Όταν ο Βαγγέλης
Βενιζέλος μας έδωσε συνέντευξη στην πρώτη ημέρα της έκδοσης του liberal.gr,
προέβλεψε με μία νέα λέξη το μέλλον της Ελλάδας: Στασιμοχρεοκοπία. Έβλεπε μία
χώρα που για πολλά χρόνια θα σερνότανε σε μία κατάσταση μεταξύ χρεοκοπίας και
απόστασης απ’ αυτήν όσης και μιας σαρανταποδαρούσας. Τι μας σώζει και δεν σκάμε
κάτω σαν καρπούζι; Η γεωπολιτική αξία της χώρας!
Κι εδώ ακριβώς έχουμε
την εξήγηση για ποιον λόγο ο λεγόμενος «διεθνής παράγοντας» στηρίζει
σκανδαλωδώς τον Αλέξη Τσίπρα. Επειδή θέλει στην Ελλάδα μία πολιτική ηγεσία που
θα του λέει μονίμως «ναι». Με την υπόλοιπη περιοχή να θυμίζει ναρκοπέδιο,
χρειάζεται ένας «πυλώνας σταθερότητας». Δηλαδή, μία χώρα που να υπακούει πλήρως
στις επιταγές τους...
Η Τουρκία
μεταλλάσσεται για τους Αμερικανούς σε κίνδυνο, ο οποίος μπορεί να εξελιχτεί
μεγαλύτερος ακόμη κι από εκείνον του Ιράν! Η ανησυχία τους είναι έκδηλη, όπως
και ο εκνευρισμός που τους προκαλεί η αλαζονική συμπεριφορά του Ερντογάν.
Αυτόματα, η Ελλάδα αποκτά γι αυτούς σημαντική αξία. Τόσο μεγάλη, που θα ήθελαν
να ελέγχουν ακόμη και τις εσωτερικές διεργασίες, έτσι ώστε να αποφύγουν πιθανές
δυσάρεστες εκπλήξεις.
Στο σημείο αυτό
πράγματι κρύβεται για την χώρα μας μία ευκαιρία, να μπορέσει να εκμεταλλευτεί
τις περιστάσεις και να αποσπάσει οφέλη. Το θέμα είναι αν αυτή η κυβέρνηση
μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Αυτό αφορά εμάς, τους Έλληνες πολίτες. Τον …
διεθνή παράγοντα τον αφορά να έχει από την όποια ελληνική κυβέρνηση τις
μικρότερες δυνατές αντιστάσεις. Και με τον Αλέξη Τσίπρα τις έχει. Με μία άλλη
κυβέρνηση δεν το ξέρει. Ενώ η ευκαιρία για την Ελλάδα είναι δεδομένη, τα οφέλη
δεν είναι. Επειδή για να κερδίσει κάποιος θα πρέπει να το ζητήσει και να το
διαπραγματευτεί. Και δυστυχώς αυτή η κυβέρνηση έχει αποδείξει πως εννοεί τις
διαπραγματεύσεις.
Τα προβλήματα στην
περιοχή είναι δεδομένα. Και η άνοδος των μετοχών μας στο γεωπολιτικό
χρηματιστήριο είναι επίσης γεγονός. Αυτά δεν σημαίνουν, όμως, ότι η χώρα θα
μπορέσει να εκμεταλλευτεί τις περιστάσεις. Οι πληροφορίες μας λένε ότι κατά
πάσα πιθανότητα θα βοηθηθούμε να περάσουμε όπως – όπως την αξιολόγηση (σαν να
γράφει κάποιος με σκονάκι και ο δάσκαλος να κοιτά ηθελημένα αλλού) και
πιθανότατα θα δοθεί την Άνοιξη μία διαβεβαίωση για το χρέος. Ως εκεί καλά! Αλλά
λεφτά δεν θα δοθούν. Ακόμη και στην περίπτωση που χρειαστεί ακόμη ένα μνημόνιο
(όπως κι αν αυτό ονομαστεί) θα είναι ένα μνημόνιο που θα έχει μόνο εποπτεία και
όχι νέα δάνεια. Με μία άλλη κυβέρνηση θα μπορούσαμε να πετύχουμε περισσότερα!
Διότι η χώρα χρειάζεται επενδύσεις και οι δανειστές μας θα μπορούσαν να
δεσμευτούν σχετικά, όπως έκαναν με την Γερμανία του 50. Αλλά είπαμε! Αυτά με
μία άλλη κυβέρνηση…
Το εύλογο ερώτημα που
γεννάται είναι για ποιόν λόγο οι δανειστές να στηρίζουν Αλέξη Τσίπρα και όχι
την προοπτική των εκλογών. Η απάντηση είναι προφανής! Δεν έχουν λόγο να
επιθυμούν αυτή την στιγμή μία κυβερνητική αλλαγή στην Ελλάδα. Αλλά και για την
περίπτωση εκείνη που η χώρα αναγκαστεί για κάποιον λόγο να οδηγηθεί σε εκλογές,
θα ήθελαν μία κυβέρνηση που θα εξαρτιότανε και πάλι από την δική τους ευλογία
κι όχι μία ισχυρή κυβέρνηση που θα πάλευε με μεγαλύτερη ένταση για τα ελληνικά
συμφέροντα. Ένας από τους λόγους που σχημάτισαν «άσχημη γνώμη» για την
κυβέρνηση Σαμαρά, για παράδειγμα, ήταν οι διαπραγματεύσεις για τις ΑΟΖ. Θα
έχετε πολύ καιρό να ακούσετε κάτι σχετικό για το θέμα. Για τις ΑΟΖ, βεβαίως –
βεβαίως…
Η Ελλάδα θα έπρεπε να
είχε χρεοκοπήσει, από την στιγμή που απέτυχε στην εφαρμογή των μνημονίων.
Κρατιέται στην ζωή με τον αναπνευστήρα. Η στασιμοχρεοκοπία είναι η φυσική
συνέπεια της σημερινής πορείας της χώρας. Βολεύει και τον … διεθνή παράγοντα,
καθώς μία χώρα που βρίσκεται μόνιμα με το χέρι απλωμένο για βοήθεια, ως
επαίτης, είναι πιο ελεγχόμενη. Η ανατροπή αυτής της κατάστασης περνάει μέσα από
την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης. Μία μάχη που θα μπορούσε να πει κανείς ότι
θα ήταν εύκολη μετά από την ανικανότητα που επέδειξε η κυβέρνηση Τσίπρα. Αλλά
δεν είναι έτσι! Ο … γεωπολιτικός ρόλος της χώρας από την μία και η εγχώρια
διαπλοκή από την άλλη φρόντισαν να δώσουν δεκανίκια στον κ. Τσίπρα. Με αυτά
κυβερνάει!
Θανάσης Μαυρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου