Τι κρύβεται άραγε πίσω από την απόφαση του Τραμπ για την Ιερουσαλήμ;

Η «αψυχολόγητη» και αιφνιδιαστική απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να προχωρήσει στην αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ άνοιξε για μια ακόμη φορά τις πύλες της κολάσεως στην περιοχή, με τους Παλαιστίνιους να αντιδρούν βίαια, τις μουσουλμανικές χώρες να διαμαρτύρονται εντόνως, τις διάφορες ισλαμικές φονταμενταλιστικές οργανώσεις να απειλούν με κλιμάκωση του τρόμου και νέα ιντιφάντα, και με ολόκληρο σχεδόν τον πλανήτη να διαφωνεί κάθετα με την νέα αυτή αμερικανική πολιτική, τουλάχιστον στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία.

Όπως όλα δείχνουν, σωστή ή λάθος,  η απόφαση αυτή δεν μπορεί να περάσει, τουλάχιστον αναίμακτα, εκτός κι αν η επαναφορά της καθημερινής βίας στην Μέση Ανατολή (και αλλού) είναι στην ατζέντα, είναι δηλαδή ο τελικός σκοπός του Τραμπ, στα πλαίσια κάποιων σκοτεινών σχεδιασμών των ελίτ «που μας κυβερνάνε αφού»...

Κάτι το οποίο δεν θεωρώ πιθανό… απλά η προσωπική γνώμη μου είναι ότι όπως σε άλλες περιπτώσεις έτσι και σε αυτήν ο αντισυμβατικός πολιτικός Τραμπ ενήργησε παρορμητικά (και τσαπατσούλικα), χωρίς να υπολογίσει τις αντιδράσεις και τις συνέπειες, θέλοντας να ρίξει επάνω του για μια ακόμη φορά τον δημόσιο προβολέα, ικανοποιώντας την αυταρέσκειά του, και παράλληλα εκατομμύρια ψηφοφόρων του.

Πολλοί όμως είναι  εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο Τραμπ κάνει ότι κάνει για το Ισραήλ με μόνο σκοπό να ικανοποιήσει τους Εβραίους χρηματοδότες του ή να εξευμενίσει το ζάπλουτο εβραϊκό λόμπι της Αμερικής, σημειώνοντας ότι επί δεκαετίες η όλη αμερικανική εξωτερική πολιτική στα ζητήματα της Μέσης Ανατολής αντανακλούσε κυρίως τα συμφέροντα του Ισραήλ όπως αυτά προωθούνται από το εν λόγω λόμπι.

Δεν παίρνουν όμως υπ όψιν τους κι έναν άλλο σπουδαίο (για την Αμερική) παράγοντα, που είναι τα εκατομμύρια των Χριστιανών «φονταμενταλιστών» της νότιας ενδοχώρας των ΗΠΑ, της λεγόμενης «bible belt». Μιλάμε για αρκετές δεκάδες εκατομμύρια λευκών, συντηρητικών, και ακραία  θρησκόληπτων Αμερικανών που δεν είναι Εβραίοι, αλλά που υποστηρίζουν με πάθος το Ισραήλ για λόγους βιβλικούς (και όχι πολιτικούς), θεωρώντας ότι ο Θεός όντως έχει επιλέξει τους Εβραίους ως τον «εκλεκτό λαό».

Όλοι αυτοί οι Ευαγγελιστές, με τα δεκάδες δόγματά τους, που είναι σε ένα μεγάλο βαθμό πανίσχυροι πολιτικά, ελέγχοντας τεράστιο αριθμό Γερουσιαστών, πιστεύουν στα αλήθεια ότι ο Θεός είναι με την μεριά των Εβραίων, και άρα συμφέρον όλων μας είναι να τους στηρίζουμε και εμείς, αλλιώς θα υποστούμε την οργή του. Άρα δεν μιλάμε για κάποιο είδος αλτρουισμού, ή πανανθρώπινης αλληλεγγύης,  αλλά για καθαρά συμφεροντολογικές απόψεις κάποιων Χριστιανών θρησκόληπτων «ταλιμπάν», που βασίζονται στην κυριολεκτική (αρρωστημένη θα έλεγα) ερμηνεία της Βίβλου την οποία οι εν λόγω «ευσεβείς» θεωρούν γραμμένη από τον ίδιο τον Θεό.

Παράλληλα, όλοι αυτοί οι εν πολλοίς «πειραγμένοι» σκληροπυρηνικοί Χριστιανοί, που περιμένουν την δευτέρα παρουσία πως και πως, θεωρούν ότι αυτή θα έρθει μόνο όταν οι Εβραίοι όλου του κόσμου συγκεντρωθούν και πάλι στην πατρογονική τους εστία (το Ισραήλ) και στη συνέχεια βαπτιστούν Χριστιανοί! Ακούγεται σαν σαχλαμάρα όμως είναι αλήθεια. Και εκφράζει πάνω από 40 εκατομμύρια Αμερικανών, που και αυτοί ψηφίζουν…

Ο παραπάνω συλλογισμός βρίσκει σύμφωνους και τους ίδιους τους Εβραίους, όχι επειδή τον πιστεύουν ή επειδή θέλουν σε βάθος χρόνου να βαπτιστούν Χριστιανοί, κάθε άλλο, αλλά απλά και μόνο στη λογική ότι «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου», και άρα η στήριξη από πλευράς της πολυάριθμης και πολιτικά ισχυρής αυτής ομάδας Αμερικανών πολιτών με ισχυρά κονέ και απίθανη επιρροή, τους βολεύει στο έπακρο.

Ένας άλλος λόγος για τον οποίο κάποιοι θεωρούν ότι ο Τραμπ πήρε την αμφιλεγόμενη απόφαση του είναι καθαρά συνωμοσιολογικός, πλην όμως έχει κάποια ισχνή βάση. Σύμφωνα λοιπόν με την λογική κάποιων «που ψάχνονται», τα πανίσχυρα κράτη με τις ελίτ τους πνέουν τα λοίσθια κυρίως επειδή οι φυσικοί πόροι του πλανήτη εξαντλούνται τάχιστα, με την οικονομία τους να παραπαίει και να κινδυνεύει με κατάρρευση (συν οι ουκ ολίγες απρόβλεπτες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής), οπότε κινδυνεύουν με καταστροφή, ίσως και από εσωτερικές «επαναστάσεις».

Για να επιβιώσουν λοιπόν έχουν την ανάγκη δημιουργίας ενός εξωτερικού εχθρού 

(βλ. Β. Κορέα), και την βελτίωση των τρόπων εσωτερικής καταστολής. Εξ ου και η Αμερική, λένε, ως η Νο 1 ελίτ του πλανήτη, στρέφεται προς το Ισραήλ, που άλλο που δεν θέλει, και το οποίο έχει μακρά εμπειρία στην «εσωτερική  καταστολή», χρησιμοποιώντας το ως εργαστήριο πειραμάτων σε ζητήματα εσωτερικής παρακολούθησης, ελέγχου, χειραγώγησης, και γενικά καταπίεσης. Αυτή η χρησιμότητα του πρόθυμου Ισραήλ αποτελεί, λένε, και το διαβατήριό του για να απολαμβάνει διπλωματική, στρατιωτική, και κυρίως οικονομική στήριξη και κάλυψη από την Ουάσιγκτον. Και ποιος καλύτερος για να βάλει το πλάνο αυτό σε εφαρμογή από τον πρόθυμο και κυρίως απερίσκεπτο και αλαζονικό Ντόναλντ;

Λέτε;

Strange Attractor

Antinews