Και ξαφνικά, χθες –πρωί μάλιστα για τα μέτρα
τους, κόντευε 12–, συνεδρίασε στο Μαξίμου υπό τον πρωθυπουργό η Task Force
(sic), την οποία προσφάτως ο ίδιος εξήγγειλε για τις επενδύσεις. Εκεί ήταν και
ο Χρ. Σπίρτζης, που μόλις την προηγουμένη είχε ανοίξει μέτωπο και με τη
Fraport, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση προσπαθούσε να διαχειριστεί την εμπλοκή
με την Ελντοράντο και, συγχρόνως, τα νέα προβλήματα με το Ελληνικό.
Προφανώς, η συμμετοχή του στη σύσκεψη μιας
επιτροπής με τόσο σπουδαίο όνομα θα τον συνέτισε, τουλάχιστον προς το παρόν.
Για κάθε ενδεχόμενο, πάντως, τις αρχικές δηλώσεις Σπίρτζη εναντίον της
εταιρείας διόρθωσε στην πορεία της ημέρας ο Γ. Σταθάκης…
Εκείνος που συνετίσθηκε εμφανώς –μην πω ότι
αναμορφώθηκε– ήταν ο Γ. Σταθάκης, που επίσης συμμετείχε στη σύσκεψη. Ενώ την
προηγουμένη κατηγορούσε την Ελντοράντο και τον έπνιγε η αγανάκτηση, επειδή
τέτοια πράγματα «δεν συμβαίνουν σε ευρωπαϊκές χώρες», χθες υποσχέθηκε ότι θα
δοθούν αμέσως οι άδειες για το έργο στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής (εκείνες που ο
ίδιος κρατάει μήνες επί μηνών στο γραφείο του και δεν τις υπογράφει) και,
επίσης, ότι η διαιτησία για την επένδυση στις Σκουριές θα έχει τρίμηνη
διάρκεια. Φυσικά η εταιρεία δεν πείσθηκε και δικαίως, διότι ο λόγος του Γ.
Σταθάκη έχει μηδαμινή αξία: έχει αποδείξει ότι μπορεί να εκστομίζει τα πιο
χονδροειδή ψεύδη χωρίς ίχνος συστολής.
Το τρίτο, σε αυτήν τη σειρά γεγονότων, ήταν η
παρέμβαση της κυβέρνησης, ώστε να αναβληθεί η προγραμματισμένη για χθες
συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, κατόπιν των πληροφοριών που
ήθελαν την πλειοψηφία του ΚΑΣ να τίθεται υπέρ της κήρυξης σε αρχαιολογικό χώρο
σχεδόν της μισής περιοχής του παλαιού αεροδρομίου στο Ελληνικό. Προκειμένου,
λοιπόν, να μη ναυαγήσουν σε μία ημέρα οι δύο σοβαρότερες επενδύσεις στην
Ελλάδα, αναβλήθηκε το ΚΑΣ.
Η σπουδή της κυβέρνησης να μπαλώσει όπως όπως
την υπόθεση των επενδύσεων, που πάει να εξελιχθεί σε κάζο, δείχνει πόσο σοβαρό
ήταν το πλήγμα και, ιδίως, για τον πρωθυπουργό προσωπικώς. Ισως μάλιστα να ήταν
αυτό το σημαντικότερο, μέχρι στιγμής, πλήγμα στο προσωπικό κύρος του έναντι των
Ευρωπαίων.
Να εξηγήσω πώς το εννοώ. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν
μπορεί να έχει καμία προσωπική γοητεία στις επαφές με τους εταίρους μας· και
είναι φυσικό, διότι δεν μπορεί να συνεννοηθεί μαζί τους. Παρά την πρόοδό του
στα αγγλικά, ακόμη και στα απλά και καθημερινά, κινδυνεύει να πει άλλ’ αντ’
άλλων και να εκτεθεί, όπως έδειξε η προσπάθειά του να είναι αβρός με την κ.
Μακρόν την ώρα του αποχαιρετισμού. Επιπλέον, δεν καταλαβαίνει τα ευρωπαϊκά και
ούτε τον ενδιαφέρουν· είναι πάντα αμήχανος σε αυτό το περιβάλλον, δείχνει
χαμένος και βαριεστημένος. Ως
προσωπικότητα, τέλος, είναι ένας κοινός Ελληνας μαγκάκος, ακαλλιέργητος και
χωρίς τρόπους. Θεωρεί χιούμορ τα καλαμπούρια και, όταν νομίζει ότι γίνεται
χαριτωμένος, γίνεται απλώς χοντροκομμένος. Ο Ολάντ, λ.χ., ο οποίος είχε
σχεδόν θέσει υπό την προστασία του τον Αλέξη, στην πραγματικότητα τον έβρισκε
αποτρόπαιο σε προσωπικό επίπεδο. (Μπορούμε να το λέμε πια, τώρα που ο Ολάντ
είναι παρελθόν...)
Παρ’ όλα αυτά, ό,τι υπόσχεται στους εταίρους ο
Τσίπρας το κάνει και η πλειοψηφία της κυβέρνησής του στη Βουλή, παρότι ισχνή,
παραμένει αρραγής. Είτε αρέσει είτε όχι, μαζί του έχουν συνεργασθεί σχεδόν
άψογα οι εταίροι σε θέματα που αφορούν ευρωπαϊκές προτεραιότητες. Αυτή είναι,
όμως, η πρώτη φορά που η εικόνα της παντοδυναμίας του, την οποία προβάλλει στο
εξωτερικό, αμφισβητείται σοβαρά. Διότι, ενώ χτίζει το αφήγημα μιας κυβέρνησης
που καλωσορίζει τους επενδυτές και ο ίδιος επισκέπτεται (πρωτοφανώς) ιδιωτικές
εταιρείες, ξαφνικά οι δύο μεγαλύτερες επενδύσεις φθάνουν στο παρά τρίχα της
ματαίωσης και, ταυτοχρόνως, αποκαλύπτεται ένας ολόκληρος χορός κατά των επενδύσεων,
στον οποίο μετέχουν προβεβλημένα στελέχη της κυβέρνησής του, προσωπικοί
συνεργάτες του και βουλευτές. Ολο αυτό μάλιστα ξεσπά ενόψει τρίτης αξιολόγησης,
η έμφαση της οποίας δίνεται στις μεταρρυθμίσεις.
Ο πρωθυπουργός στον οποίο συμβαίνει αυτό σίγουρα
δεν είναι ο ισχυρός παίκτης που νομίζουν οι συνομιλητές του στο εξωτερικό. Το
τσίρκο που ήλθε στην επιφάνεια, μετά την απειλή της Ελντοράντο ότι θα
αποχωρήσει, προειδοποιεί όσους Ευρωπαίους είχαν βολευτεί με την κυβέρνηση ότι
οι δυνατότητες προσαρμογής τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και του αρχηγού του είναι
συγκεκριμένες και, ίσως, έχουν φθάσει στα όριά τους. Γι’ αυτό έτρεχαν χθες να
τα μαζέψουν με κάθε τρόπο. Η φωτιά ήταν στα μπατζάκια του Τσίπρα...
Στέφανος Κασιμάτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου