Sweet Child o' Mine...

Guns n' Roses

Για το φονικό δεν είπανε κουβέντα…

Ο επικοινωνιακός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά μία paper tiger. Μια χάρτινη τίγρης που μοιάζει απειλητική αλλά από την στιγμή που ο αντίπαλός της καταλάβει ότι είναι φτιαγμένη από χαρτί παύει να τον φοβίζει. Η χάρτινη τίγρης στηρίχθηκε στο μύθο του 2015, όταν πέρασε η εντύπωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε βασισμένος στον επικοινωνιακό του μηχανισμό που τον πρόβαλε στην τηλεόραση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν στηρίχθηκε σε καμία επικοινωνιακή στρατηγική, κανένα μαγνητισμό της προσωπικότητας των στελεχών του αλλά στο φόβο. Τη γνώση των δημοσιογράφων των «βοθροκάναλων» ότι για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους υπάρχει ένα τρόπος. Να συμπονάνε «τον κοσμάκη που τα τραβάει όλα», να τα χώνουν στον Πάγκαλο και τους Γερμανούς και να φωνάζουνε έναν πολιτικό του ΣΥΡΙΖΑ για να πει πως θα βγάλει την Ελλάδα από το μνημόνιο με έναν νόμο και ένα άρθρο. Άλλοι δημοσιογράφοι το κάνανε με χαρά άλλοι με το ζόρι. Κάποιοι άλλοι καθόλου...

Ο φαλακρός Μπεν Χουρ στο Eurogroup…

Το «Ζ» του Κώστα Γαβρά, βασισμένο στο βιβλίο του Βασίλη Βασιλικού, σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή. Με μια υπέροχη συλλογή ηθοποιών, Μοντάν, Τρεντινιάν, Ειρήνη Παππά, με τη δυναμική μουσική του Θεοδωράκη και τη νευρώδη κινηματογραφική του αφήγηση, οργάνωσε τη μυθική διάσταση της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη. Μετέφρασε ένα πραγματικό γεγονός σε μια σύγκρουση ανάμεσα στο «καλό» και το «κακό», ανάμεσα στην αθωότητα της δημοκρατίας και την ενοχή όσων σκοτεινών δυνάμεων την υπονόμευαν.

Αυτή η διχοτομία διατρέχει όλο το έργο Γαβρά. Πολλές φορές αγγίζει τα όρια της αφέλειας, κάτι σαν σοσιαλιστικός ρεαλισμός με σύγχρονο ύφος, όπως στο «Κεφάλαιο» του 2012. Τον ρόλο του ανακριτή Χρήστου Σαρτζετάκη τον ερμήνευε ο Ζαν Λουί Τρεντινιάν. Οι περισσότεροι δεν γνώριζαν τον πραγματικό κι όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου τον πρότεινε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και είδαμε το πρόσωπό του, η απομυθοποίηση ήταν τραυματική. Στη θέση του Τρεντινιάν εμφανίστηκε ένας δύστροπος τυπολάτρης, που μιλούσε κάτι μαλλιαρά ελληνικά χωρίς αρχή και χωρίς τέλος. Το έθνος αισθάνθηκε όντως ανάδελφο…

Οι λαοί δεν φταίνε ποτέ;

Είναι κανόνας, λένε, ότι οι λαοί δεν κάνουν λάθος, άρα δεν φταίνε, δεν μπορεί να φταίνε, ποτέ και για τίποτα. Ετσι διδάσκουν σοβαροφανώς κάποιοι πολιτικοί, πολιτικοί επιστήμονες, πολιτικοί αναλυτές, πολιτικοί λαϊκιστές και πάει λέγοντας.

 Ομως οι λανθασμένες εθνικές επιλογές, που έχουν σοβαρότατες συνέπειες για τους πολίτες και τις κοινωνίες, ενίοτε στα όρια της εθνικής καταστροφής, όλο και πληθαίνουν τα τελευταία χρόνια. Εχουν φτάσει να γίνουν ο κανόνας. Δεν μπορεί πάντως, κάποιος θα φταίει…

Αλέξη, μη μας ντροπιάσεις…

Σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής και διεθνών σχέσεων η απαξιωμένη από κάθε πλευρά Ελλάδα αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, βαδίζοντας πάνω σε τεντωμένο σκοινί. Με τις διεθνείς συγκυρίες (στη γειτονιά μας) να λειτουργούν υπέρ της και με το κλειδί των εξελίξεων να βρίσκεται στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί το τελευταίο διάστημα.

Από τη μία έχουμε τη συνεχή επιθετική ρητορική της Άγκυρας απέναντι στην Αθήνα, σε συνδυασμό με τις κατά καιρούς κοκορομαχίες του Καμένου απέναντι στον Ερντογάν. Από την άλλη, για πρώτη φορά στο πρόσφατο παρελθόν οι σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας είναι τόσο τεταμένες, ειδικά μετά τις ανακλήσεις βίζας αλλά και την σύλληψη εργαζομένων στην αμερικανική πρεσβεία της Άγκυρας, μια κατάσταση που αποτελεί βούτυρο στο ψωμί του Τραμπ, ο οποίος είναι ή τουλάχιστον δείχνει αποφασισμένος να καταστήσει και πάλι την χώρα του παγκόσμιο ηγέτη σε όλα τα επίπεδα…

Από το "Ζ" στον Βαρουφάκη...

Όταν πριν από μια - δυο μέρες διάβασα την είδηση, δεν μπορούσα να την πιστέψω. Ο Κώστας Γαβράς θα κάνει ταινία το βιβλίο του Γιάν(ν)η Βαρουφάκη...! Πάει, σκέφτηκα, το έχουμε χάσει!

Δεν κάνω πλάκα. Προσωπικά λες και ράγισε κάτι μέσα μου. Από το ιστορικό και ανεπανάληπτο "Ζ", τον ύμνο προς τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη μέσα από τη στηλίτευση ενός νοσηρού παρακράτους, στη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του προϊόντος αμφιβόλου νομιμότητας και αξιοπιστίας μαγνητοφώνησης των συνομιλιών του πρώην ΥΠΟΙΚ, όπως περιγράφονται στο βιβλίο του "Ανίκητοι ηττημένοι"! Είναι από τις ειδήσεις που όχι μόνο σε κάνουν να απορείς, αλλά και που σου προκαλούν θλίψη...