Ανοιχτή επιστολή στον Αλέξη από μια ηλίθια(;) ψηφοφόρο του…

Αντιγράφουμε από τη σελίδα της Σταματίας Κολωνιάρη στο facebook και δεν κρύβουμε το όνομα όπως και κανένα στοιχείο, καθώς η κ. Κολωνιάρη έχει αναρτήσει σε δημόσια θέα την επιστολή που έστειλε στον Αλέξη Τσίπρα. Την παραθέτουμε επειδή η κ. Κολωνιάρη σπουδάζει Αρχιτέκτων-Μηχανικός στο ΑΠΘ και παρά τη μεγάλη επιστολή της, δεν καταλάβαμε γρι από όσα λέει στον αγαπημένο της πρωθυπουργό.

Μήπως χρησιμοποιεί κάποιον μυστικό κώδικα, μήπως ο αστικός μύθος που λέει ότι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είναι άνθρωποι μειωμένης αντίληψης, δεν είναι και τόσο μύθος; Το μόνο που καταλάβαμε είναι πως τον αποκαλεί με αγάπη ψεύτη και κλέφτη όπως είναι και η ίδια (έτσι γράφει), ενώ αναρωτιέται γιατί ανήκουμε στην Ευρώπη και δεν έχουμε δικά μας σύνορα.  

Κατάλαβαν τα πάντα όμως οι συριζαίοι φίλοι της, αφού η επιστολή της αναδημοσιεύτηκε 3 φορές και συγκέντρωσε αρκετά θετικά σχόλια…

 

Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ  

Σήμερα έστειλα μια προσωπική επιστολή στον Τσίπρα.
Την μοιράζομαι δημόσια.  

Καλησπέρα σας κύριε Τσίπρα,

Ονομάζομαι Σταματία Κολωνιάρη, είμαι από τη Θεσσαλονίκη, είμαι 25 ετών και ένιωσα την ανάγκη να σας στείλω ένα μήνυμα ως απλός πολίτης. Δεν πρόκειται για κάποια επιστολή διαμαρτυρίας, αλλά για μια επιστολή με απλότητα και ειλικρίνεια. Βρίσκεστε σε μια πολύ ιδιαίτερη θέση για τη χώρα μας και ήμουν κι εγώ μέσα σε αυτούς που σας πρωτοψήφισαν.

Νομίζουμε ότι με το που θα αλλάξει το πρόσωπο στην εξουσία, με έναν μαγικό τρόπο η Ελλάδα θα βγει από τη δίνη στην οποία πριν πολλά χρόνια μπήκε. Βρίσκουμε χίλιες δυο δικαιολογίες και επιχειρήματα για να στηρίξουμε το ότι τώρα που ήρθε ο νέος, όλα θα αλλάξουν. Εναποθέτουμε τις προσωπικές μας ευθύνες, τις ελπίδες, τους φόβους, τις προσδοκίες μας πάνω σε αυτό το πρόσωπο και με σταυρωμένα χέρια περιμένουμε. Αυτό συμβαίνει σε κάθε πρωθυπουργό από την ημέρα ίδρυσής μας. Και τώρα συμβαίνει και σε εσάς.

Είναι αδύνατο να προχωρήσει η χώρα σε επόμενο βήμα, όταν ένα φορτίο εκατομμυρίων ευθυνών πέφτει πάνω στον πρωθυπουργό, χωρίς να αναλάβει πρώτα ο καθένας τη δική του ευθύνη.Αλλά για να βρίσκεστε σε αυτή τη θέση, σημαίνει ότι χρειάζεται και μπορείτε να το διαχειριστείτε και να βάλετε το όριό σας απέναντι σε όλο αυτό.  

Καλείστε να αντιμετωπίσετε όλο το παρελθόν της χώρας μέχρι και σήμερα.

Τώρα ξεβράζουν όλα τα βολέματα, όλη η φανταστική, δανεική και ουτοπική ζωή στην οποία έχουμε όλοι συμβάλλει και συνεχίζουμε να διαιωνίζουμε. 

Η Ελλάδα βρισκόταν στο μηδέν εδώ και πάρα πολλά χρόνια, μα τώρα πλέον είναι 100% φανερό. Η «κρίση» που περνάμε δεν είναι τίποτα άλλο από το μηδέν που ποτέ δεν δεχτήκαμε, γιατί ξεπουλήσαμε το όλο μας, μεγαλοπιαστήκαμε και θελήσαμε να καλύψουμε το κενό με μεταξωτές κορδέλες. Το γνωρίζω γιατί το έκανα.  

Δεν είδαμε ότι έχουμε τα πάντα και δύναμη τόση, ώστε μόνο από τη δημιουργία και τη γη μας να μπορέσουμε σε λιγότερο από μήνα να ανακάμψουμε και να ζήσουμε με απλότητα. Η ευθύνη της χώρας δεν είναι μόνο δική σας. Όμως, έχετε την ευθύνη της καθοδήγησης και της τελικής εικόνας μας.

Σας χρειαζόμαστε και μας χρειάζεστε.  

Θα κάνετε πολλά λάθη ακόμη, όπως όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη.

Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή. Κάθε απόφαση που θα παίρνετε, μικρή ή μεγάλη, θα επηρεάζει το σύνολο. Το ότι είστε αρχηγός δεν σημαίνει ότι είστε αλάνθαστος. Ζητήστε βοήθεια, δεν είναι ντροπή. Δώστε μας χώρο για διάδραση πολιτών και κυβέρνησης. Με την αποστασιοποίηση δεν μπορεί να υπάρξει συνεργασία.

Προσωπικά αισθάνομαι ότι έχετε να προσφέρετε στη χώρα. Εσείς επιλέγετε την κατηγορία στην οποία ανήκετε και το αν ο κόσμος σας εμπιστεύεται. Αν εσείς ο ίδιος σας εμπιστεύεστε. Αν θέλετε να κρατήσετε τους νέους στη χώρα, ενθαρρύνετέ τους να ανοίξουν τις δικές τους επιχειρήσεις, χαμηλώστε τη φορολογία και σιγά-σιγά θα γίνει το οικονομικό άνοιγμα από την προσωπική δουλειά του καθενός. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από νέους χώρους, νέες θέσεις εργασίας, νέες συνθήκες. Το παλιό δεν περπατά. Τα δεδομένα αλλάζουν.  

Κάθε μέρα θα δέχεστε επιθέσεις. Και όταν θα μεριμνάτε για τη χώρα και θα πάτε να κάνετε ένα βήμα προς την Ελλάδα, θα πέσουν πάλι τα κοράκια. Έτσι συμβαίνει.  

Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί η Ελλάδα είχε την ανάγκη να μπει στην αγκαλιά μας Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι χώρες χρειάζεται να στέκονται μόνες τους στα πόδια τους και ύστερα, όταν θα έχουν θρέψει τον εαυτό τους, θα μπορούν να μοιράζονται και να χτίζουν σχέσεις με σεβασμό. Τα σύνορα είναι τα όρια στο θησαυρό του καθενός, δε σημαίνουν εχθρικότητα. Αυτό που συμβαίνει τώρα μας πάει πίσω. Είναι σαν το παιδί που προσπαθεί να απογαλακτιστεί από την οικογένεια. Η αλήθεια είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα μεγάλο βόλεμα για όλους. Στο βόλεμα, όμως, δεν μπορεί κανείς να είναι ελεύθερος.  

Παίρνω, λοιπόν, την πρωτοβουλία να μοιραστώ όλες τις σκέψεις και τα πιστεύω μου μαζί σας και κάνω αυτή την κίνηση, γιατί νιώθω ότι χρειάζεται να απομυθοποιήσουμε το φόβο στη σχέση πολίτη-κυβέρνησης και ότι όλοι έχουμε λόγο και ευθύνη σε αυτό που συμβαίνει, ανεξάρτητα από το αξίωμά μας. Είμαστε Μονάδες με Αξία. Ξεκινώντας από τα απλά και καθημερινά όπως η Έκφραση Εαυτού, ο Λόγος, η Άποψη. Δεν κοστίζει τίποτα, ειδικά με τα social media σήμερα, όλα γίνονται πιο εύκολα και πιο προσβάσιμα.

Θέλω, μεταξύ άλλων πολιτών, να δημιουργώ για εμένα και τη χώρα μου και να τη δω να ανθίζει και να προβάλλει τον εαυτό της, όπως ακριβώς είναι.

Την αγαπώ την Ελλάδα. Τη ζεστασιά της, την αγκαλιά της, το φως της, το σκοτάδι της. Θέλω να την προστατέψω, είναι το σπίτι μου. Δεν θέλω να φύγω, επέλεξα να γεννηθώ σε αυτό τον τόπο. Δεν ντρέπομαι για τίποτα.

Το μόνο που με θυμώνει είναι ότι πετάμε πέτρες ο ένας στον άλλον και διαιωνίζουμε το πεδίο μάχης. Κι έτσι η ομορφιά μας καταστρέφεται μπροστά στα μάτια μας και οι εισβολείς, κυριολεκτικά και μεταφορικά, μπαίνουν ελεύθερα. Μπαίνουμε στο δίκαιο και στο άδικο και τα αφήνουμε όλα αφύλαχτα. Με πρώτο και καλύτερο τον πλούτο μας. Τον εσωτερικό μας πλούτο. Η μάχη, όμως, μόνο χαμένους έχει.  

Είναι καιρός να αποφασίσετε. Θέλετε πεδίο μάχης με το λαό ή συνεργασία και χτίσιμο εμπιστοσύνης με αγάπη; Δεν είναι η ώρα να στραφούμε στο μέσα και να αφήσουμε το έξω να κραυγάζει; Γιατί όσες συμφωνίες θα κάνετε με τους έξω, τόσο η Ελλάδα θα κλαίει. Ασχοληθείτε μαζί της και ακούστε την, γιατί αυτή είναι το παιδί σας. Μαζί ήρθαμε ως εδώ, μαζί χρειάζεται να συνεχίσουμε.
Με εμπιστοσύνη. Βήμα βήμα. Αν δεν χρειαζόμασταν Πρωθυπουργό θα είχαμε αλλάξει πολίτευμα.
Γι’ αυτό, λοιπόν, από εμένα δεν θα ακούσετε κατηγορίες ή κράξιμο για όσα έχετε κάνει ή για όσα πρόκειται να κάνετε. Γιατί ό,τι έχετε κάνει το έχω κάνει κι εγώ. Έχω κρίνει, έχω κλέψει, έχω πει ψέμματα, έχω κοροϊδέψει. Ότι έγινε, έγινε. Στο τώρα, όμως, έχουμε την ευκαιρία με τις πράξεις μας να κάνουμε το σωστό, να διορθώσουμε, να πάμε παρακάτω.

Έχετε το δικό σας χάρισμα. Αξιοποιήστε το σοφά για να οδηγηθεί η χώρα στο σωστό δρόμο προς τον Εαυτό της. Δείτε τα λάθη σας, μάθετε από αυτά και ανοίξτε δρόμους. Όσο εσείς, τόσο και εμείς, το ίδιο χρειάζεται να κάνουμε. Αυτή τη στιγμή η θέση σας είναι κρίσιμη και είναι μπροστά. Τιμήστε την. Αυτήν και την Ευθύνη σας.

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας

Με εκτίμηση,

Σταματία Κολωνιάρη
3.08.2017...

EyeDoll

Σημ. Ο- Το κορίτσι χάνει λάδια… κρίμας…