Ανοιχτή επιστολή στην κα Μπαζιάνα…

Σιχαίνομαι κάθε είδους bullying. Διαδικτυακού και μη. Σιχαίνομαι επίσης να επιτίθενται σε κάποιον όχι για αυτά που κάνει ή που λέει, αλλά για τη συγγενική, φιλική, κοινωνική ή όποια άλλη σχέση έχει με έναν άνθρωπο. Προς τούτο, κα Μπαζιάνα, η παρούσα ανοιχτή προς εσένα επιστολή μου θα εστιάσει μόνο στα λεγόμενά σου στη συνέντευξη που παραχώρησες στην Εφ.Συν. 

Χρησιμοποιώ δεύτερο ενικό πρόσωπο και όχι πληθυντικό ευγενείας καθώς, όπως ως αριστερή γνωρίζεις, ο πληθυντικός ευγενείας είναι ταξικό δημιούργημα της μπουρζουαζίας της Ευρώπης και δεν ταιριάζει σε εμάς, προλετάριους ανθρώπους…

Εν πρώτοις, είναι δικαίωμά σου να δώσεις συνέντευξη σε οποιαδήποτε εφημερίδα επιθυμείς. Δικαίωμά μου όμως κι εμένα να το κρίνω. Αν λοιπόν ήθελες όντως να υπερασπιστείς την πολιτική πορεία του Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, και όχι να εμψυχώσεις το αριστερό ακροατήριο στο οποίο η επιρροή του βαίνει ταχέως μειούμενη, θα μπορούσες να δώσεις τη συνέντευξη σε ένα μέσο μεγαλύτερης κυκλοφορίας και απήχησης. Σε ένα μεγάλο website, βρε συντρόφισσα. Στο liberal.gr ας πούμε.
Κατά δεύτερον, θα έπρεπε να ρωτήσεις, κι αν δεν το έκανες κακώς, κάποιον επικοινωνιολόγο σχετικά με τη φράση «κλαίω κάθε 5η Ιουλίου». Το αριστερό ακροατήριο, στο οποίο απευθύνθηκες, δεν εντυπωσιάζεται από τέτοια τσιτάτα. Οι αριστεροί ονειρεύονται επανάσταση, αίμα και πόνο (για τους εχθρούς τους). Κλάματα ηττοπάθειας είναι φρικτό αδίκημα για την αριστερά. Μπορούν να σου το επιβεβαιώσουν αυτό και οι τάφοι των αιχμαλωτισμένων σοβιετικών στρατιωτών από τους Γερμανούς στον Β' Π.Π. Κι αυτοί έπραξαν φρικτό αδίκημα... που αιχμαλωτίστηκαν...
Ας κρίνουμε τη συνέντευξη τώρα.
Πριν από το καλοκαίρι του ’15 ΔΕΝ ομολογούσαμε όλοι ότι δεν πήγαινε άλλο. Ακριβώς το αντίθετο. Μπορείς να ρωτήσεις οποιονδήποτε έμπορο ή ελεύθερο επαγγελματία και θα επιβεβαιώσεις ότι η αγορά ανέβαινε, οι τζίροι αυξάνονταν, η ανεργία μειωνόταν. Όχι με τεράστιες ταχύτητες, αλλά μειωνόταν.
Επίσης, μπορείς να ελέγξεις τις αναφορές όλων των διεθνών οργανισμών, οι οποίοι επιβεβαιώνουν ότι αν δεν είχε πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά, τον Μάρτιο του 2015 θα βγαίναμε, και επίσημα, από τα μνημόνια.
Μπορείς επίσης να ρωτήσεις τους δικαιούχους του επιδόματος θέρμανσης του 2014. Τους δικαιούχους του 2017 είναι ευκολότερο να τους ρωτήσεις: Τα ονόματά τους χωράνε σε μία κόλλα χαρτί...
Επιπλέον, οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ, για τους οποίους λες ότι «δεν έκαναν πίσω», είναι αυτοί που, σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Βουλής, Νίκο Βούτση, «έριξαν το Σαμαρά και τώρα στηρίζουν εμάς». Συνεπώς, σε τι δεν έκαναν πίσω; Μήπως δεν έκαναν πίσω στη στήριξη προς τον Αλέξη Τσίπρα; Μήπως με τον Σαμαρά διαπίστωσαν ότι δεν μπορούσαν να κάνουν τη χώρα μας αποικία τους;
Αναφορικά με τη «τιμωρητική, φασιστική μπότα» των δανειστών, σε παραπέμπω εκ νέου στην προαναφερθείσα δήλωση του κ. Βούτση. Αν δεν συμφωνείς μαζί του, μπορείς να ζητήσεις από το ΣΥΡΙΖΑ να κάνει μία δήλωση αποκήρυξης. Ξέρεις, από εκείνες που έκανε ο Ζαχαριάδης για τον Μπελογιάννη και τον Πλουμπίδη. Αυτές ντε, που τους έστειλαν στο απόσπασμα...
Αναφέρθηκες επιπλέον σε αυτούς που «έσκυβαν το κεφάλι χωρίς να χάσουν καθόλου χρόνο». Καλό. Έξυπνο ρητορικό σχήμα, αλλά παντελώς αντιεπιστημονικό από την πλευρά της οικονομικής επιστήμης. Στην οικονομία, ρώτησε και το σύντροφο Ευκλείδη να σου πει, υπάρχει η έννοια του χρόνου. Το πότε θα κάνεις κάτι έχει άμεσο αποτέλεσμα στις όποιες συνέπειες. Άλλο να πληρώνεις τις υποχρεώσεις σου εμπρόθεσμα και άλλο να λες «δεν πληρώνω» και μετά να σου παίρνουν το σπίτι η εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία λόγω προσαυξήσεων! Πλειστηριασμοί λέγονται αυτοί, αν δεν το ξέρεις, και εφαρμόζονται από τον Αλέξη Τσίπρα για πρώτη φορά ηλεκτρονικά και για πρώτη φορά σε βιομηχανική κλίμακα. Όντως! Πρώτη φορά σε όλα!
Αναφορικά με τη διαπραγμάτευση, στην οποία «δεν είπε ψέματα, δεν οπισθοχώρησε», είναι λίγο αστείο να προσπαθήσω να αποδείξω ότι η Γη είναι στρογγυλή. Μάλλον ο Γιάνης Βαρουφάκης έχει πολλά να μας πει επ’ αυτού... αν προκληθεί. Όπως εκείνη η ομολογούμενη από αυτόν φράση του Αλέξη Τσίπρα για «Γουδή». Ο συμβιβασμός λοιπόν του Αλέξη Τσίπρα δεν ήταν αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης, αλλά του φόβου του ότι εάν αποφάσιζε να πραγματοποιήσει τότε (γιατί για αργότερα δεν ξέρουμε ακόμα) τις κομμουνιστικές ιδεοληψίες του (δική μου η άποψη), το κεφαλάκι του μπορεί να είχε ένα ελαφρύ πρόβλημα στήριξης επάνω στους ώμους του...
Για τις καταθέσεις που κάποιοι έσπευδαν να αποσύρουν από τις τράπεζες, όπως εύηχα ανέφερες, αν θυμάμαι καλά, ήταν η μητέρα μίας τότε βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία, άγνωστο πώς, είχε κάποιου είδους «ενόραση» για τα μελλούμενα και «σήκωσε» μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ μια, δυο μέρες πριν επιβληθούν τα capital controls... Επίσης, ψευδώς αναφέρεις (ναι, είναι ξεκάθαρο το ψεύδος) ότι οι τράπεζες έκλεισαν από τους δανειστές. Ο ίδιος ο Γιάνης Βαρουφάκης αναφέρει τη στιχομυθία με τη σύζυγό του: «αγάπη μου, έκλεισα τις τράπεζες». Οπότε, μάλλον δεν τις έκλεισε με δική του πρωτοβουλία. Φαντάζομαι ότι, αν προκληθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, θα προσκομίσει τις απαραίτητες αποδείξεις. Αποδείξεις όπως αυτές που έχει για τα τεκταινόμενα μέσα στα Eurogroups, στα οποία λάμβανε μέρος. Δεν φαντάζομαι να φοβάται κάποιος από τον ΣΥΡΙΖΑ τις αποδείξεις του Γιάνη; Εκτός κι αν έχει λόγο...
Για την «προδοσία των ονείρων», για «τα λόγια που αποδείχθηκαν ψέματα» και για τη μη αναγνώριση του δικαιώματος σε κανέναν άλλον πλην των ιδεολογικών σου συντρόφων να εκφράζουν κριτική γι’ αυτά, να σε ενημερώσω ότι το από ποιον εκπορεύεται η αλήθεια δεν έχει καμία σημασία. Το ότι εκπορεύεται έχει. Κοινώς, δεν με ενδιαφέρει αν μου αναγνωρίζεις το δικαίωμα να ασκώ κριτική στις ιδεοληψίες του συντρόφου σου και της κυβέρνησής του. Ακόμα έχουμε δημοκρατία και θα ασκώ όση κριτική επιθυμώ. Κι ας μη συναντήθηκαν ποτέ τα όνειρά μας στους διαδρόμους του Λευκού Οίκου και των Ηλυσίων Πεδίων...

Εφόσον επισήμανες τις «απειλές» των δανειστών για έλλειψη φαρμάκων, αδυναμία πληρωμής συντάξεων και μισθών, καθώς και διάλυση του εργασιακού τοπίου, στην περίπτωση που ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσιζε να μας βγάλει από το ευρώ, να σου επισημάνω ότι τα φάρμακα, η σύνταξη, ο μισθός και η δουλειά είναι στοιχεία που εμπεριέχουν ένα κάτι το οποίο για εσένα - ιδεολογικά προφανώς - δεν έχει καμία σημασία: τα χρήματα. Για όλα αυτά απαιτούνται χρήματα! Υποστηρίζοντας λοιπόν ότι «οι ισχυροί» είχαν «ηθική υποχρέωση» να αποδεχθούν την όποια επιλογή ενός λαού, θα συμφωνήσω μαζί σου. Μόνο που οι επιλογές κοστίζουν σε χρήματα. Χρήματα τα οποία δεν είχαμε. 

Θα μπορούσαμε λοιπόν να προχωρήσουμε στο απονενοημένο διάβημα και να υποστούμε τις συνέπειες. Οι ξένοι θα το σέβονταν. Όμως θα συνέβαινε αυτό που προανέφερα: το ελαφρύ πρόβλημα στήριξης της κεφαλής του Αλέξη στους ώμους του λίγο αργότερα...
Κοινώς, αγαπητή, κανείς από τους δανειστές δεν εμπόδισε τον Αλέξη Τσίπρα να εφαρμόσει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Θα του έδιναν και μερικά δισεκατομμύρια επιπλέον μαζί με ανθρωπιστική βοήθεια... Όπως στην Αφρική...
«Προδοσία, ψέματα, ρεφορμισμός». Λέξεις που, κατ’ εσέ, «ξαναμπήκαν στην αριστερή φρασεολογία» μετά την αποχώρηση Λαφαζάνη, Στρατούλη, Ζωής (μία είναι η Ζωή...) και λοιπών του ΣΥΡΙΖΑ.
Επειδή δεν θα μας τρελάνεις, αγαπητή συντρόφισσα, οι λέξεις αυτές δηλητηρίασαν την πολιτική ζωή εκπορευόμενες από το στόμα του Αλέξη Τσίπρα, του Πάνου Καμμένου και των υπολοίπων συντρόφων των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ: «Γερμανοτσολιάδες, πηλιογούσιδες, προσκυνημένοι, στα 4». Μήπως δεν τα θυμάσαι; Αν θέλεις, μπορώ να σου στείλω inbox τα αντίστοιχα βίντεο... «Μία εικόνα, χίλιες λέξεις» κατά το αρχαίο ρητό μίας χώρας σε πανεπιστήμιο της οποίας έγινες επίτιμη καθηγήτρια...
Αγαπητή συντρόφισσα, για να ρίξω τους τόνους, θα ήθελα να σε παρακαλέσω «να βγεις πρώτη στους δρόμους, να διαμαρτυρηθείς» γι’ αυτούς που επί ΣΥΡΙΖΑ «έβγαλαν ή προσπάθησαν να βγάλουν λεφτά στην πλάτη του ελληνικού λαού». Γι’ αυτούς που μεταβίβασαν επιχειρήσεις χωρίς να εμφανίσουν κινήσεις λογαριασμών. Γι’ αυτούς που ξέχασαν να δηλώσουν μερικά εκατομμύρια στο πόθεν έσχες τους. Γι’ αυτούς που κατάφεραν να αποτιμήσουν μερικά βοσκοτόπια σε αξίες εκατομμυρίων. Γι’ αυτούς που προσπάθησαν να πουλήσουν όπλα σε κράτη των οποίων ο στρατός βομβαρδίζει αμάχους... Γι’ αυτούς που διορίστηκαν μετακλητοί... Ηθικό πλεονέκτημα my ass...
Επίσης, αγαπητή συντρόφισσα, θα σε παρακαλούσα να μην αναφέρεσαι στο ΚΚΕ. Αυτοί έχουν γίνει πλέον αστικό κόμμα. Δεν είναι καθαρόαιμοι κομμουνιστές όπως οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ακόμα, βέβαια, δεν έχουν κάνει την απαραίτητη αλλαγή στο καταστατικό τους, αλλά μπορεί να γίνει κι αυτό...
ΚΕΕΛΠΝΟ... Αναφέρθηκες και σε αυτό.
Κάνε μου μία χάρη, σε παρακαλώ. Πάρε ένα τηλέφωνο το σύντροφο Πολάκη, για να μάθεις τι γίνεται με τους συνεργάτες του που είναι κατηγορούμενοι για παραποίηση δημοσίων εγγράφων μετά από δική του εντολή... Θα σου λυθούν πολλές απορίες. Και στην επόμενη συνέντευξη μην ξεχάσεις να αναφερθείς και στο Ερρίκος Ντυνάν. Ουπς. Λάθος επισήμανση...
Επίσης, αναφέρθηκες πολύ «γλυκά» ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση, αλλά δεν πήρε την ΕΞΟΥΣΙΑ» και «Υπάρχουν άνθρωποι σε θέσεις-κλειδιά που εξυπηρετούν το παλιό διεφθαρμένο σύστημα». Είπες και κάτι άλλο όμορφο, ότι «περιμένεις την κάθαρση».
Αγαπητή, απλά μαθήματα δημοκρατικού πολιτεύματος: Στις δημοκρατίες ΔΕΝ υπάρχει ΜΙΑ εξουσία, αλλά διάκρισή τους. Νομοθετική (η Βουλή), Εκτελεστική (η Κυβέρνηση) και δικαστική (η Δικαιοσύνη). Υπάρχει και μία άτυπη τέταρτη: η ελευθερία του τύπου, αλλά αυτή την ελέγχετε πλέον σχεδόν ολοκληρωτικά...
Συνεπώς, ο ΣΥΡΙΖΑ, παρότι θα ήθελε, δεν μπορεί να πάρει ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ. Λαμβάνει την εντολή διακυβέρνησης, αλλά δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Υπάρχουν όρια τα οποία καθορίζονται από το Σύνταγμα. Ψιλά γράμματα βέβαια για εσάς τους αριστερούς... Για τη θρησκευτικής αφοσίωσης ιδεολογία σας, «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας». Να δεις... πώς το είχε πει ο σύντροφος Αλέξης Τσίπρας; Α ναι, «η δικαιοσύνη αποτελεί θεσμικό εμπόδιο»! Μαζί μ’ εκείνη τη φράση του συντρόφου Πάνου Καμμένου «οι ένοπλες δυνάμεις εγγυώνται την ασφάλεια στο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ της χώρας», έγινε απόλυτα κατανοητό το γνωστό σύνθημα «Τόση δημοκρατία έχουμε να ζήσουμε από τη ΧΟΥΝΤΑ».
Άφησα για το τέλος μία φράση της συνέντευξής σου, η οποία πραγματικά μου άρεσε: «Ως πολίτης λέω την άποψή μου. Έχω βήμα στα αμφιθέατρα και στις συλλογικότητες του Πανεπιστημίου, στη συναναστροφή με τις παρέες μου».
Να σε ενημερώσω ότι το αμφιθέατρο δεν είναι τόπος έκφρασης των πολιτικών μας πεποιθήσεων. Κατανοητό; Αν εκφράζεις πολιτικές πεποιθήσεις κατά τη διάρκεια της παρουσίας σου στο αμφιθέατρο, στο οποίο βρίσκεσαι για να μορφώσεις τα παιδιά μας στην επιστήμη της πληροφορικής, διαπράττεις - καθ’ομολογίαν σου - παράβαση καθήκοντος. Και το κάνεις αμειβόμενη από τους φόρους τους οποίους εμείς, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, πληρώνουμε.
Αν όμως διατηρείς για τον εαυτό σου το δικαίωμα να μεταφέρεις τις πολιτικές σου απόψεις στο αμφιθέατρο κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας, δεν θα αρνηθείς το δικαίωμα στην αντίθετη άποψη να κάνει κάτι κατά πολύ θεσμικότερο: Να καλέσει σε μία πολιτική συζήτηση εντός του πανεπιστημίου ένα στέλεχος της Ν.Δ., π.χ. τον Άδωνι Γεωργιάδη! Τι, όχι;
Αγαπητή συντρόφισσα, Περιστέρα Μπαζιάνα, ελπίζω να αντιλαμβάνεσαι ότι η κριτική μου είναι καλόπιστη. Ελπίζω επίσης να αντιλαμβάνεσαι ότι αφού αποφάσισες να εκτεθείς δημόσια με μία καθαρά πολιτική συνέντευξη, έστω και ως πολίτης όπως λες και όχι ως σύντροφος του πρωθυπουργού, θα αναγκαστείς να υποστείς και τη βάσανο της δημόσιας και επώνυμης κριτικής.
Για όσο καιρό ακόμα δεν θα έχουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ την εξουσία (με τη λενινιστική προσέγγιση της απολυταρχικής διακυβέρνησης των κομμουνιστικών καθεστώτων τύπου Castro, τον οποίο θαυμάζεις) θα μπορούν, άνθρωποι όπως εγώ, να εκφράζονται ελεύθερα.
Όταν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα αποκτήσουν την ΕΞΟΥΣΙΑ, υποθέτω ότι δεν θα δυσκολευθούν να εντοπίσουν τη διεύθυνση κατοικίας μου. Και τότε, θα ξέρω ότι αυτός που θα χτυπήσει το κουδούνι μου ξημερώματα δεν θα είναι «ο γαλατάς» αλλά ο ασφαλίτης.

Με πραγματικά φιλική διάθεση…
Ένας «προλετάριος» του ιδιωτικού τομέα.

Ηλίας Ψυχογιός

Liberal