Ρούχτους κι άλλους φόρους ρε μαλ..α…

Θυμάμαι ότι ουδείς από τους υπουργούς του Κωνσταντίνου Καραμανλή τολμούσε ποτέ, είτε δημοσίως είτε ιδιωτικώς, να του μιλήσει στον ενικό ή να τον αποκαλέσει με το μικρό του όνομα. Ακόμα και ο αδελφός του Αχιλλέας Καραμανλής τον φώναζε «κύριε πρόεδρε».

Το ίδιο συνέβαινε, τουλάχιστον στα τελευταία χρόνια της θητείας του, με τον Ανδρέα Παπανδρέου και βεβαίως με τον Κώστα Σημίτη. Για τους άλλους πρωθυπουργούς όρκο δεν παίρνω. Αλλά γιατί σας τα λέω όλα αυτά;

Επειδή τελευταίως πρωθυπουργοί, υπουργοί, συνεργάτες, μετακλητοί έγιναν... ένας. «Κολλητοί» που λέμε στην καθομιλουμένη. Και πού να τους δείτε ή να τους ακούσετε όταν συζητούν χαλαρά μεταξύ τους, όπου η φράση «κύριε πρόεδρε» αντικαταστάθηκε με τη γνωστή λαϊκή φράση (δεν είναι ανάγκη να σας την αναφέρω, γνωρίζετε ακριβώς τι εννοώ).

Μάλιστα, πριν από καιρό, σε μια πτήση του κυβερνητικού αεροσκάφους, το πλήρωμα, που ήταν όλοι στρατιωτικοί, έμεινε έκπληκτο όταν διαπίστωσε ότι στον θάλαμο των VIP επιβατών η φράση που κυριαρχούσε ήταν η γνωστή των Ελληναράδων.

Με αυτόν τον τρόπο προσφωνούσε ο ένας τον άλλον στις τρεισήμισι ώρες που διήρκεσε η πτήση. Αφήστε που ένας διοικητής οργανισμού κόντευε κατά τη διάρκεια της θητείας του να ξεχάσει το πραγματικό του όνομα, αφού ο πολιτικά προϊστάμενός του τον προσφωνούσε (σε επιτυχίες και σε αποτυχίες) με φράση που ούτε στο γήπεδο την ακούς συχνά. Και αν την ακούσεις κοκκινίζεις...

Βηματοδότης