Mockingbird...

Eminem

Το μεγάλο πλεονέκτημα ενός ανίκανου Πρωθυπουργού…

Οφείλω να πω πως η σκληρή αυτοκριτική του έλληνα πρωθυπουργού με συγκίνησε πολύ. Όπως και να το δει κανείς, δεν είναι λίγο κοτζάμ πρωθυπουργός, ακόμα και του αναστήματος του Αλέκση, να παραδέχεται την ανικανότητά του και να αποδέχεται τον χαρακτηρισμό «ψεύτης».

Και με συγκίνησε όχι γιατί η Ελλάδα έχει για πρώτη φορά πρωθυπουργό ανίκανο και ψεύτη. Στο κάτω-κάτω μιλάμε για τη χώρα στην οποία υπήρξαν πρωθυπουργοί ο Κώστας ο Καραμανλής ή Εργατικός ή Ικανός ή Αεικίνητος ή Ακούραστος ή Αποτελεσματικός και ο Γιωργάκης του Αντρέα του Παπαντρέου. Μιλάμε για τη χώρα που το να έχει πρωθυπουργό κάποιον ανίκανο και ψεύτη συνιστά κανονικότητα και όχι εξαίρεση. Το συγκινητικό στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η ομολογία…

Αλέξη θα λέτε και θα κλαίτε!

Βαρουφάκης, Λαφαζάνης και Κωνσταντοπούλου ανταγωνίζονται για να κερδίσουν τον τίτλο του πιο σκληρού αντιμνημονιακού. Το έπαθλο είναι ένα κόμμα που θα πρωταγωνιστήσει, μετά από την ταξινόμηση του προέδρου Αλέξη στο γνωστό χρονοντούλαπο της ιστορίας. Θα προτιμούσαμε για «αντίπαλο» τον «ψεύτη Αλέξη» από τους δραχμιστές. Οι δυνάμεις του σύμπαντος, όμως, όπως θα έλεγε και η σύντροφος υπουργός Πολιτισμού, έχουν άλλα σχέδια.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η πρόεδρος Ζωή έκανε το σόου με τον Γερμανό πρέσβη. Ούτε ότι ο συμπαθής Παναγιώτης αποφάσισε να μιλήσει για πρώτη φορά για την «επιχείρηση νομισματοκοπείο», όταν η σιωπή του επί τόσο μακρύ χρονικό διάστημα έχουν ήδη προσδώσει στο θέμα μία μυθιστορηματική διάσταση, ανάλογη με εκείνη της «μεγάλης ληστείας τους τραίνου». Και οι δύο φοβούνται τον Γιάνη! Επειδή ξέρουν ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι γεννημένος παίκτης! Κι ότι από την στιγμή που ο Γιάνης αποφασίσει να κατέβει στο γήπεδο, οι ίδιοι είναι καταδικασμένοι να είναι δεύτεροι ή τρίτοι. Δηλαδή τίποτα…

Τα σκουπίδια που τρώτε στα Ελληνικά νησιά…

Θυμάμαι όταν πήγαινα διακοπές στα περίφημα greek islands, κάθε φορά που καθόμουνα κάπου να φάω αναρωτιόμουν: «θα φάω καλά;», «θα μου πιάσουν τον ποπό;», «τι ποιότητα θα έχει το φαγητό;»

Λυπάμαι που το λέω, αλλά τις περισσότερες φορές έφευγα απογοητευμένη. Οκτώ στα δέκα μαγαζιά έβλεπαν τον επισκέπτη ως αρπαχτή. Μικρές μερίδες, κακομαγειρεμένο φαγητό, πανάκριβα μαγαζιά, βρωμερές κουζίνες, ανεκπαίδευτο προσωπικό. Όλη η ελληνική κουτοπονηριά και ασυνειδησία, μαζεμένες στις περιβόητες  greek taverns. Έχω γλιτώσει πολλά «κουστούμια» επειδή τυγχάνει να διαθέτω κάποιες γνώσεις όσο αφορά τους κανόνες που πρέπει να πληροί ένας χώρος εστίασης…