Όπου πληγή και οι Συριζαίοι μύγες...

Δεν ξέρω τελικά τι ακριβώς είναι η ρητορική του άκρατου μίσους, που λάνσαρε αυτή η απίθανη κυβέρνηση των κομπλεξικών άνανδρων; ​Είναι μήπως, η έλλειψη κουλτούρας, σε συνδυασμό με την αθλιότητα που κάποιοι κατέχουν στο DNA τους, ή η ποταπή χυδαιότητα κάποιων "υπανθρώπων", που θεωρούν κατόρθωμα τους πολιτικό,  να καθυβρίζουν έναν νεκρό νέο άνδρα, που έφυγε ξαφνικά, λίγες μόνον ώρες μετά τη βάφτιση του παιδιού του και δεν θα μπορέσει ποτέ να το δει να μεγαλώνει;

Μετά τη Χούντα των συνταγματαρχών μάθαμε, τι είναι ικανοί να διαπράξουν, εις βάρος ενός λαού, κάποιοι άνθρωποι... Μετά όμως, την έλευση της "1ης φοράς αριστερά", σιγουρευτήκαμε και για το τι διακυβεύεται!

 

Αυτά τα "όντα" του συνονθυλεύματος σκόπευαν αρχικά, να εισβάλουν μέσα στη μάζα του κόσμου σαν μπάλα κανονιού, αλλά εξελίχθηκαν να γλυστρούν σαν την πανούκλα δίπλα και γύρω μας, με τα χαρακτηριστικά τους, αόρατα... κρυμμένα σε κουκούλες, ή πίσω από την ανωνυμία των ηλεκτρονικών μέσων κοινωνικής δικτύωσης. 

Η "τιμιότητα", η "μπέσα" και η "ειλικρίνεια", είναι γι' αυτούς, άχρηστες και άγνωστες έννοιες... ενίοτε και εχθρικές. 

Η ανάγκη αυτών των "όντων", με το ανθρώπινο πρόσωπο, να είναι χυδαίοι κριτές των πάντων, έχει τη σφραγίδα ενός χυδαίου πνεύματος, μιάς ακόμα πιό χυδαίας κυβέρνησης, που τους γέννησε, τους έδωσε καταφύγιο, τους ένωσε... σαν τις σάπιες σταφίδες, τους προστατεύει και τους υποθάλπει από την ασφάλεια μιάς ασαφούς άγνοιας! 

Δυστυχώς επιβεβαιώνεται με τον χειρότερο τρόπο, πως, όπου υπάρχει συγκέντρωση της εξουσίας σε αριστερά χέρια, εκεί, κατά κανόνα, αποκτούν τον έλεγχο άνθρωποι, με μανίες, με ψυχαναγκαστικά σύνδρομα, στερημένοι και πεινασμένοι, που το μόνο που έχουν στο νου, είναι να κακολογήσουν, να προσβάλουν, να καταστρέψουν ή να εξοντώσουν όλους και όλα, όσα στην στερημένη τους, λόγω ανικανότητος και αεργίας, ζωή,  ζήλεψαν με αρρωστημένο πάθος και εκδικητικότητα...

Βέβαια, δεν δρουν από μόνοι τους... Αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Όταν η ύβρις, η αρπαγή, η καταστροφή και η ανθρωποφαγία, γίνεται τρόπος ζωής για μια άτακτη αγέλη ανθρώπων που σχηματίστηκε παράταιρα, σε μια κοινωνία... με την πάροδο του χρόνου, οι πάτρωνές τους, αναπτύσσουν ένα εξειδικευμένο  "νομικό σύστημα", που τα νομιμοποιεί και έναν δικό τους "ηθικό κώδικα" που τα επιβραβεύει, υπερθεματίζοντας, κατ' αυτόν τον τρόπο, στις πράξεις της αγέλης των παρακρατικών, που πλέον, δρα ανεξέλεγκτα, χωρίς τον φόβο των συνεπειών, να αποτελεί τροχοπέδη στις ορέξεις τους...​

Είναι χυδαίο, άθλιο και επικίνδυνο να υπάρχουν τέτοια ανθρωποειδή ανάμεσα μας!  Όντα αγνώστου γενετικού κώδικα, μεταλλαγμένα, που δεν αντιλαμβάνονται πως υπάρχουν κι οι άλλοι, εκτός των ιδίων, που έχουν άποψη, την οποία μοιράζονται με άλλους, και πως αυτό, δεν είναι τίποτε άλλο, από εκείνο που κάνουν, για να ζήσουν την οικογένειά τους.​

Είναι χυδαίο και τρισάθλιο να καταφέρονται με τέτοιο υβρεολόγιο, εναντίον ενός νέου δημοσιογράφου, 43 ετών, που πάλευε καθημερινά, κάτω από αντίξοες συνθήκες για το μεροκάματο,  και να του χρεώνουν όλα τα κακά που συμβαίνουν στη χώρα, πριν περάσει ούτε 24ωρο από το ξαφνικό φευγιό του...

Είναι χυδαίο και ανήθικο με την επίκληση στερεοτύπων της αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, ή της άκρας δεξιάς του Καμμένου, να εκτελούν, αυτή τη φορά, μετά θάνατον, ένα παλικάρι, που ποτέ δεν γνώρισαν και να πυροβολούν αυτή τη φορά, όχι μόνο την οικογένειά του που σοκαρισμένη παλεύει να συνειδητοποιήσει αυτό που συνέβη... μιά νέα γυναίκα και ένα βρέφος που μόλις βαφτίστηκε... που έμειναν πίσω... να προχωρήσουν την ζωή τους χωρίς σύζυγο και χωρίς πατέρα. 

Στην περίπτωση του Βασίλη Μπεσκένη, υπήρξαν κακόβουλες ή ειρωνικές αναρτήσεις και λόγια, σχετικά με τον θάνατό του, από ανθρώπους που δεν τον γνώριζαν και οι οποίοι ποτέ δεν είχαν έρθει σε αντιπαράθεση μαζί του, ούτε ποτέ τους είχε ενοχλήσει, για τον απλούστατο λόγο: δεν τον γνώριζαν και δεν τους γνώριζε.. 

Πόσο δειλό, άνανδρο και ανήθικο είναι, να στέλνεις μηνύματα μίσους και μισαλλοδοξίας σε ένα νέο άνθρωπο που από τη βάρκα του Αχέροντα, τον μεταφέρει σε άλλους κόσμους δικαιότερους, δεν μπορεί να αντιδράσει και να αμυνθεί... Δυστυχώς, αυτοί οι άνθρωποι, ίδιοι θα μείνουν και πάντα το ίδιο θα συμβαίνει... όσο θα υπάρχει η λερωμένη καθοδήγηση από ψηλά!

Σίγουρα, θα σκεφθεί κανείς, πως όταν κάποιος φεύγει για το μεγάλο ταξίδι, είναι νομοτελειακά δεδομένο, πως πίσω του δεν αφήνει μόνο φίλους και αγαπημένους. Όλο και κάποιος θα βρεθεί να αποτίσει φόρο μίσους και ανανδρίας στο χώμα που σκεπάζει τον νεκρό...  

Ολοι μας το έχουμε δει το παραμύθι και όλοι πρέπει να είμαστε έτοιμοι να το υποστούμε και να πιούμε το πικρό ποτήρι που σερβίρει πάντα η κακεντρεχιά. 

Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα κάνουν πάρτι, όταν φύγει κάποιος που αντιπαθούσαν ή που έμαθαν ν' αντιπαθούν, χωρίς να τον γνωρίζουν. 

Είναι μία άρρωστη ψυχοπαθολογική αντίδραση που εκδηλώνεται από συγκεκριμένους ανθρώπους για λόγους που, ενίοτε, μπορεί να έχουν και βάση. Θα ήταν, ίσως, φυσιολογικό να αφήσει κάποιον αδιάφορο, ο θάνατος ενός ανθρώπου που μισούσε ή που του προκάλεσε κάποια  βλάβη.

Όμως στην περίπτωση του Βασίλη, ποιοί από αυτούς που τον ειρωνεύονται και τον βρίζουν, τον γνώριζαν ή τους έβλαψε; 

Σίγουρα κανένας... Όμως, ορμώμενοι από τον κατά καιρούς οχετό από στόματα Συριζαίικα, όπως του Πολάκη, έμαθαν να μισούν, όποιον τολμάει να αρθρώσει διαφορετική άποψη ή λόγο, από αυτόν που τους κάρφωσαν οι Πολάκηδες στο νου...

Τι άνθρωποι άραγε, είναι αυτοί, που βρίσκονται πίσω από τις φούστες της Κουμουνδούρου και καθυβρίζουν, απειλούν, ή σκοτώνουν, στο όνομα της ανείπωτης δειλίας τους;

Οφείλουμε να αποδεικνύουμε στην πράξη ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα πραγματικής Ελευθερίας, Δημοκρατίας, Ασφάλειας και Ευπρέπειας. 

Ο διχαστικός λόγος, η χυδαιότητα και η προτροπή στην ασέβεια, τη βία και την τρομοκρατία των κυβερνώντων έφεραν τη χώρα μέχρι εδώ και καθόρισαν την χυδαιότητα των οπαδών τους.

Αποτελούν τον πιό ορατό κίνδυνο για τη Δημοκρατία, την ομαλότητα και την κοινωνική συνοχή. ​

Όσο η Κυβέρνηση της "1ης φοράς", σιωπά ή αδρανεί απέναντι σε τέτοια φαινόμενα, επωμίζεται βαρύτατες ευθύνες, που θα αποδοθούν τόσο σε 'κείνη, όσο και στους διάφορους οπαδούς-αλήτες του κοινού ποινικού δικαίου, που την περιτριγυρίζουν και βρίσκουν θαλπωρή και κίνητρα στην αγκαλιά της...  

Όλα όμως, όταν έρθει η ώρα!

Θοδωρής Γιάνναρος 

Capital.gr