Mysteries of Love...

Julee Cruise

Ωδή στον απτόητο Έλληνα…

Τάχθηκαν αναφανδόν και με αίσθημα αδιαπραγμάτευτης αξιοπρέπειας υπέρ διακεκριμένων ανορθολογισμών, συχνά εσκεμμένα, με θράσος και κυνισμό. Οι ίδιοι πάντα. Οι απτόητοι έλληνες ήρωες. Οι ίδιοι πάντα.

Τάχθηκαν αναφανδόν και με αίσθημα αδιαπραγμάτευτης αξιοπρέπειας υπέρ του ΟΧΙ στο εθνικά υπερήφανο δημοψήφισμα τον Ιούλιο του 2015. Κι ας απογοητεύθηκαν με το ΝΑΙ που επικράτησε μια εβδομάδα αργότερα. Δεν πτοήθηκαν όμως…

Ο Ρουβίκωνας θεριεύει…

«Στον "Ρουβίκωνα" διαπιστώνουμε ότι έχουν ενταχθεί, τις τελευταίες ημέρες, τουλάχιστον 10-20 νέα μέλη που είναι ιδιωτικοί υπάλληλοι ή άνεργοι. Δεν φαίνεται να είχαν μέχρι τώρα καμία σχέση με τον αντιεξουσιαστικό χώρο και δεν μας έχουν απασχολήσει ξανά. Φαίνεται ότι το "άνοιγμα στην κοινωνία", που επιχείρησε τον περασμένο Μάιο η αναρχική συλλογικότητα, είχε κάποιο αντίκρισμα. Είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη οργάνωση, που έχει προχωρήσει σε περισσότερες από 70 ακτιβιστικές ενέργειες μέσα σε δυόμισι  χρόνια και αριθμεί πλέον περισσότερα από 120 μέλη, μπαίνει σε μια νέα φάση δραστηριότητας.

Μας προκαλεί ωστόσο ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός της εισβολής, την Τετάρτη, στην πρεσβεία της Ισπανίας για το ζήτημα της ανεξαρτητοποίησης της Καταλωνίας. Και αυτό γιατί ηγετικά μέλη του "Ρουβίκωνα", σε πρόσφατη ραδιοφωνική εκπομπή στην ERTopen εξέφραζαν σε προσωπικό επίπεδο απόψεις ότι «"δεν βλέπουν με καλό μάτι την απόσχιση πλούσιων περιοχών, ούτε υποστηρίζουν μια τέτοια κίνηση". Στην ίδια εκπομπή, προ μερικών ημερών, ανέφεραν ότι θα ακολουθήσουν δύο εβδομάδες "όπου θα γίνουν πολλά". Και όπως φαίνεται διανύουμε αυτή την περίοδο...».

 Σε αυτές τις αναφορές προχώρησε υψηλόβαθμος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. που παρακολουθεί τη δραστηριότητα της αναρχικής-ακτιβιστικής οργάνωσης «Ρουβίκωνας», η οποία πυκνώνει τις εφόδους της σε κυβερνητικά κτίρια, δημόσιους φορείς, πρεσβείες, ιδιωτικές εταιρείες κ.λπ.

Κάτι ψήνεται…

Για όποιον παρακολουθεί τα πράγματα, τους συσχετισμούς στην πολιτική, τους αριθμούς στην οικονομία και την αποτύπωσή τους στον ξένο τύπο, υπάρχουν σήμερα δύο σενάρια για την κυβέρνηση Τσίπρα και τις ελληνικές εξελίξεις γενικότερα: Ένα «κακό» και ένα… «πολύ κακό!»

--Δεν υπάρχει σενάριο «καθαρής εξόδου από τα μνημόνια» στα μέσα της επόμενης χρονιάς.

--Δεν υπάρχει περίπτωση να αποφύγει ο Τσίπρας επέκταση της «ασφυκτικής εποπτείας» για πολλά χρόνια. Αυτό το έχουν ήδη αποκλείσει όλοι οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι.

--Δεν υπάρχει περίπτωση να μαζέψει η κυβέρνηση στους επόμενους δέκα μήνες …19 δισεκατομμύρια «από τις αγορές», ώστε να «μην έχει ανάγκη κανένα» για τις πληρωμές του 2019 (μόνο). Άσε που αυτό θα προσέκρουε στο ανώτατο όριο του χρέους. * Έτσι το πρώτο σενάριο είναι να μας «φορέσουν» (δηλαδή να μας αναγκάσουν να δεχθούμε) κάποιου είδους «επέκταση του μνημονίου» μετά τον Ιούλιο του 2018. Άλλωστε, μας έχουν ήδη αναγκάσει να υπογράψουμε για πρόσθετα μέτρα λιτότητας και για το 2019 και για το 2020….

Γυναικείες κόντρες με φόντο τον Θερμαϊκό…

Η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια. Έξι χρόνια νωρίτερα, ελάχιστη σημασία έδωσε η τότε βουλευτής του νομού Σερρών Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά στην παρουσία του Παναγιώτη Νοτόπουλου κατά τη διάρκεια της ετήσιας δεξίωσης του Επιμελητηρίου Σερρών για την κοπή της βασιλόπιτας. Παρ’ ότι η ομιλία του καθηγητή στο ΤΕΙ Σερρών για την διαχείριση της παγκόσμιας κρίσης θεωρήθηκε ενδιαφέρουσα, η πολιτικός ήταν απορροφημένη στη συνομιλία της με επιχειρηματίες της περιοχής, αλλά και τοπικούς παράγοντες.

Πού να το φανταζόταν, άλλωστε, ότι η κόρη εκείνου του άνδρα, κάποια χρόνια αργότερα, θα αποτελούσε το αντίπαλο δέος της. Η φράση αντίπαλο δέος χρησιμοποιήθηκε από τον Θουκυδίδη για τη συμμαχία Αθηναίων και Μυτιληναίων και περιγράφει πως ο φόβος των εξωτερικών απειλών διαμορφώνει συμμαχίες, ή καλύτερα λυκοφιλίες. Με την έννοια αυτή, η Κατερίνα Νοτοπούλου είναι το αντίπαλο δέος της Μαρίας Κόλλια-Τσαρουχά και το αντίστροφο…

Άλλη μια παπάτζα με «αριστερό» πρόσημο…

Στο άρθρο αυτό θα αποδείξουμε, για άλλη μια φορά, πως ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν νοιάστηκε για τα ατομικά δικαιώματα, τους αδύναμους και τον κάθε άλλο κατατρεγμένο του κόσμου τούτου.  Εάν νοιάζονταν πραγματικά για τα ατομικά δικαιώματα, θα φρόντιζαν να ικανοποιήσουν και το δικό μου ατομικό δικαίωμα να κινούμαι ασφαλής με τα μέσα μαζικής μεταφοράς και να μην φοβάμαι μήπως κάποιος ακροαριστερός μπουκάρει μέσα και το κάνει μπουρλότο.

 

Κερδάμε...

Τα ατομικά δικαιώματα ο ΣΥΡΙΖΑ τα χρησιμοποιεί ως το «αριστερό του πρόσημο» για να διατηρεί τον κομματικό του στρατό και την εξουσία, την οποία παράλληλα μισεί (αλλά τέλος πάντων, άλλη κουβέντα αυτό)…