Αν κρίνουμε από τις ειδήσεις που διαβάζουμε και
από τις εικόνες που κυκλοφορούν, οι Εμίρηδες τα έχουν όλα. Χάρη στο πετρέλαιο
διαθέτουν κότερα, επαύλεις, ουρανοξύστες, έργα τέχνης, ακόμη και ποδοσφαιρικές
ομάδες. Όλα μα όλα είναι στη διάθεσή τους όσο υπάρχουν τα πετροδόλαρα.
Είναι όμως αλήθεια ότι αρκεί το πετρέλαιο για να
ζει ένας λαός πλουσιοπάροχα; Διότι αν κρίνουμε από το Ιράν και την Βενεζουέλα,
κάτι τέτοιο δεν ισχύει μιας και εκεί ο λαός είναι στους δρόμους διαμαρτυρόμενος
για ελλείψεις βασικών αγαθών, αυξημένες τιμές, ανεργία, κ.ο.κ. Παράλληλα
πεινάνε, και είναι έτοιμοι να τα κάψουν όλα, ακόμη και να πεθάνουν στους δρόμους…
Μιλάμε για δυο χώρες με ατελείωτα αποθέματα
μαύρου χρυσού. Άρα;
Το Ιράν φερ’ ειπείν έχει τα δεύτερα μεγαλύτερα αποθεματικά
αερίου στον κόσμο και τα τέταρτα μεγαλύτερα πετρελαίου. Η δε Βενεζουέλα μπορεί
να είναι η Νο 1 στον κόσμο σε αποθέματα πετρελαίου.
Στο Ιράν ο πρόεδρος Hassan Rouhani δηλώνει ότι
αποδέχεται τις ειρηνικές διαδηλώσεις και ότι η διαταγή είναι να μην
κατασταλούν, όμως η κυβέρνηση απαγόρευσε την πρόσβαση στα κοινωνικά δίκτυα και
τουλάχιστον 12 πολίτες έχουν σκοτωθεί από αστυνομικούς στην διάρκεια των
διαδηλώσεων.
Η περίπτωση της Βενεζουέλας παραμένει μοναδική.
Ο πρόεδρος Μαδούρο μόλις ανακοίνωσε, μέσα στη τρελή χαρά, στην κρατική
ραδιοτηλεόραση, ότι αυξάνονται κατά 40%
τα ελάχιστα ημερομίσθια και κατά 30% οι οικογενειακές επιδοτήσεις. Δηλαδή μια
αύξηση της τάξης του 70%, κάτι όμως που στην πραγματικότητα είναι λίγο πιο κάτω
από την αύξηση των τιμών μόνο για τον Νοέμβριο, που ήταν στο 81%. Ο πληθωρισμός
εκείνο το μήνα είχε φτάσει στο 2.700%.
Ο αυτόκλητος Μπολιβάρ χαρακτήρισε την αύξηση ως «καλά
νέα για την αρχή του 2018 όσον αφορά στην εργασιακή ασφάλεια, την σταθερότητα,
και τα έσοδα των εργαζομένων». Είναι όντως καλά νέα ή μήπως έχει χαζέψει ο
Μαδούρο;
Με την αύξηση αυτή, που ωφελεί μόνο τους δημοσίους
υπαλλήλους, το συνολικό ελάχιστο μηνιάτικο, που συμπεριλαμβάνει οικογενειακά
κουπόνια τροφής, έφτασε στα 759.510 μπολιβάρ, με τα οποία κάποιος μπορεί να
αγοράσει $7 με την σημερινή ισοτιμία. Ναι, καλά διαβάσατε… αν και μέχρι τώρα
που το διαβάζετε αυτό μπορεί να έχει αλλάξει προς τα κάτω.
Μια αξιοσημείωτη λεπτομέρεια είναι πως
κερδισμένοι από τις αυξήσεις είναι κυρίως οι στρατιωτικοί. Ο πυρήνας δηλαδή του
καθεστώτος, ο αριθμός των οπαδών του οποίου συνεχώς μειώνεται. Πολλοί εξ αυτών
μπορούν να αγοράσουν δολάρια σε μια φιξ τιμή που έχει ορίσει το κράτος, όπως 10
μπολιβάρ ανά δολάριο, ή με την ισοτιμία που ισχύει για τις κρατικές
επιχειρήσεις δηλαδή 3.300 μπολιβάρ ανά δολάριο και μετά να πουλήσουν τα δολάριά
τους στις τιμές αγοράς, ήτοι 120.000 μπολιβάρ το δολάριο. Ένα καλό βοήθημα
δηλαδή για όλους εκείνους τους φίλους και λακέδες του Μαδούρο…
Πως εξηγείται αυτή η παράδοξη σχέση μεταξύ
πετρελαϊκού πλούτου και δυστυχίας μέσα στην ίδια χώρα; Τόσο ο Ιρανός όσο και ο
Βενεζολάνος ηγέτης συμφωνούν: Φταίει ο Ντόναλντ Τραμπ. Βέβαια δεν φταίει μόνο αυτός
αφού ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ήταν ο αγαπημένος στόχος αυτών των χωρών επί
δεκαετίες. Ο Τραμπ όμως είναι ο ιδανικός στόχος για πολλούς: ενοχικούς
συντηρητικούς, γνήσιους αντιδραστικούς, καιροσκόπους επιχειρηματίες, φοβικούς ή
συγκαταβατικούς χαρακτήρες, αριστερούς και δεξιούς φασίστες, απολυταρχικούς
προοδευτικούς, λαϊκιστές και όλα εκείνα τα μικρόψυχα ανθρωπάκια που έρπουν
ανάμεσα στις ρωγμές τις πολιτικής ορθότητας. Όλοι οι παραπάνω συγκλίνουν σε ένα
θέμα: Να καταγγέλλουν τον Τραμπ για τα πάντα όλα.
Το να κτυπάς τον Τραμπ σου αποφέρει εύκολο χειροκρότημα.
Κάποιοι μάλιστα τιμητές του φουσκώνουν τόσο πολύ από την ηθική τους «ανωτερότητα»
που αρχίζουν και αισθάνονται σαν να ήταν οι ίδιοι ο Τσε Γκεβάρα που πολεμούσε
στη ζούγκλα.
Σίγουρα η σημερινή αμερικανική κυβέρνηση δεν
είναι τέλεια, με αρκετά λάθη κυρίως επικοινωνιακά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι
φταίει και για τον υπερπληθωρισμό της Βενεζουέλας ή την ανεργία του Ιράν. Για
αυτό μάλλον φταίνε οι ηγέτες των δυο χωρών… έτσι δεν είναι; Πάντως, οι λαοί τους
δεν είναι τόσο ηλίθιοι όσο νομίζουν ο Μαδούρο και ο Ρουχάνι.
Απόδοση: S.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου