Θυμάμαι όταν πήγαινα διακοπές στα περίφημα greek
islands, κάθε φορά που καθόμουνα κάπου να φάω αναρωτιόμουν: «θα φάω καλά;», «θα
μου πιάσουν τον ποπό;», «τι ποιότητα θα έχει το φαγητό;»
Λυπάμαι που το λέω, αλλά τις περισσότερες φορές
έφευγα απογοητευμένη. Οκτώ στα δέκα μαγαζιά έβλεπαν τον επισκέπτη ως αρπαχτή.
Μικρές μερίδες, κακομαγειρεμένο φαγητό, πανάκριβα μαγαζιά, βρωμερές κουζίνες,
ανεκπαίδευτο προσωπικό. Όλη η ελληνική κουτοπονηριά και ασυνειδησία, μαζεμένες
στις περιβόητες greek taverns. Έχω γλιτώσει πολλά «κουστούμια» επειδή
τυγχάνει να διαθέτω κάποιες γνώσεις όσο αφορά τους κανόνες που πρέπει να πληροί
ένας χώρος εστίασης…
Για παράδειγμα, η περιβόητη χωριάτικη σαλάτα. Το
ξέρετε ότι ο νόμος ορίζει ότι η χωριάτικη σαλάτα θα πρέπει να ζυγίζει
250γραμμάρια τουλάχιστον, η φέτα θα πρέπει να ζυγίζει 50γραμμάρια και όχι τα 20
που βάζουν συνήθως οι εξυπνάκηδες ελληναράδες ταβερνιάρηδες; Έχω γυρίσει πίσω
χωριάτικες, ουκ ολίγες φορές.
Ο νόμος επιβάλει επίσης το ζύγισμα στα ψημένα κρέατα και στα ψάρια που διαλέγετε. Αυτή η υστερία να φάτε ψάρι στα νησιά πάντως, να ξέρετε, σε καλό δεν σας βγαίνει.
Προσωπικά, ακόμα κι όταν έτρωγα ψάρι, ποτέ μα ποτέ, δεν έτρωγα σε μαγαζί. Οι λαμογιές που γίνονται, είναι αμέτρητες. Πληρώνεις ένα σκασμό λεφτά για να φας τις περισσότερες φορές ψάρι κατεψυγμένο, για φρέσκο. Βρε σεις, τόσο φρέσκο ψάρι πού να το βρουν οι ελληνικές θάλασσες, έχετε αναρωτηθεί ποτέ; Οι θάλασσές μας είναι τόσο λεηλατημένες από ασυνείδητους ψαράδες, που είναι αδύνατον να ταΐσουν με φρέσκο ψάρι όλα τα νησιά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Αμ, αυτές οι αστακομακαρονάδες πια; Λύσσα για αστακομακαρονάδα, μέχρι τρέλας. Γνωρίζετε αφελείς άνθρωποι, ότι οι αστακοί τρέφονται στην κυριολεξία με σκατά, αφού σούρνονται στον πάτο της θάλασσας; Το ηθικό κομμάτι δεν τολμάω να το θίξω, γιατί οι περισσότεροι από σας δεν δίνετε μια, για το αν ο κακομοίρης ο αστακός βράζεται ζωντανός για να γίνει σάλτσα για τα μακαρόνια.
Αλλού θέλω να καταλήξω όμως. Πληρώνετε μία περιουσία, για φαγητά που δεν αξίζουν. Πληρώνετε greek traditional τζατζίκι ετοιματζίδικο, μουσακά κατεψυγμένο, γεμιστά που δεν τρώγονται, κατεψυγμένες πίττες, λαδερά μαγειρεμένα με λάδια για αυτοκίνητα. Κι όλα αυτά πολλές φορές, σε τιμές εστιατορίων με αστέρια Μichelen.
Tο ρεζουμέ ποιο είναι; Τα μυαλά του βλαχοέλληνα που το χειμώνα τα ξύνει στο καφενείο του νησιού και το καλοκαίρι το παίζει εστιάτορας, δεν αλλάζουν.
Εμείς με την καταναλωτική μας συνείδηση μπορούμε να επιβάλουμε σωστές συμπεριφορές. Ο Έλληνας διαμαρτύρεται στις παρέες και στο φατσοβιβλίο, αλλά όχι εκεί που πρέπει. «Τώρα πού να τσακώνομαι μωρέ…» ή «να μη χαλάσω τις διακοπές μου» κι ένα κάρο δικαιολογίες, γιατί δεν έχει τα κότσια να είναι σωστός καταναλωτής.
Φίλοι μου, θα πικραθείτε, αλλά αν δεν μάθετε να διεκδικείτε το καλό και τίμιο φαγητό έστω και τώρα, του χρόνου θα ξαναφάτε τα ίδια σκατά.
Πίκρα σας λέω…
Ο νόμος επιβάλει επίσης το ζύγισμα στα ψημένα κρέατα και στα ψάρια που διαλέγετε. Αυτή η υστερία να φάτε ψάρι στα νησιά πάντως, να ξέρετε, σε καλό δεν σας βγαίνει.
Προσωπικά, ακόμα κι όταν έτρωγα ψάρι, ποτέ μα ποτέ, δεν έτρωγα σε μαγαζί. Οι λαμογιές που γίνονται, είναι αμέτρητες. Πληρώνεις ένα σκασμό λεφτά για να φας τις περισσότερες φορές ψάρι κατεψυγμένο, για φρέσκο. Βρε σεις, τόσο φρέσκο ψάρι πού να το βρουν οι ελληνικές θάλασσες, έχετε αναρωτηθεί ποτέ; Οι θάλασσές μας είναι τόσο λεηλατημένες από ασυνείδητους ψαράδες, που είναι αδύνατον να ταΐσουν με φρέσκο ψάρι όλα τα νησιά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Αμ, αυτές οι αστακομακαρονάδες πια; Λύσσα για αστακομακαρονάδα, μέχρι τρέλας. Γνωρίζετε αφελείς άνθρωποι, ότι οι αστακοί τρέφονται στην κυριολεξία με σκατά, αφού σούρνονται στον πάτο της θάλασσας; Το ηθικό κομμάτι δεν τολμάω να το θίξω, γιατί οι περισσότεροι από σας δεν δίνετε μια, για το αν ο κακομοίρης ο αστακός βράζεται ζωντανός για να γίνει σάλτσα για τα μακαρόνια.
Αλλού θέλω να καταλήξω όμως. Πληρώνετε μία περιουσία, για φαγητά που δεν αξίζουν. Πληρώνετε greek traditional τζατζίκι ετοιματζίδικο, μουσακά κατεψυγμένο, γεμιστά που δεν τρώγονται, κατεψυγμένες πίττες, λαδερά μαγειρεμένα με λάδια για αυτοκίνητα. Κι όλα αυτά πολλές φορές, σε τιμές εστιατορίων με αστέρια Μichelen.
Tο ρεζουμέ ποιο είναι; Τα μυαλά του βλαχοέλληνα που το χειμώνα τα ξύνει στο καφενείο του νησιού και το καλοκαίρι το παίζει εστιάτορας, δεν αλλάζουν.
Εμείς με την καταναλωτική μας συνείδηση μπορούμε να επιβάλουμε σωστές συμπεριφορές. Ο Έλληνας διαμαρτύρεται στις παρέες και στο φατσοβιβλίο, αλλά όχι εκεί που πρέπει. «Τώρα πού να τσακώνομαι μωρέ…» ή «να μη χαλάσω τις διακοπές μου» κι ένα κάρο δικαιολογίες, γιατί δεν έχει τα κότσια να είναι σωστός καταναλωτής.
Φίλοι μου, θα πικραθείτε, αλλά αν δεν μάθετε να διεκδικείτε το καλό και τίμιο φαγητό έστω και τώρα, του χρόνου θα ξαναφάτε τα ίδια σκατά.
Πίκρα σας λέω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου