφηναν ακόμη...

Ας δούμε την αλήθεια κατάματα. Ένα ακόμη Eurogroup τέλειωσε, μια ακόμη ήττα υπέστη όχι μόνο η κυβέρνηση αλλά και η Ελλάδα. Η αβεβαιότητα παρατείνεται, το χρέος δεν λύνεται, η στασιμομιζέρια των τελευταίων ετών θα συνεχιστεί, άγνωστο για πόσο χρονικό διάστημα.

Η χώρα είχε τις ευκαιρίες της για μια καλύτερη τύχη. Τις έχασε από το 2015 και μετά και τώρα είναι πολύ αργά για να αποφασίσει προς ποια κατεύθυνση θα πάει. Αν είχε περάσει το mail Χαρδούβελη, αν η κυβέρνηση της ΝΔ έμενε μερικούς μήνες ακόμη, αν δεν ερχόταν το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο του 2015, αν ο Τσίπρας μετρούσε το χρόνο σε χρήμα και δεν προκαλούσε μια αχρείαστη ζημιά…

Πολλά τα αν και πολύ περισσότερες οι ευκαιρίες που χάθηκαν, όμως, δεν είναι ώρα για μεμψιμοιρίες. Η χώρα πρέπει να κοιτάξει μπροστά, με ή χωρίς τον Τσίπρα. Καλύτερα το δεύτερο, χειρότερα το πρώτο, όμως, μέχρι να πάμε σε εκλογές θα πρέπει να ανεχόμαστε την ανίκανη συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Αν υπήρχε μια σοβαρή κυβέρνηση, μια πατριωτική κυβέρνηση που θα έβαζε την Ελλάδα πάνω από το προσωπικό της συμφέρον, πάνω από το πολιτικό κόστος, τι θα έκανε;

Δύο πράγματα: Το πρώτο είναι να έβαζε μπροστά την παραίτησή της, να διευκόλυνε τη χώρα με την απουσία της ώστε να μπορούσαν να γίνουν κινήσεις απεμπλοκής από τα μείζονα προβλήματα που μας ταλανίζουν τόσα χρόνια. Όμως, επειδή είναι παρτάκηδες, θεσιθήρες και βουλιμικοί με την εξουσία, δεν θα το κάνουν. Όσο μπορούν να μείνουν στην κυβέρνηση θα μείνουν, ακόμη κι αν γνωρίζουν ότι η παρουσία τους είναι ζημιογόνα.

Το δεύτερο που θα μπορούσαν να κάνουν είναι να αποχωρήσουν από τη διαπραγμάτευση αυτοί που έφεραν το αδιέξοδο. Να φύγει ο Τσακαλώτος και ο Χουλιαράκης, να δημιουργηθεί μια εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης που θα καθίσει στο τραπέζι και θα ρίξει ιδέες για το πώς η Ελλάδα θα βγει το συντομότερο από την βαθιά κρίση. Είναι δύσκολο να καθίσουν σοβαροί άνθρωποι με τους ανίκανους του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, τι να γίνει; Προέχει η εθνική προσπάθεια. Και δεν μιλάμε εδώ για εθνική συνεννόηση όπως διάφορα αριστερά και δεξιά παπαγαλάκια προωθούν. Μιλάμε για μια και μοναδική αποστολή μια γερής, μιας ικανής ομάδας διαπραγματευτών, μακριά από τα κόλπα του Μαξίμου. Γιατί π.χ. να μην ηγηθεί της προσπάθειας αναστύλωσης της χώρας μέσω μια σοβαρής και αταλάντευτης διαπραγμάτευσης ο Αντώνης Σαμαράς; Να αναλάβει να μιλήσει με την Μέρκελ, με τον Σόιμπλε, με την Λαγκάρντ, με όσους σέβονται τον αγώνα που έδωσε την περίοδο 2012-2014. Κι αφού φέρει σε πέρας την αποστολή του να προετοιμάσει τη χώρα για την ανάληψη της εξουσίας από τη ΝΔ και από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Δυστυχώς στην Ελλάδα επικρατούν τα μικροκομματικά και χάνεται ο πατριωτισμός. Ο Σαμαράς έχει αποδείξει ότι είναι πατριώτης, όμως, πώς να τα βάλεις με τη βλακεία που είναι αήττητη; Έξι μήνες να τον άφηναν ακόμη, ένα e-mail του Χαρδούβελη να περνούσε, τώρα δεν θα μιλούσαμε για κρίση, για χρέος και για μνημόνια.

Αλλά, είπαμε: Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα.

Antinews