Το τσίρκο των ημίτρελων (τελευταία πράξη)

Συνεχίζοντας και κλείνοντας επιτέλους την επικίνδυνη (για τα νεύρα μας) κατάδυση στα σκοτεινά και γεμάτα βούρκο νερά της συριζέικης διακυβέρνησης, έφτασε η ώρα να μιλήσουμε και για τον προστάτη της τάξης και της ασφάλειας, τον άγρυπνο φρουρό του νόμου κ. Τόσκα.

Ο οποίος μπορεί να εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων επί χούντας, τότε που για να βγάλεις δίπλωμα αυτοκινήτου θα έπρεπε να είσαι αναμπάμ μπαμπαντάμ δεξιός, αλλά στα ύστερά του ανακάλυψε και αυτός ότι είναι φύσει κομμουνιστής, και δη λικβινταριστής όπως μαθαίνω, οπότε εντάχθηκε στις συνιστώσες του σύριζα, και έτσι έφτασε να ζήσει και αυτός το όνειρο, να υπουργεύει δηλαδή. Σάμπως οι άλλοι καλύτεροι ήταν; Και μάλιστα να υπουργεύει σε πόστο που έχει να κάνει με την ευδόκιμη στρατιωτική καριέρα του, όπου δηλαδή βασιλεύει η αυστηρή πειθαρχία και οι πάντες είναι κλαρίνο…

Μόνο που στην πράξη ο απόστρατος μπαρουτοκαπνισμένος αυτός ανώτερος αξιωματικός έδειξε ότι βάζει την αριστερή του συνείδηση πάνω από την τάξη και ασφάλεια των πολιτών, αλλιώς δεν εξηγείται η γενικευμένη αδράνεια και χαλαρότητα της αστυνομίας στην αντιμετώπιση των κάθε είδους μπαχαλάκηδων, χώρια το ατέλειωτο πάρτι ανομίας που έχουν στήσει παντού οι επαγγελματίες κακοποιοί, και οι κατατρεγμένοι «πρόσφυγες πολέμου». Μάλιστα, μαζί με τον Παρασκευόπουλο φτιάχνουν τρομερό ντουέτο… σε σημείο να θεωρούνται οι προστάτες άγιοι των απανταχού παραβατικών.

Το μόνο που δεν είδαμε ακόμη από τον εν λόγω υπουργό είναι η υλοποίηση της προεκλογικής υπόσχεσης του Σύριζα να αφοπλίσει την αστυνομία και να καταργήσει τα ΜΑΤ. Μιλάω για την ντε φάκτο κατάργηση τους και όχι την ουσιαστική που βλέπουμε δυόμιση χρόνια τώρα. Ίσως δεν πρόκαμε, αφού προείχαν οι συνεννοήσεις και συζητήσεις με τις άφθονες συλλογικότητες και τα κινήματα, καθώς και η προστασία των διάφορων μεγαλοεπιχειρηματιών τους οποίους πολεμάει ο σύριζας. Ή ίσως φταίει το ότι δεν περισσεύουν άνδρες, αφού προέχει επίσης η πανταχόθεν προστασία του σιδερόφρακτου Μαξίμου, διότι εκεί μέσα πρέπει να εργάζεται με ασφάλεια και απερίσπαστο το κυβερνητικό μας τιμ υπό την στιβαρή καθοδήγηση του … Καρανίκα.

Η επόμενη μεγάλη πολιτική προσωπικότητα με την οποία θα ασχοληθώ σήμερα είναι ο άλλοτε εξ απορρήτων του Αλέξης, ο «όλα τα σφάζω κι όλα τα μαχαιρώνω» σκιώδης πρωθυπουργός κ. Παππάς. Ο οποίος τα έβαλε μόνος του με το θηρίο της διαπλοκής, τους μεγαλοεργολάβους των ΜΜΕ που επί δεκαετίες βυσσοδομούν εις βάρος του λαού, και βγήκε νικημένος, αλλά όχι τσακισμένος, αφού το όπλο είναι παρά πόδα, και άλλωστε όπως είχε πει ο Βλαδίμηρος ένα βήμα μπροστά και δυο πίσω, έτσι δένεται το ατσάλι του σοσιαλισμού (ή κάπως έτσι αν θυμάμαι καλά).

Όχι όμως τσακισμένος επαναλαμβάνω, αφού αμέσως μόλις παρέδωσε την σκυτάλη που είχε σε άλλον υπουργό, ο ίδιος αποφάσισε να ασχοληθεί με πράγματα μεγαλύτερα. Με την χάραξη ψηφιακής πολιτικής! Αποφασίζοντας να βάλει επιτέλους την χώρα μας στο κλαμπ των χάι τεκ χωρών, και γιατί όχι, να συστήσει μια νέα silicon valley στο Μπραχάμι ή στην Μάνδρα. Ξανά: Σάμπως οι άλλοι καλύτεροι είναι;

Και να ήταν μόνο αυτό; Όχι… ο οραματιστής αυτός πολιτικός άνδρας ανέλαβε να συνεχίσει το έργο που άφησε στην μέση ο άλλος πρωτοπόρος ανθρωπιστής, που τον πάτησαν σαν χταπόδι τα άνομα συμφέροντα, ο κ. Καπερνάρος, ο οποίος σε ανύποπτο χρόνο είχε δει το μέλλον τη Ελλάδας να διαγράφεται στο… διάστημα. Εκεί όπου θέλει να μας πάει και ο κ. Παππάς, οραματιζόμενος την γαλανόλευκη να κοσμεί πυραύλους, διαστημικούς σταθμούς, δορυφόρους, κλπ στο εσώτερο ή ακόμη και στο εξώτερο διάστημα.

Βέβαια, προϋπόθεση για κάτι τέτοιο θα ήταν να συνεχιστεί κατ’ αρχήν το σχέδιο του Καπερνάρου, να ιδρυθεί δηλαδή διαστημικός σταθμός στους Γαργαλιάνους (όπως έλεγε) και σε δεύτερη φάση να απομονωθούν οι διάφοροι Ρουβίκωνες, και λοιποί αντιεξουσιαστές, που βλέπουν ελληνική σημαία και σεληνιάζονται. Γι αυτό και βρίσκεται ήδη σε συνεννόηση με τον κ. Τόσκα για αυτό το τριτεύον πλην όμως άκρως σημαντικό σκέλος της διαστημικής μας ανάπτυξης. Και όταν μιλάμε για ανάπτυξη … σε κάτι τέτοια ουσιαστικά πλάνα αναφερόμαστε και όχι σε Σκουριές, Ελληνικά, Φραπόρτ, και λοιπές δευτεράντζες, όπως π.χ. τα φράγματα και τα μελισσοκομεία που έλεγε ο Μανώλης Γλέζος με τα αραχνιασμένα του μυαλά.

Ξέρετε πόσες θέσεις απασχόλησης δημιουργούνται σε έναν διαστημικό σταθμό; Χιλιάδες… από χρώστες και βαφείς, έως ψυκτικούς, ηλεκτρολόγους, κλπ. Χώρια οι σεκιουριτάδες. Και μόλις ξεκινήσουν οι αποστολές, ξέρετε πόσους αστροναύτες θα χρειαστούμε; Δεν θα προλαβαίνουν τα ΙΕΚ να τους βγάζουν. Και σαν μπόνους βάλτε και τον διαστημικό τουρισμό, με εκατομμύρια ξένων να καταφτάνουν στην Ελλαδίτσα μας για να δουν από κοντά τα διαστημικά και τεχνολογικά μας επιτεύγματα. Μιλάμε για πακτωλό χρημάτων και ατέλειωτη δόξα.

Και για όσους κακότροπους γκρινιάζουν ότι εμείς καιγόμαστε και μόνο η ψηφιακή πολιτική ή τα διαστημικά ταξίδια μας μάραναν… ξύδι. Η Ελλάς προώρισθαι να ζήσει και θα ζήσει… έστω στον πλανήτη Νιμπίρου.

Και τι θα πει ότι δεν χρειαζόμαστε υπουργείο ψηφιακής πολιτικής; Ότι είναι σαν να λέμε πως η Ελβετία θα φτιάξει υπουργείο Ναυτιλίας… σαχλαμάρες. Εδώ έχουμε κοτζάμ (υπερστελεχωμένο μάλιστα ) υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής!!!!! Χωρίς καν μεταναστευτική πολιτική (πλην του δόγματος μπάτε σκύλοι αλέστε).

Πάμε παρακάτω… στον (Σουηδό) κ. Σκουρλέτη, που μπορεί σήμερα να βρίσκεται στην δεύτερη γραμμή, αλλά τις παλιές  καλές εποχές του πρώιμου Σύριζα όχι μόνο ήταν μπροστάρης στα πεζοδρόμια δίπλα στους Στρατούλη, Βαλαβάνη  και σια, αλλά παράλληλα ως πολιτικός διανοούμενος χάραζε πολιτική με αριστερό πρόσημο στον τομέα της εργασίας, πολεμώντας από την μια τους ανάλγητους εργοδότες κι από την άλλη τους αποικιοκράτες «επενδυτές» που δεν αφήνουν την Χαλκιδική να γεμίσει με ρουμς και γυράδικα αλλά θέλουν να βγάζουν χρυσό… άκουσον άκουσον! Που ακούστηκε χρυσός στο Στρατώνι και στην Ολυμπιάδα… ποιος ανισόρροπος το σκέφτηκε;

Μα θα μου πείτε, κάποιοι ζηλόφθονοι σαμαρικοί, ότι χρυσό έβγαζαν εκεί οι Χαλκιδικιώτες από την αρχαιότητα. Σαχλαμάρες… κάτι τέτοια έκαναν οι αρχαίοι και γι αυτό δεν έμεινε κανένας από δαύτους… όπως θα έλεγε κι ο πολυδιαβασμένος Αλέξης. Εξάλλου, αν ήταν οι αρχαίοι να επιλέξουν μεταξύ του να σκάβουν και του να διατηρούν πανσιόν τι λέτε θα διάλεγαν; Ε;

Σε αυτό εδώ το σημείο τερματίζουμε την κατάβαση στις πύλες της κολάσεως, και όποιον προλάβαμε να μνημονεύσουμε προλάβαμε. Όσους αφήσαμε απ έξω, και είναι λεγεώνες ολόκληρες, τους ζητάμε ταπεινά συγγνώμη. Είναι όμως τόσοι πολλοί όλοι αυτοί οι «σωτήρες» μας, και τόσο βαρυσήμαντο το έργο που αφήνουν πίσω τους, ο καθένας στο δικό του μετερίζι, που ούτως ή άλλως η πατρίδα θα τους είναι αιώνια ευγνώμων, δεν χρειάζονται εμένα.

Μια μικρή αναφορά όμως σε κάποια λίγα ονόματα από αυτό το σεπτό Πάνθεον νομίζω πως είναι πρέπουσα ως ελάχιστη συμβολή μου στον δίκαιο και όμορφο αγώνα τους για μια Ελλάδα «λεύτερη».

Μπάνος Συγκαμένος, Τέρνερ Κουίκ, Δρ Παπαχριστόπουλος, μπαρμπα Αλέκος Φραπεδιάρης, Σπίρτζης, Φωτίου, Πάντζας, Κουράκης, Βαρεμένος, Αυλωνίτου, Κουντουρά, Πόρτα Πόρτα, Αχτσιόγλου, Νοτοπούλου, Σταθάκης, Βούτσης, Δραγασάκης, και άλλοι χίλιοι τέτοιοι ήρωες και φίλοι του λαού!

Άξιοι… όλοι τους.

Strange Attractor

Antinews