Το σύνδρομο του αριστερού…

Το γεγονός ότι ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση πουλάει τρέλα, αφού στη ρητορική του ήταν πάντα ακραία αριστερός αλλά στην πράξη υπογράφει ό,τι πιο φιλελεύθερο γίνεται, δύσκολα µπορεί να το αρνηθεί -ιδιωτικώς τουλάχιστον- ακόµα και ο πιο φανατικός οπαδός του.

Τι να πρωτοθυµηθεί κανείς και τι να πρωτοσχολιάσει. Τις αποκρατικοποιήσεις σε λιµάνια, αεροδρόµια και ρεύµα, το Υπερταµείο που θα τρώει ουσιαστικά για µια ζωή την κρατική περιουσία, την κατάργηση των διαπραγµατεύσεων στις επιχειρήσεις, τον κατώτατο µισθό στα 200-300 ευρώ µε τις ελαστικές µορφές εργασίας, το τσεκούρι στις συντάξεις και τους µισθούς, την απώλεια ελέγχου των τραπεζών;

Αυτό που κατά τη γνώµη µου φαντάζει οµολογουµένως πιο εντυπωσιακό είναι η στάση και η ρητορική που ακολουθεί ο φέρων την υπογραφή όλης αυτής της στροφής (ή κωλοτούµπας), ή, εν πάση περιπτώσει, για να το πω πιο κοµψά, της «νέας πολιτικής προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ», υπουργός Οικονοµικών Τσακαλώτος. Προσέξτε, ασφαλώς ο έχων την ευθύνη εκ θέσεως είναι ο πρωθυπουργός. Ο Τσίπρας έχει τον πρώτο λόγο και τον τελευταίο ως αρχηγός του κόµµατος και επικεφαλής της κυβέρνησης, αλλά τουλάχιστον, απ’ ό,τι θυµάµαι, ο ίδιος έχει να δώσει δείγµατα αριστεροσύνης κάτι µήνες, µην πω χρόνια. Κάτι πήγε να του... θυµίσει ο Τραµπ µέσω µιας προβοκατόρικης ερώτησης, αλλά κι αυτό το ξεπέρασε µε ένα χαµόγελο αµηχανίας και πήγε παρακάτω, στα ζουµερά, δηλαδή στη Σούδα και στα F-16.
O υπουργός Τσακαλώτος, όµως, δεν το βάζει κάτω και µε την πρώτη ευκαιρία δηλώνει πάντα Αριστερός. Κάτι σαν αυτό που κάνουν για τα κατορθώµατά τους οι κυνηγοί και οι ψαράδες, ή οι ώριµοι άνδρες όταν µιλάνε για σεξ (µε το να καυχιούνται για τις, δήθεν, επιδόσεις τους), µε όλους στα καφενεία φυσικά να σκάνε από τα γέλια. Προχθές, λοιπόν, δεν δίστασε να περιβάλλει µε έναν ιδεολογικό µανδύα την οφθαλµοφανώς άδικη φορολόγηση των µεσαίων εισοδηµάτων.
Ολες οι ελεύθερες και δηµοκρατικές χώρες του κόσµου βασίστηκαν στη θεµιτή ηθικά επιθυµία του απλού πολίτη να εργαστεί σκληρά, να παράξει και να βγάλει κάποια χρήµατα για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο γι' αυτόν και την οικογένειά του. Να γίνει δηλαδή µεσαίος από φτωχός και να ανέλθει έτσι κοινωνικά, να αγοράσει ένα σπίτι, να αλλάξει ίσως γειτονιά, να µπορέσει να σπουδάσει τα παιδιά του. Αυτή είναι η µεσαία τάξη στον δυτικό πολιτισµό εδώ και δεκαετίες, στην οποία µάλιστα βασίστηκε το µοντέλο της κοινωνίας που ζούµε και όπως φαίνεται µισεί ο Τσακαλώτος, ενώ την ίδια ώρα κάθε τόσο περνάει και µια τροπολογία µε κάποιο δώρο σε έναν ολιγάρχη (όποιος κατάλαβε… κατάλαβε). Αλήθεια, ο ίδιος ο κ. Τσακαλώτος τι είναι; Πώς αυτοπροσδιορίζεται;
Πόσο «αριστερό» ή πόσο ψεύτικο είναι αυτό το πράγµα που ζούµε δεν ξέρω, ούτε πόσους απασχολεί στην κοινωνία πραγµατικά, αλλά τουλάχιστον ας µην προκαλούν κιόλας. Πάντως όχι τον Τσίπρα. Αυτός, όπως τον βλέπω, θα πρέπει σιγά-σιγά να σκέφτεται πότε θα πάει... να ψωνίσει γραβάτες.

Τάσος Καραμήτσος

Πρώτο Θέμα