Η χαμένη γενιά των Ελλήνων executives…

"Στελέχη επιχειρήσεων" (Executives) ονομάζονται όλοι οι εργαζόμενοι που διαθέτουν πτυχίο ανώτατης σχολής και τουλάχιστον ένα μεταπτυχιακό και κατέχουν θέση Ευθύνης μεσαίου και ανώτερου Management. Eίναι υπάλληλοι μεγάλων ελληνικών και πολυεθνικών επιχειρήσεων κυρίως Χρηματοπιστωτικών και Διαφημιστικών Υπηρεσιών καθώς και Καταναλωτικών αγαθών.

Είναι νέοι, στην ηλικιακή ομάδα 25-44, φορούν σκούρο κοστούμι από το πρωί μέχρι το βράδυ, δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, ονομάζονται Brand Managers, Assistant Brand Managers, Marketing Managers, Account Managers, γιάπηδες,  και άλλα δυσερμήνευτα επί της ουσίας. Οι Επιχειρήσεις, τους προσεγγίζουν από τα career forums διάσημων σχολών ή μέσω Head Hunters, προσφέροντας ελκυστικούς μισθούς, καταναλωτικές κάρτες, ασφαλιστικά συμβόλαια, και εταιρικό αυτοκίνητο...

Προχωρούν, έχοντας μπροστά τους συνεχώς το καρότο της  προαγωγής από τη μία και το φόβο της απόλυσης από την άλλη. Η μέρα τους ξεκινά στις 7 το πρωί και τελειώνει στις 11 περίπου το βράδυ, ενώ τα Σαββατοκύριακα (όχι όλα) είναι παρόντες στις εκθέσεις των  προϊόντων της εταιρείας τους, σε ειδικές συσκέψεις που δεν μπορούν να
γίνουν άλλη ώρα, σε ραντεβού και ειδικά... μίτινγκ με ξένους και εγχώριους πελάτες.
Καμιά επιχείρηση δεν τους πληρώνει υπερωρίες, και κανείς τους δεν τολμάει να ζητήσει να πληρωθεί υπερωρίες. Αν αυτό γίνει, θα γραφτεί ως μελανό σημείο στο βιογραφικό τους, θα εμποδίσει την εξέλιξή τους, και θα απολυθούν κάποια άλλη στιγμή για κάποιον ανεξήγητο λόγο.

Κανένα συνδικάτο δεν τους προστατεύει, καμιά κρατική επιθεώρηση εργασίας δεν ασχολείται με το γεγονός. Το μαστίγιο του επιστάτη της φυτείας έχει αντικατασταθεί με τις προσβολές, τις ψυχοφθόρες ύπουλες κινήσεις και κουβέντες των ανωτέρων, που ένα σημαντικό κομμάτι της δουλειάς τους είναι να κρατούν έντονο το στείρο και πρωτόγονο ανταγωνισμό μεταξύ των υφισταμένων τους, αλλά και να φροντίζουν ώστε να αποκρούουν τις αντίστοιχες κινήσεις των δικών τους ανωτέρων.

Τα στελέχη των επιχειρήσεων έχουν μικρότερη αξία από τα προϊόντα ή τις Υπηρεσίες, για την προώθηση των οποίων εργάζονται, ή για να είμαστε πιο ακριβείς, δεν έχουν καμία αξία, σε αντίθεση με τα προϊόντα για τα οποία δραστηριοποιούνται πλείστες όσες επιτροπές πιστοποίησης ελέγχου κ.λπ. Οι επιχειρήσεις που αγοράζουν τη ζωή τους, τούς κατατάσσουν στα αναλώσιμα. Εκεί δηλαδή που και οι ίδιοι, αδαείς εθελοντές, ακούμπησαν την ψυχή τους.
Παιδιά ενός αδιέξοδου πολιτισμού, που εξελισσόμενος αυτοκαταστρέφεται ποδοπατώντας τον πυρήνα του, τον άνθρωπο, δεν προλαβαίνουν να σκεφτούν, να επαναπροσδιορίσουν τις καθοδηγούμενες από το σύστημα απαιτήσεις τους, να αντικαταστήσουν τη γρήγορη πληροφορία με την πραγματική γνώση, να ζήσουν.
Καταθέτουν μόνο τη γερασμένη τους νεότητα στο βωμό ενός κατώτατου
πολυεθνικού θεού...

.....ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΠΟΥΥΥΥΜ...ΑΠΟΛΥΣΗ !!!! ΜΕ 2 ΠΑΙΔΙΑ, ΑΝΕΞΟΦΛΗΤΟ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΟ,ΣΤΕΡΗΣΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ, ΚΑΡΤΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ, ΚΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΕΞΕΥΡΕΣΗΣ ΑΛΛΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 10 ΧΡΟΝΙΑ.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΙΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ EXECUTIVES !!!

Γιάννης Φαλκονάκης