Sister Morphine...

The Rolling Stones

Ας μην δώσουμε τίποτες στα μαύρα στόματα των πηγαδιών…

Και ξαφνικά -με τη συλλυπητήρια επίσκεψή του στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ιδίως δε με την πράξη του προχθές στο Δίστομο- ο Μανώλης Γλέζος επέστρεψε θριαμβευτικά στην επικαιρότητα. "Έσωσε την Τιμή μας ο Ήρωας" γράφτηκε κάπου. "Μας Έδειξε το Μέλλον ένας Ενενηνταπεντάχρονος!" κάπου αλλού. Ο ίδιος διαβάζοντας τα, θα χαμογελούσε -φαντάζομαι- αμήχανα και θα κουνούσε το κεφάλι του με απορία. "Τι έκανα;" θα αναρωτιόταν.

Πράγματι. Ούτε υπερέβη ο Μανώλης Γλέζος το ιδεολογικό χάσμα που μια ζωή τον χώριζε από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Ούτε άλλαξε άποψη σχετικά με τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις, που πιστεύει ότι δεν έχουν καταβληθεί στην Ελλάδα και πρέπει να διεκδικηθούν με κάθε νόμιμο μέσο. Το στοιχειώδες έπραξε. Το απολύτως αυτονόητο σε μια συγκροτημένη κοινωνία, η οποία διέπεται από τις αρχές της ευγένειας και της αξιοπρέπειας...

Αν παρέμενε ο Σαμαράς…

Δεν θα μπορούσε να το πει καλύτερα. Ίσως θα ήταν πιο αληθινός αν έλεγε «ανόητοι, δεν αφήσατε τον Σαμαρά να βγάλει τη χώρα από το τέλμα, πληρώστε τώρα». Όμως, ο Κλάους Ρέγκλινγκ το είπε πιο διπλωματικά: «Αν η κυβέρνηση με τον υπουργό Οικονομικών τον Βαρουφάκη δεν είχαν πάρει λάθος κατεύθυνση το 2015, η Ελλάδα θα στεκόταν ήδη στα δύο της πόδια».

Με απλά λόγια, αν δεν ερχόταν η καταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ τώρα δεν θα μιλάγαμε για μνημόνια, μέτρα και χρέος...

Αρνούνταν να παραδοθεί…

Ο υπολοχαγός Hiroo Onoda είναι ο πιο διάσημος από όλους εκείνους τους περίφημους στρατιώτες του ιαπωνικού αυτοκρατορικού στρατού, που αρνήθηκαν να δεχτούν το τέλος του πολέμου, και συνέχισαν να «πολεμάνε» στον Νότιο Ειρηνικό για αρκετά χρόνια μετά τη λήξη του Β’ΠΠ. Ο συγκεκριμένος ήταν αξιωματικός της αντικατασκοπείας, και υπηρετούσε στο νησί Λούμπανγκ των Φιλιππίνων από το 1944, μερικούς δηλαδή μήνες πριν οι Αμερικάνοι τις καταλάβουν.

Οι τελευταίες διαταγές που είχε λάβει από τον διοικητή του ήταν να υποχωρήσει στο εσωτερικού του νησιού (μικρό και άνευ στρατιωτικής σημασίας) και να παρενοχλεί τον αμερικανικό στρατό μέχρι να επιστρέψουν οι Ιάπωνες συμπολεμιστές του. Του απαγόρευσαν να αυτοκτονήσει, λέγοντάς του πως μπορεί να πάρει τρία χρόνια, μπορεί πέντε, όμως ότι κι αν συμβεί «εμείς θα επιστρέψουμε για να σε πάρουμε μαζί μας». «Όσο έχεις έστω και έναν στρατιώτη υπό τις διαταγές σου, θα πρέπει να πολεμάς», του υπογράμμισαν…

Ο σταλινισμός του μικροχώραφου…

Ο ιστορικός σταλινισμός διέπρεψε με τα μεγάλα, στα όρια του τερατώδους, μεγέθη του. Απέραντη γεωγραφία και απεραντοσύνη του ανθρώπινου υλικού. Τι σημασία είχε πόσοι χάθηκαν στην Κουλεμά, στα Γκουλάγκ ή στον λιμό του «Μεγάλου Αλματος». Ο σταλινισμός συνομιλούσε με τις μεγάλες εκτάσεις της Ιστορίας, οπότε μπορούσε να παραβλέπει τα όρια της ανθρώπινης ζωής.

Απανωτά πραξικοπήματα, εκκαθαρίσεις, μεγάλες πορείες και ένας τουλάχιστον παγκόσμιος πόλεμος υπήρξαν αρκετά για να δημιουργήσουν αυτή την ιδιαίτερη αίγλη, η οποία, ακόμη και σήμερα, τόσες δεκαετίες μετά τον θάνατό του εξακολουθεί να εμπνέει. Το πνεύμα του παραμένει ζωντανό. Εξόριστο από την Ιστορία και τις μεγάλες εκτάσεις της γεωγραφίας παλεύει να στριμωχθεί στο μικροχώραφο που του κληροδότησε ο κόσμος μας, στη δύσμοιρη πατρίδα…

Η αγανακτισμένη γόνος…

Πολλοί χαρακτηρίζουν «σούργελο» τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και ξεμπερδεύουν. Είναι ο εύκολος τρόπος για να διαχειριστείς κάτι εξόχως τοξικό, όπως η περίπτωσή της. Όμως η γυναίκα αυτή υπήρξε Πρόεδρος της Βουλής και τώρα είναι αρχηγός ενός (ασήμαντου) κόμματος. 

Η Κωνσταντοπούλου, γόνος μιας πλούσιας οικογένειας με μεγάλη επιρροή, εξακοντίστηκε σε λίγους μήνες στην κορυφή της πολιτικής σε μια κρίσιμη ιστορικά στιγμή. Και τα έκανε πανθομολογουμένως μπάχαλο…