Λάθος που πίστεψαν ότι το Μακεδονικό είναι περίπατος…

Η παρέα της ΚΝΕ που κυβερνάει τη χώρα, παρερμήνευσε κατά πως φαίνεται το μαρξιστικό τσιτάτο «οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα» (αν και με άλλο νόημα το είχε πει ο μεγάλος διανοητής) και θεώρησαν ότι και οι λαοί δεν έχουν πατρίδα.

Χρησιμοποίησαν ένα τεράστιο εθνικό, ιστορικό και γεωπολιτικό θέμα: α) Ως παίγνιο εσωτερικής μικροπολιτικής για τον διεμβολισμό της αντιπολίτευσης β) ως πεδίο επιβεβαίωσης της μακροβιότητάς της, μέσα από την ευμενή αναγνώριση εκ μέρους των Δυτικών Κέντρων, της ευπειθούς υπακοής της σε αυτά…

Τους είχε διαφύγει, όπως διέφυγε και στους νεωτεριστές φιλελεύθερους, ότι το όνομα και η διατήρηση της ελληνικότητάς του, δεν είναι μόνο μια διπλωματική διευθέτηση γραφείων. Είναι μια τραγική ιστορία που σέρνει πίσω της ηρωισμούς, δυστυχία των τοπικών πληθυσμών, θυσίες, ποτάμια αίματος, ξολοθρεμούς.

Το εξηγούμε από την αρχή, για να μην υπάρξουν παρανοήσεις: Αυτή η στήλη δεν είναι έπαλξη των «Μακεδονομάχων», όπως ειρωνικά αποκαλούνται. Από τα πρώτο κείμενο που φιλοξένησε για το Σκοπιανό, είχαμε γράψει ότι – με βαριά καρδιά – δεν βλέπουμε άλλη λύση από την σύνθετη ονομασία.

Όμως είναι άλλο πράγμα η αποδοχή καταστάσεων των οποίων η επιθυμητή διευθέτηση ξεπερνά τις δυνατότητές μας ως χώρα, και άλλο η βλάσφημη χρησιμοποίησή του ως πολιτικό υπομόχλιο, για πολιτική μακροημέρευση της κυβέρνησης. Και βέβαια είναι ακόμα χειρότερο η προσβολή όσων είχαν την εθνική ευαισθησία να βρεθούν στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης.

Είναι προσβολή στα βάσανα που πέρασαν οι κάτοικοι της Μακεδονίας από τον βουλγαρικό πανσλαβισμό (όταν το «ξανθό γένος» με τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου χάρισε τη Μακεδονία στη Μεγάλη Βουλγαρία – τότε που ο Τσάρος Αλέξανδρος ΙΙ έγραφε στον Νικόλαο Ιγνάτιεφ «ουδεμίαν σπιθαμήν γης υπέρ του Βασιλείου της Ελλάδας», και προς τον άγγλο πρέσβη Σεϋμόρ εξηγούσε «Δεν συμφέρει την αυτοκρατορία (σ.σ. Ρωσία) να γίνει η Ελλάς ισχυρόν κράτος» – για να μην ανακοπεί η τάση της Ρωσικής αυτοκρατορίας προς τη Μαύρη Θάλασσα και να μην αποκοπεί η πρόσβασή της στο Αιγαίο.

Και μετά, πάλι από τη Ρωσία, επί Υπαρκτού αυτή τη φορά, έγινε η νέα προσπάθεια πανσλαβισμού… σοσιαλιστικού, που θα απελευθέρωνε τον μακεδονικό λαό από τη... μπότα των κατακτητών Ελλήνων… Και κάπως έτσι τελικά μας κληρονόμησε ο Τίτο το ψευδεπίγραφο εθνικιστικό υβρίδιο.

Συμμετοχή από πείσμα

Ο λαός ούτε ήξερε ούτε ενδιαφέρθηκε να μάθει ποιος διοργάνωνε το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης. Ηξερε μόνο ότι αφορούσε στη Μακεδονία και προσέτρεξε αυθόρμητα. Και είναι ανήθικο για την μνήμη όσων έδωσαν τη ζωή τους στον Μακεδονικό Αγώνα, να χαρακτηρίζεις τους συμμετέχοντες ως εθνικιστές και φασίστες. Για τον κόσμο αυτό ο ηρωικός αγώνας που έκαναν οι πρόγονοί του για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, δεν είναι παλιές ιστορίες καταχωμένες σε κιτρινισμένα κιτάπια. Είναι οικογενειακό βίωμα που η εξιστόρησή του φτάνει ως το σήμερα, τρεις γενιές μετά. Αγγίζει χορδές, δημιουργεί συγκινήσεις και προτρέπει σε αντιστάσεις.

Τα ίδια ισχύουν βέβαια και για το Μέτωπο Λογικής που με παράξενη «λύσσα», χωρίς ενσυναίσθηση, καταφέρθηκε στα social media εμμονικά κατά των συλλαλητηρίων. «Μέγιστα» επιχειρήματά του, όπως και των Συριζαίων, ότι τα διοργανώνουν εθνικιστές ενώ σε αυτά παρίσταται και η Χ.Α.

Όμως είναι εύκολο το λογικό αντεπιχείρημα: Τα μεγάλα συλλαλητήρια του '92-'94 δεν απέβησαν εκλογικός χορηγός της Χ.Α. Δεκαπέντε χρόνια μετά, στις εκλογές του 2009, την παρέδωσαν με το… τρομερό ποσοστό του 0,29%!

Στο κάτω-κάτω, το ότι παρίσταται η Χ.Α. δικαιούται να το προσάπτει το Μέτωπο Λογικής. Είναι έωλο να το χρησιμοποιούν οι Συριζαίοι που συνυπήρξαν με τη Χ.Α. στις πλατείες, τότε που δεν καταδίκαζαν τις κρεμάλες – αν δεν τις επέσειαν και οι ίδιοι – ούτε τις φασιστικές φωνές «να καεί το μπουρδέλο η βουλή». Οπως από κοινού (εξ αριστερών της εξέδρας οι μεν, εκ δεξιών οι δε), πέτυχαν το ντροπιαστικό για το έθνος: Να αναγκάσουν τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, στο όνομα του αντιμνημονιακού αγώνα, να εγκαταλείψει την παρέλαση της Θεσσαλονίκης. Αδιανόητη ιεροσυλία στη μνήμη των νέων που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία της χώρας στα χρόνια του '40.

Το συλλαλητήριο γίνεται σήμερα, μικρό ή μεγάλο θα δείξει. Πάντως θα είναι μεγαλύτερο από όσο προώριστο να είναι, γιατί η σεχταριστική αντιμετώπισή του ένθεν κακείθεν πείσμωσε κόσμο ο οποίος δεν είχε σκοπό να παραβρεθεί και τώρα θα το κάνει. Αν δεν σεβαστούν αυτόν τον κόσμο, αν συνεχίζουν να τον απαξιώνουν και να τον βρίζουν, τότε σίγουρα θα τον στείλουν στη Χ.Α.

Αυτοχειριασμός

Η κυβέρνηση κλεισμένη στα πολυτελή μέγαρα της εξουσίας, με τις ενέργειές της, τις αφ΄υψηλού δηλώσεις των στελεχών της, καθώς και με την ρητορική του μίσους των troll της, κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Μετέτρεψε το συλλαλητήριο της Αθήνας σε αντικυβερνητική διαδήλωση. Αυτοχειριάστηκε! Δεν είχε καταλάβει ότι παρήλθαν οι χρόνοι που κυριαρχούσε στο πεζοδρόμιο. Τώρα είναι εξουσία – έστω και αν ο κ. Κοτζιάς στέλνει τα μέλη της κίνησης «Πράττω» της οποίας ηγείται να διαδηλώσουν κατά της δικής του πολιτικής! Εμαθε από τον ΣΥΡΙΖΑ που καλούσε τον κόσμο να διαδηλώσει κατά των μέτρων που έπαιρνε ο ΣΥΡΙΖΑ. Θυμηδία!

Γιάννης Σιδέρης

Liberal

ΥΓ: Η αφασική επίθεση στο σπίτι του Μίκη, δεν είναι καν άξια σχολιασμού. Απλώς ανασύρει στη μνήμη τους Στίχους του Διονύση Σαββόπουλου από τους «Αχαρνής»:

«Πολέμησα καιρό σε όλα τα πεδία 
και με τυφλή μανία, ξέσκιζα τον εχθρό.
Τώρα με χειρουργεί, μια αλλήθωρη νεολαία
μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική».