Lightning Bolts...

Nick Cave

Οι συριζαίοι του Survivor…

Δύο ομάδες. Η μία είναι οι «διάσημοι». Η άλλη, κατά τον παρουσιαστή, οι «κοινοί θνητοί». Όλοι οι παίκτες έκθετοι στα στοιχεία υποφέρουν, ιδρώνουν, κρυώνουν, πεινούν και διαγωνίζονται. Αφού θα έχει επικρατήσει μία πλευρά, από αυτήν θα βγει ο τελικός νικητής.

Μέσα στην όλη ψυχοσωματική δοκιμασία, θα περίμενε κανείς ζωηρότερο ενδιαφέρον να παρουσιάζουν οι επώνυμοι. Να ζοριστούν σαν κακομαθημένοι, ίσως, και να βγάλουν εγωισμό και σταριλίκι. Όμως, η αποκάλυψη έρχεται με το καλημέρα από την ομάδα της διπλανής πόρτας...

Με το ΠΑΣΟΚ κι ας βρωμάει…

Με είχαν προειδοποιήσει, προ καιρού, ότι ο Νίκος Φίλης ετοίμαζε μια κριτική παρέμβαση για την πορεία της κυβέρνησης και, ιδού, συνέβη το περασμένο Σάββατο με την ομιλία του στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Φίλης θέλει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ κι ας βρωμάει, όπως είπε.

Η έκκλησή του έχει στο βάθος κάτι σπαρακτικό· θυμίζει κάπως την αναγνώριση στην τραγωδία, το πέρασμα του ήρωα από την άγνοια στη γνώση και, επίσης, παραπέμπει στο σύνθημα του Κυπριακού Αγώνα: «Την Ελλάδαν κι ας τρώγωμεν πέτρες». Δεν πειράζει που βρωμάει το ΠΑΣΟΚ· θα το πλύνουν. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο – ήδη η κομματική «Αυγή» ανακάλυψε την απάνθρωπη μεταχείριση που υφίσταται ο φυλακισμένος Ακης Τσοχατζόπουλος. (Για την Αριστερά, γενικώς, όσοι κατέληξαν στη φυλακή ανήκουν, θαρρείς, σε μια ανώτερη κατηγορία ανθρώπων, εν συγκρίσει με εκείνους που φρόντισαν να μη βρεθούν στη φυλακή...)

Πού χάθηκαν όλοι εκείνοι οι «ευαίσθητοι» άνθρωποι;

Αναζητώ τους παλιούς Ρηγάδες συμφοιτητές μου από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Συμφωνούσαμε, διαφωνούσαμε, αλλά δεν αισθανόμασταν ότι ανήκουμε σε διαφορετικά ημισφαίρια. Τους συμφοιτητές μου που στριμωχνόμασταν στο πάνω διάζωμα του μεγάλου αμφιθεάτρου της Νομικής για να ακούσουμε τον Αριστόβουλο Μάνεση, τον Δημήτρη Τσάτσο, τον Γιώργο Παπαδημητρίου και τον Αντώνη Μανιτάκη -επιμελητή τότε στην έδρα του Συνταγματικού- για τη διάκριση των εξουσιών, τις ατομικές ελευθερίες, το κράτος δικαίου.

Τους συμφοιτητές μου που κάθε φθινόπωρο, επιστρέφοντας από τα Ιντερρέιλ, στήναμε κουβέντα στο γρασίδι μπροστά στη Θεολογική και συμφωνούσαμε πόσο μας γοήτευε η ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης και πόσο το τείχος του Βερολίνου μας είχε φανεί γροθιά στο στομάχι. Τους συμφοιτητές μου που μας προκαλούσαν μιλώντας για το «δημαγωγό Αντρέα», τους «πρασινοφρουρούς», την κατάληψη του κράτους, τον Κατσιφάρα και τον Κουλούρη -και, μεταξύ μας, δίκιο είχαν!

Ποιοι είναι οι ηθικοί κώδικες της αριστεράς ρε ηλίθιε;

Έξοχη  ήταν για μια ακόμα φορά η ερμηνεία του Τσίπρα μπροστά στην κεντρική επιτροπή του κόμματός του. Άνετος όπως πάντα στην αρχή, με το σπιρτόζικο εκείνο χαμόγελο που πρωτολάνσαρε κατά τη διάρκεια της θρυλικής πλέον συζήτησης που είχε με τον Μπιλ Κλίντον, ξεκίνησε την επίθεσή του κατά όλων.

Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, οι κουτοπόνηρες και ψευτομάγκικες ιαχές του, κατάφεραν έστω για λίγα λεπτά να ανορθώσουν το ηθικό κάποιων οπαδών του.

Γι αυτό φαίνεται, μόλις ολοκλήρωσε την εμπνευσμένη ομιλία του, μου τηλεφώνησε ένας φιλαράκος –Συριζαίος αλλά είμαστε φίλοι απ’ το στρατό – για να με πικάρει:

-Σάρωσε πάλι ο Αλέξης! Εκλογές μην περιμένετε πριν το 19!

Τον διέκοψα αμέσως και για να μη με εκνευρίσει περισσότερο, του είπα τα εξής:

-Ρε Γιαννάκη, κάτσε να τα πάρουμε απ’ την αρχή. Αυτός ο συμπτωματικός και αστοιχείωτος τύπος, που δεν μαθαίνει τίποτα από τα λάθη του, βγήκε και απείλησε ξανά τους Θεούς και τους Δαίμονες που προσκύνησε χθες και που θα προσκυνά και αύριο…

Άβυσσος η ψυχή του Συριζαίου…

Περιδιαβαίνοντας τις φιλικές, προς τον ΣΥΡΙΖΑ, εφημερίδες και σερφάροντας στις ιστοσελίδες που πρόσκεινται σε αυτόν, προσπαθώ να καταλάβω πώς σκέφτεται ένα στέλεχος κι ένας ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι ένας πρώην Πασόκος, που εδώ και μια πενταετία φιλοξενείται στο κόμμα αυτό. Αυτός θέλει να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΣΟΚ και όχι να γίνει ο ίδιος Συριζαίος. Ο Κουρουμπλής και ο Σπίρτζης είναι τα ινδάλματά του.

Μ΄ενδιαφέρει ο τρόπος σκέψης του ανθρώπου που εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον, δραστηριοποιείται και ψηφίζει την κύρια έκφραση της ριζοσπαστικής Αριστεράς, τον ΣΥΡΙΖΑ. Και ο πιο ασφαλής τρόπος για να το μάθω, είναι να δω με τι πληροφορίες βομβαρδίζεται και τι άρθρα διαβάζει.

Έτσι, υφίσταμαι την ταλαιπωρία να ενημερώνομαι καθημερινά για όλα αυτά, μελετώντας επί δίωρο τις σχετικές εφημερίδες και ιστοσελίδες. Κάτι βέβαια που είναι απαραίτητο για την δουλειά μου. Άλλωστε, είναι πάγια θέση μου πως αν δεν γνωρίζεις πώς σκέφτεται ο αντίπαλος, δεν μπορείς να τον αντιμετωπίσεις αποτελεσματικά...