Τουρκοκρατία και… ΣΥΡΙΖΑ!

Εκτός από τον μπολσεβικισμό σε πολιτικό επίπεδο, η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει επίσης την οθωμανοκρατία στο οικονομικό επίπεδο... και δη στο φορολογικό. Κι αυτό διότι, αν και εκατομμύρια συνέλληνες ψήφισαν το «γελαστό παιδί» για να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ, τα διόδια και όλα τα άδικα χαράτσια των «προσκυνημένων σαμαροβενιζέλων», αυτός όχι μόνο δεν τα κατάργησε αλλά σε πολλές περιπτώσεις τα αύξησε (όπως π.χ. αυξήθηκαν παντού οι σταθμοί των διοδίων).

Με αποτέλεσμα οι μελανιασμένοι «κοψοχέρηδες» του σήμερα να θυμίζουν τους προεστούς και τους κοτζαμπάσηδες επί Καποδίστρια, που όταν το νεοσύστατο κράτος άρχισε να βάζει φόρους αυτοί εξανέστησαν, διαμαρτυρόμενοι με το επιχείρημα «μα καλά, γι’ αυτό διώξαμε τον Τούρκο; Για να πληρώνουμε πάλι χαράτσια»;

Εν πάση περιπτώσει, ακόμη και τότε, επί Καποδίστρια δηλαδή, οι φόροι ήταν λιγότεροι από αυτούς που έβαζαν οι Τούρκοι όταν μας είχαν υπόδουλους. Μόνο σήμερα, επί της «Πρώτη Φορά Αριστερά» κυβέρνησης βλέπουμε τέτοια χαράτσια.

Να θυμίσουμε ότι επί τουρκοκρατίας, οι φόροι που πλήρωναν οι υπόδουλοι χριστιανοί ήταν δυσβάστακτοι. Υπήρχε για παράδειγμα ο κεφαλικός φόρος (για τους μη Μουσουλμάνους), το λεγόμενο χαράτσι (για κατοχή γης, σαν τον ΕΝΦΙΑ ένα πράμα), ο φόρος της δεκάτης (10-13% των παραγόμενων προϊόντων), φόρος για κάθε κεφάλι ζώου (π.χ. βοοειδή, σαν τα τέλη κυκλοφορίας δηλαδή), φόρος εστίας, που πληρώνονταν στον τσιφλικά για την κατοικία του γεωργού και φόρος για να κρατούν οι σπαχήδες (ιππείς) τα άλογά τους σε φόρμα (εμείς πληρώνουμε για να περνάνε καλά οι Καρανίκες και να είναι σε φόρμα).

Ακόμη και η έννοια των working poor, που μας απέδωσαν κάποια ξένα ΜΜΕ, και που μας χαρακτηρίζει επί ΣΥΡΙΖΑ, αφού ακόμη και οι εργαζόμενοι δεν μπορούν πλέον να τα φέρουν βόλτα, ίσχυε με το παραπάνω επί τουρκοκρατίας. Όπου οι ακτήμονες γεωργοί αν και δούλευαν συνέχεια, με δυσκολία επιβίωναν, γιατί έπεφταν θύματα στυγνής εκμετάλλευσης.

Για παράδειγμα ο αφέντης έδινε τον σπόρο στον αγρότη. Αυτός, αφού δούλευε με την γυναίκα και τα παιδιά του νυχθημερόν όλη τη χρονιά, ταλαιπωρώντας τα βόδια και φθείροντας τα εργαλεία του, συγκέντρωνε επιτέλους τον καρπό των κόπων του.

Ας υποθέσουμε όμως ότι η παραγωγή του ήταν 9 μονάδες. Αμέσως ο γαιοκτήμονας έπαιρνε τα 2/3, άρα έμεναν 3. Ο επιστάτης του χωριού, που δεν διέφερε από κλέφτη, άρπαζε το 1/3 από αυτά κι έτσι έμεναν 2. Στη συνέχεια ο ιδιοκτήτης του χωραφιού έπαιρνε για τον σπόρο το 1/3, και έτσι ο ταλαίπωρος γεωργός έμενε με λιγότερα από 2. Με αυτά έπρεπε να καλύψει τα έξοδα διατροφής και ενδυμασίας της οικογένειάς του για όλη τη χρονιά! Σας θυμίζει κάτι; Κάτι που το ζουν σήμερα στο πετσί τους μισθωτοί και επαγγελματίες;

Μιλάμε για πείνα κι όχι αστεία. Άλλωστε, ο μέσος Έλληνας της εποχής τρέφονταν αποκλειστικά με χόρτα, ελιές, σύκα και λίγο κριθαρένιο ψωμί. Κρέας έτρωγε το πολύ 2-3 φορές τον χρόνο. Ακόμη και στη Θεσσαλία, τον σιτοβολώνα των Βαλκανίων, με τα χιλιάδες πρόβατα, ο μέσος Έλληνας δεν έτρωγε σχεδόν ποτέ ψωμί από σιτάρι, ούτε γάλα. Άσχετα αν δούλευε σαν το σκυλί… αυτό θα πει working poor.

Όλα αυτά οδηγούν εμάς στο να ακούμε «αριστερά» και να φτύνουμε τον κόρφο μας ή Σαμαρά να λέμε και να κλαίμε, αλλά τότε, εκείνα τα χρόνια, η φορολόγηση (αλά ΣΥΡΙΖΑ) και η πείνα οδηγούσαν χιλιάδες Χριστιανούς στον εθελοντικό εξισλαμισμό προκειμένου να μην πληρώνουν φόρους.  

Έτσι, ενώ στα μέσα του 17^ου αιώνα υπήρχε μαζικός εξισλαμισμός διά της βίας, το 1691 ο Σουλτάνος αποφάσισε να τον περιορίσει, όχι από φιλανθρωπία αλλά επειδή κινδύνευαν τα φορολογικά έσοδα της Πύλης, τα οποία είχαν μειωθεί επικίνδυνα!

Μάλιστα, υπήρχαν περιπτώσεις εξισλαμισμού ακόμη και ολόκληρων ελληνικών χωριών ή περιοχών, ειδικά στην Κρήτη, όπου εκτός από την σκληρή φορολόγηση οι Τούρκοι ήταν και ιδιαίτερα βίαιοι απέναντι στους ραγιάδες. Π.χ. στις επαρχίες Σελίνου και Μονοφατσίου όλοι σχεδόν οι κάτοικοι μαζί με τους ιερείς τους πήγαιναν στα Χανιά ή στο Ηράκλειο για να δηλώσουν ότι ασπάζονται τον μωαμεθανισμό.

Κάποιες φορές η προσέλευση ήταν τόσο μαζική, που οι Τούρκοι πανικοβάλλονταν, φοβούμενοι ότι θα μείνουν χωρίς δούλους και άρα χωρίς έσοδα. Μάλιστα, οι ιμάμηδες δεν προλάβαιναν να κάνουν τις σχετικές τελετές και αρκούνταν στη φράση «Άιντε, Τούρκος»!

Και να μη ξεχνάμε επίσης, ότι όπως στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης οι Εβραίοι «Κάπος» που οι Γερμανοί όριζαν ως επόπτες των ομόθρησκων συμπατριωτών τους ήταν οι πιο βίαιοι, έτσι και οι εξωμότες αυτοί ήταν ως νεοφώτιστοι Μουσουλμάνοι πολύ πιο ανάλγητοι και πολύ πιο βάναυσοι απέναντι στους Χριστιανούς απ’ ότι οι Τούρκοι.

Για όλα αυτά λοιπόν, και επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται (ως φάρσα ή μη), ας ελπίσουμε ότι και σήμερα όσοι γονατίζουν από τα χαράτσια του Αλέξη θα αποφασίσουν να αλλαξοπιστήσουν. Όχι να γίνουν Μουσουλμάνοι, αλλά να ψηφίσουν κάποιον άλλον οψέποτε το τσίρκο που μας κυβερνά αποφασίσει να κάνει εκλογές…

Strange Attractor

Antinews

Με στοιχεία από τα βιβλία:

-«Η νοτιοανατολική Ευρώπη κάτω από την Οθωμανική κυριαρχία», του P. Sugar.

-«Ιστορία των επαναστάσεων της Κρήτης», των Ζαμπελίου και Κριτοβουλίδου.