Πως γίνεται κάποιος ψυχοπαθής;

Ψυχοπαθής είναι αυτός που πάσχει από χρόνια ψυχική διαταραχή, με παράλληλη αντικοινωνική ή και βίαιη συμπεριφορά. Χαρακτηρίζεται από έλλειψη ενσυναίσθησης ή συμπόνιας, από μια επιδερμική γοητεία, μια υπερβολική αίσθηση αυτοεκτίμησης, βαριέται εύκολα, λέει ψέματα με άνεση, αρέσκεται στο να χειραγωγεί τους άλλους, και σπάνια αισθάνεται ενοχές ή μετανιώνει για κάτι που έκανε.

Παράλληλα, ο ψυχοπαθής είναι συνήθως αναίσθητος, δεν ελέγχει την συμπεριφορά του, γίνεται ωμός, συμπεριφέρεται με παρορμητικότητα, δεν θέτει ρεαλιστικούς στόχους, είναι γενικά ανεύθυνος, και σπάνια τα καταφέρνει σε σοβαρούς δεσμούς και σχέσεις. Τέλος οι ψυχοπαθείς συνήθως αρχίζουν την εγκληματική τους δράση από νεαρή ηλικία...

Πως όμως γίνεται κάποιος ψυχοπαθής; Είναι έμφυτο; Σύμφωνα με το πανεπιστήμιο Επιστημών και Τεχνολογίας της Νορβηγίας, επιστήμονες του οποίου μελέτησαν και συζήτησαν με καταδικασμένους για σοβαρά εγκλήματα, σχεδόν πάντα φταίνε οι γονείς. Ή τουλάχιστον δυο είδη ακραίας γονικής ανατροφής: Η απόλυτη αδιαφορία (πλήρης ελευθερία), και η απόλυτη αυστηρότητα (πλήρης έλεγχος).

Η έρευνα επίσης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τουλάχιστον σε αυτούς που εξετάστηκαν, όλοι ανεξαιρέτως είχαν βιώσει έντονη σωματική ή και ψυχολογική βία όταν ήταν μικρά παιδιά. Όπως λέει χαρακτηριστικά η επικεφαλής ερευνήτρια Aina Gullhaugen, «χωρίς καμία εξαίρεση, όλοι τους τραυματίστηκαν και σημαδεύτηκαν  από εκείνους που τους μεγάλωναν».

Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η ασπλαχνιά που εκδηλώνουν ως ενήλικοι δεν είναι τίποτα άλλο από έναν μηχανισμό αυτοάμυνας που αναπτύχθηκε προκειμένου να αντέξουν την κακοποίηση. Ένας όμως μηχανισμός που είναι εξίσου στρεβλός και ακατάλληλος.

Περιγράφοντας τα είδη των γονιών που είχαν οι ψυχοπαθείς, η  Gullhaugen λέει ότι στην κλίμακα από παντελή γονική αδιαφορία έως τον απόλυτο γονικό έλεγχο, οι περισσότεροι γονείς είναι κάπου στη μέση. Αυτό δεν ισχύει για τους ψυχοπαθείς,  αφού περισσότεροι από τους μισούς που εξετάστηκαν αποκάλυψαν ότι οι δικοί τους γονείς ήταν σε ένα από τα δυο άκρα της κλίμακας. Είτε μεγάλωσαν σε περιβάλλον όπου κανείς δεν ενδιαφέρονταν για αυτούς, είτε σε ένα εντελώς διαφορετικό όπου υπήρχε συνεχής αυστηρός έλεγχος.

Βέβαια, καταλήγει η ερευνήτρια, δεν φταίνε πάντα οι γονείς, αφού υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά που μεγάλωσαν σε άθλιες συνθήκες χωρίς να καταλήξουν ψυχοπαθείς.

S.A.

New York Post