Το όραμα του Τσάβεζ ζει στις καρδιές των συριζαίων…

Εδώ και αρκετά χρόνια η Βενεζουέλα πήρε τη θέση της Κούβας στις καρδιές και στις ψυχές των απανταχού «αριστερών», με κλασικό παράδειγμα τους δικούς μας σαρδανάπαλους του σύριζα, που κάποτε έτρεχαν για προσκύνημα (και σέλφις) στον επίγειο παράδεισο του Τσάβεζ…

Με τον Αλέξη να μας λέει πως η Βενεζουέλα δείχνει τον δρόμο του μέλλοντος, και με την Δούρου να αγκαλιάζεται και να φωτογραφίζεται με όποιον αξιωματούχο της χώρας έβλεπε μπροστά της. Χώρια τα «μυστικά» ταξίδια του Παππά και άλλων στο Καράκας, για να πάρουν σοσιαλιστική τεχνογνωσία, ή όπως είπαν για να κλείσουν δουλειές!

Βέβαια, οι δικοί μας ανισόρροποι δεν ήταν οι μόνοι, αφού το ίδιο έκαναν και διάφοροι «διάσημοι» και μη απ όλο τον κόσμο, και ειδικά από το Χόλιγουντ. Μέχρι κι ο περίφημος Σον Πεν πήγε εκεί για να προσκυνήσει το «θαύμα» του Τσάβεζ, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι άλλο η καλή υποκριτική ικανότητα και άλλο η νοημοσύνη. Αλλά θα μου πείτε χρειαζόμασταν τον Σον Πεν να μας το αποδείξει; Δεν μας φτάνει η δικιά μας η τραγουδιάρα, η Μποφίλιου, που ανάμεσα στα μαύρα Τζόνι και στις γαρδένιες ανακάλυψε ότι είναι κομμουνίστρια και μάλιστα τροτσκίστρια; Διάβαζε, λέει, και Μαρκούζε μέσα στο καμαρίνι, στα διαλείμματα των εμφανίσεων της…

Τέλος πάντων… σήμερα που η Βενεζουέλα δεν τα πάει και τόσο καλά, με τον Μαδούρο να συμβουλεύει τον λαό του να εκτρέφει κότες και κουνέλια στα μπαλκόνια, και με αρκετούς να τρώνε από αδέσποτα σκυλιά και γατιά μέχρι και φλαμίνγκο από τους ζωολογικούς κήπους, η παγκόσμια (και εγχώρια) αριστερά κάνει τουμπεκί… κάνει την πάπια. Ίσως το γεγονός ότι ο κομμουνισμός δεν μπορεί να σώσει από την πείνα μια από τις μεγαλύτερες πετρελαιοπαραγωγούς χώρες του πλανήτη να έχει παίξει κάποιο ρόλο, και οι αριστεροί να έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της βλακείας που τους δέρνει. Άλλωστε, μια χώρα με πληθωρισμό μεγαλύτερο από εκείνον της Γερμανίας επί Βαϊμάρης, όπου μέχρι να πάει κάποιος στο μπακάλικο το νόμισμα έχανε την μισή και πλέον αξία του, ίσως να μην είναι το φωτεινό παράδειγμα που ήθελαν…

Παρ’ όλα αυτά, τόσο ο σοσιαλισμός όσο και ο σύριζα καλά κρατούν, κι αυτό το βλέπουμε στις εγχώριες δημοσκοπήσεις. Χώρια που υπάρχουν ακόμη άτομα που θαυμάζουν την τόλμη και το τσαγανό του Μαδούρο, όπως π.χ. ο Ευρωβουλευτής Παπαδημούλης, ο οποίος πολεμάει τον καπιταλισμό από το μετερίζι των Βρυξελλών, με καμιά εικοσαριά χιλιάρικα τον μήνα για τον κόπο του.  

Το γεγονός ότι ο λαός της Βενεζουέλας πεινάει πραγματικά, και τα παιδάκια πεθαίνουν από ασιτία δεν παίζει κανέναν ρόλο στα μυαλά όλων αυτών των πούρων αγωνιστών, που εκτός του ότι στήριζαν τον σοσιαλιστικό παράδεισο του Τσάβεζ, θα έσκιζαν και το μνημόνιο που έδενε χεροπόδαρα τους Έλληνες, φέρνοντας και στη γειτονιά μας το όνειρο… άσχετα αν στην πορεία ακόμη κι ο κομμουνισταράς Τσαλακώτος αντί να συμμετέχει στην επανάσταση που ξεκίνησε στις πλατείες (παρέα με τον Καζάκη) σήμερα γλείφει το σύστημα κάνοντας τον καραγκιόζη της Γουόλ Στριτ χτυπώντας καμπανάκια στο αμερικανικό χρηματιστήριο. Φήμες ότι τα Χριστούγεννα θα πει τα κάλαντα ντυμένος καλικάντζαρος και παίζοντας το τρίγωνο έξω από την Federal Reserve δεν επιβεβαιώνονται ακόμη, τουλάχιστον επίσημα.

Με αυτά και με αυτά ο κατήφορος συνεχίζεται, αλλά όλα όσα περνάμε είναι προσωρινά, μέχρι να γονατίσουν οι σαμποτέρ σαμαροβενιζέλοι που βάζουν εμπόδια στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, μέχρι δηλαδή να ωριμάσουν οι συνθήκες, και οι αριστεροί αγωνιστές του σύριζα, παρέα με τους οπαδούς του συγκαμένου, να καταφέρουν επιτέλους να μας κάνουν και εμάς Βενεζουέλα… ήδη εν μέρει τα κατάφεραν, αφού όπως μαθαίνω ο μέσος μισθός πήγε στα 400 ευρώ μικτά, με πολλούς εργαζόμενους να πληρώνονται όχι με το ευρώ των πουλημένων, ούτε με το σοφιστικέ μπιτκόιν των προχωρημένων, αλλά με κουπόνια τροφής για τα σούπερ μάρκετ… πάλι καλά, διότι αν θυμάμαι καλά ο Δρ Μπαρουφάκης, που ήταν δέκα κλικ μπροστά σε σοσιαλισμό,  ήθελε οι εργαζόμενοι να πληρώνονται με … υποσχετικές!

Οι δε συντάξεις πλησιάζουν κι αυτές τα 300 ευρώ τον μήνα, όπως είχε υποσχεθεί ο λαϊκός αγωνιστής (και δανδής) Κατρούγκαλος, εκείνος με τις πασμίνες και τα μαντιλάκια στο πέτο. Άρα καλά πάμε.

Η αξιοπρέπεια δηλαδή την οποία μας είχαν τάξει οι συριζαίοι πλησιάζει… προσδεθείτε!

Strange Attractor

Antinews

ΥΓ- Ένα άλλο παράδειγμα (εκτός από την υποψηφιότητα μας για Νόμπελ χάρη στην μεταναστευτική πολιτική του Μουζάλα) για το γεγονός ότι η Ελλάδα αποτελεί πλέον το ζηλευτό επίκεντρο της διεθνούς κοινής γνώμης, είναι το ότι ο ηγέτης μας ψηφίστηκε ως ο 11^ος πιο σέξι πολιτικός του πλανήτη! Το «σέξι Αλέκσι», που λέγαμε και μας λοιδορούσαν οι μικροπρεπείς σαμαρικοί.

ΚΕΡΔΑΜΕ…