Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς (σαρ)βαρβάρους;

Και τώρα που τελειώνει το Σαρβάηβορ, που θα ξεσπάει η κύρα Νίτσα που ψήφισε Τσίπρα και τώρα που απέλυσαν τον άντρα της το παίζει φιλοευρωπαΐστρια και ιντελεκτσουέλ και θέλει μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος αφού βλέπουμε τέτοια σκουπίδια;

Για ποιο σόου θα ανακοινώνει με στόμφο από το τάμπλετ του και την καναπεδάρα του ότι δεν το παρακολουθεί ο Λεοπόλδος, που ήθελε να διώξει τους Σαμαροβενιζέλους γιατί δεν ενδιαφέρονταν για τις λεοπάρ κατσικόμυγες του Αμαζονίου; Τι θα γίνουν όλοι αυτοί που έβρισκαν μια κάποια λύση για να μεταθέσουν τις ευθύνες τους σε όλους αυτούς τους βαρβάρους που, άκουσον άκουσον, τολμούσαν να διασκεδάζουν με ένα τηλεοπτικό προϊόν που δεν είχε βρισίδια, αλλαξογκομενιές και αστειάκια με κάθε είδους ηλίθιο στερεότυπο;

 

Και τι δεν ακούσαμε και διαβάσαμε αυτούς τους πέντε μήνες. Πρώτα από όλα είχαμε τους μνημονια-μεχρι-να-σβησει-ο-ηλιος-άκηδες. Μαζεύονταν 5-6 κυράτσες (θηλυκού κι αρσενικού γένους) και αναπολούσαν τις μέρες που ο Ελληνικός λαός άκουγε μόνο Μπαχ και στην τηλεόραση παρακολουθούσε μόνο αναμεταδόσεις από το Broadway. Θεωρούσαν πως μόνο μέσω μνημονίων θα επέστρεφε ο λαός μας στην πρότερη αυτή πνευματικώς ύψιστη κατάσταση.

Ακόμα δε καλύτεροι, ήταν όσοι σύγκριναν την Ελληνική μπανανία με τις «άλλες» χώρες, τις αμπανάνιστες, που δεν έχουν τέτοια σκουπίδια. Ας πούμε, στις ΗΠΑ δεν έχουν καθόλου reality shows, talent shows και λοιπά τέτοια trash tv προϊόντα. Και πουθενά αλλού στην Ευρώπη. Είναι τυχαίο πως η εταιρία παραγωγής του Big Brother είναι Ολλανδική. Και πως το Survivor ξεκίνησε πρώτη φορά στη Σουηδική τηλεόραση. Καλά, αν πάμε, δε, στην Ιαπωνία, εκεί να δείτε κουλτούρα να φύγουμε στα τηλεπαιχνίδια τους.

Μετά είχαμε τους κομποσκοινομάχους. Δεν ξέρω αν αυτοί στον ΣΚΑΙ έκαναν σε αυτούς καζούρα ή νομίζανε ότι όντως κάτι τέτοιο θα πουλούσε σε τίποτενες θρησκόληπτους. Πάντως οι κομποσκοινομάχοι παίρνανε το βραβείο ιδεοληψίας. Ο Ντάνος, ο ένας εκ των δύο σημερινών φιναλίστ, έχει κάποια κομποσκοίνια από τον μακαρίτη πατέρα του και, όντας κοντά στην Εκκλησία, έχει ένα… τελετουργικό ας πούμε, να φυλάει τα κομποσκοίνια και να κάνει το σταυρό του πριν και μετά τα αγωνίσματα. Πολλοί αθλητές παίρνουν εικόνες και βιώματα από τη ζωή τους και δημιουργούν τέτοιες «γουρλίδικες» performances πριν και μετά τους αγώνες τους, κυρίως για να πάρουν δύναμη από κάτι δικό τους. Ε, πως το πήρανε χαμπάρι στον ΣΚΑΙ ότι αυτό πουλάει (κυρίως αρνητικά) και το κάνανε σφεντόνα. Και δώσε του πλάνα από τον Ντάνο να κάνει τον σταυρό του, και πάρε πλάνα να φιλάει τα κομποσκοίνια. Και από κάτω σαν υπνωτισμένοι να σπαταλάνε πληκτρολογήσεις οι κομποσκοινομάχοι σε κάθε επεισόδιο να μας ενημερώνουν πόσο μπανάλ και υποκριτικό και σκοταδιστικό και δεν ξέρω εγώ τι άλλο είναι όλο αυτό. ΣΕ ΚΑΘΕ. ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΛΑΙΜΑΙ.

Επόμενη φάρα ήταν οι ναυαγοί. Ααα, αυτοί ήταν οι καλύτεροι. Οι άνθρωποι που νόμιζες ότι είχαν ναυαγήσει κάπου απόμερα τους τελευταίους μήνες και έσκασαν μύτη στον πολιτισμό ξανά πριν λίγες ώρες. Σε κάθε αναφορά στο Σαρβάηβορ, θα έβλεπες και 2-3 από κάτω να γράφουν ερωτήσεις του στυλ «τι είναι το Ντάααανος», «ποιος είναι ο Χανταφίιιιδης», «τι θα πει καλύυυυβα»;.

Φυσικά, δεν ήταν όλοι εγκεφαλικά νεκροί, απλά ήθελαν μια ευκαιρία να ανακοινώσουν με στόμφο ότι δεν ασχολούνται με τέτοια σκουπίδια. Καθότι, τι πιο αξιόπιστο, από την άποψη κάποιου για κάτι για το οποίο, όπως λέει ο ίδιος, δεν έχει ιδέα.

Επίσης, είχαμε τους ψυχολόγους / φυσιογνωμιστές των σόσιαλ μύδια. Εντάξει, με τόσους σεισμολόγους, κλιματολόγους, διεθνολόγους και λοιπολόγους, να μην έχουμε και μερικούς φυσιογνωμιστές μπροστά στους οποίους οι profilers του FBI μοιάζουν με νήπια που προσπαθούν να βάλουν το κυβάκι στην τρύπα με το αστεράκι; Ψυχομετρούσαν με υπεράνθρωπη ακρίβεια κάθε παίκτη για το πως έπαιζε το μάτι του ή έμπλεκε τα δάκτυλά του και αποφαίνονταν ότι ήταν ένας καραγκιόζης κωλόπαιδο ηθοποιός ή ένας επί γης άγγελος που ήρθε να μας διδάξει την καλοσύνη και την αξιοπρέπεια. Φυσικά, τις περισσότερες φορές ήταν απλά φανς των δευτέρων, οι οποίοι κράταγαν μούτρα στους πρώτους, άρα έπρεπε οι πρώτοι να υπονομευτούν. 

Υπήρχαν φυσικά και οι κλασικοί κομπλεξάρες Ελληναράδες. ΟΚ παιδιά, κι εγώ έχω να πάω γυμναστήριο από την Προκάμβριο γεωλογική περίοδο και μου γυρίζουν τα μυαλά όταν συγκρίνω τα πατσοκοίλια μου με καλογυμνασμένους και αθλητικούς συνανθρώπους μου, αλλά στάκα, δε μου φταίει ο άλλος επειδή εγώ θεωρώ τρίαθλο το να πάω στο περίπτερο, να πάρω τσιγάρα και να επιστρέψω.

Όλοι οι παραπάνω βρήκαν μια διέξοδο στο Σαρβάηβο, για την οποία λογικά είναι κρυφά ευγνώμονες. Άλλοι βρήκαν ένα αποκούμπι πνευματικότητας στην καταγγελία των υποπροϊόντων αυτού του είδους, άλλοι φόρτωσαν τις ευθύνες τους για τα δεινά του τόπου και του εαυτού τους σε όσα ζόμπι παρακολουθούν τέτοια σκουπίδια και άλλοι απλά γουστάρησαν να ρίξουν λίγη χολή ρε αδερφέ, λίγη αποτοξίνωση από τον πολιτικό σουρεαλισμό των τελευταίων ετών.

Και θα με ρωτήσετε, αφού δε συμφωνώ με τους παραπάνω, τελικά τι ήταν το Σαρβάηβο για σένα ρε μάστορα;

Απλά, ένα ποιοτικό για τα δεδομένα της Ελληνικής τηλεόρασης και πραγματικότητας τηλεοπτικό προϊόν. Το οποίο, σε πρώτη φάση μπορούσες απλά να διασκεδάσεις μαζί του. Είχε αθλητισμό, είχε ωραία τοπία, είχε ενδιαφέροντες χαρακτήρες (ενδιαφέρον είναι κυρίως το περίεργο, για να σας προλάβω), είχε σασπένς, αλλά και ίντριγκα, τόση όση να μην γίνεται «κατιναριό» ή Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλλς, είχε την πλάκα του και, πολύ σημαντικό, είχε κομματάρες. Πραγματικά, τα reditions γνωστών κομματιών που κατά βάση έβαζαν, παίζει να ήταν το καλύτερο soundtrack σε Ελληνικό τηλεοπτικό προϊόν.

Σε δεύτερη φάση, ήταν ένα ενδιαφέρον θέμα συζήτησης. Ειδικά όσοι δεν πολυκατέχουμε από τα ποδοσφαιρικά, καταλάβαμε γιατί πορώνεστε οι υπόλοιποι για τα μπαρμπαδέλια με τις τυχαίες φανέλες που τρέχουν πάνω κάτω. Ποιοι κάνανε κλίκες, ποιος είναι πιο αγωνιστικός, ποιος προβλέπουμε να πάρει το έπαθλο, ποιον θεωρούμε κωλόπαιδο και ποιον αγωνιστή (ποιος σας είπε πως δεν ανήκαμε κι εμείς στους «ψυχομέτρες» που γράφω πιο πάνω;) και, φυσικά, η καζούρα που κάναμε με τις περισσότερες κατηγορίες ανθρώπων που παρουσιάσαμε πιο πάνω.

Βέβαια, ορισμένοι, όπως ο Όσιος Στρέηντζ ο Ποταπός, το πήγαν ένα βήμα παραπέρα και γουστάρανε με αυτό που είναι στον πυρήνα του το Σαρβάηβο… Ένα υποκείμενο κοινωνικό ψυχολογικό πείραμα, μέσα στο οποίο δοκιμάζονται αντοχές και προσωπικότητες. Μόνο που, και εδώ θα συμφωνήσει πιστεύω ο φίλτατος, τελικά το πείραμα αποδείχτηκε πολύ πιο εκτενές. Κι αυτό γιατί επηρέασε και όλο το μικρόκοσμο της Ελληνικής κοινωνίας και ξύπνησε αρνητικά και θετικά στοιχεία, τα οποία είχαν λίγο πολύ θαφτεί στο βούρκο της μεταμνημονιακής μιζέριας.

Αποκρυσταλλώθηκε δηλαδής σε μεγάλο βαθμό η υπερβολή, η κακοψυχιά, αλλά και η ανάγκη για πρότυπα (έστω μηδενικά) της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας. Αυτής που ψηφίζει Αυλωνίτου και Πάντζα, αλλά στα άλλα, στα σοβαρά, έχει … κόκκινες γραμμές!

Λέτε ο Σουτζουκλουκούμ, ο πως-τον-λεν ο παραγωγός ο Τούρκος, να μας την έστησε για να μας ελέγξει, όπως γράφουν πολλοί συνομωσιολάγνοι του φουμπού;  ΔΗΑΙΔΟΣΤΑΙ!

TopGunZ