Είναι κυριολεκτικά για δέσιμο...

Εκτός των πολλών προβλημάτων που έφερε στην επιφάνεια η οπισθοδρόμηση της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αυτό που αναδεικνύεται σε εφιάλτη για την ελληνική κοινωνία είναι η ξέφρενη αύξηση της εγκληματικότητας. 

Ύστερα από μια περίοδο ύφεσης, μετά το 2012, το άβατο λόγω φόβου σε πολλούς δρόμους και συνοικίες φαίνεται πως επανέρχεται δριμύτερο. Για κάποιο λόγο που μόνο τυχαίος δεν είναι, κατά την περίοδο που έχουμε κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο η εγκληματικότητα αυξάνεται. Κατά την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ η κατάσταση φαίνεται να έχει ξεφύγει Υπάρχουν λόγοι που συμβαίνει αυτό…

Ο "ευνουχισμός" της ελληνικής αστυνομίας στο όνομα δήθεν δημοκρατικών ευαισθησιών στη μεταπολίτευση, κατά την περίοδο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει καταστεί ολοκληρωτικός. 

Το κερασάκι στην τούρτα της αύξησης της εγκληματικότητας εκτός από τη διάλυση της ομάδας Δέλτα που περιπολούσαν διαρκώς, την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ΄ και την ανοχή στους "μπαχαλάκηδες” αποτέλεσε η απελευθέρωση με το νόμο Παρασκευόπουλου αρκετών χιλιάδων εγκληματιών, υποτίθεται για την αποσυμφόρηση των φυλακών. 

Σύμφωνα με το δικαστικό ρεπορτάζ: "Επί Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από τον Μάιο του 2015 μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 2017 αποφυλακίστηκαν 12.590 κρατούμενοι εκ των οποίων οι περίπου 2.000 από αυτούς είχαν καταδικαστεί για κακούργημα.

Ένα επίσης, κρίσιμο στοιχείο είναι ότι από τους ανωτέρω είχαμε πέντε περιπτώσεις ισοβιτών που αποφυλακίστηκαν με αναπηρία 80% και 163 ισοβιτών με αναπηρία 67%.

Είναι δε χαρακτηριστικό, ότι από τον Οκτώβριο του 2016 μέχρι σήμερα έχουν αποφυλακιστεί 4.930 κρατούμενοι, δηλαδή κατά μέσο όρο 430-450 αποφυλακίσεις τον μήνα λόγω του νόμου Παρασκευόπουλου και των παρατάσεών του...”

Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι πολλοί από τους ανωτέρω αποφυλακισθέντες υπέπεσαν σε νέες εγκληματικές πράξεις, και μάλιστα σοβαρότερες από αυτές για τις οποίες αρχικά είχαν καταδικαστεί.

Οι ρίζες του εγκλήματος Παρασκευόπουλου...

Αναφέρουμε συχνά πως οι αριστεροί κυβερνώντες πάσχουν από βαριάς μορφής ιδεολογικές αγκυλώσεις οι οποίες συχνά τους οδηγούν να μην αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα και σε πολιτικές αποφάσεις που ενίοτε αποδεικνύονται εγκληματικές και καταστροφικές για την κοινωνία...

Τέτοιου είδους καταστροφικές  πολιτικές  αποφάσεις  οι  οποίες απορρέουν  από κλασσικές ιδεολογικές αγκυλώσεις, είναι μεταξύ άλλων ο νόμος Παρασκευόπουλου, αλλά και  ο πόλεμος κατά της αριστείας στην παιδεία...

Η αριστερά, πριν ο Μαρξ αναγάγει μια ουμανιστική κατά βάση κοσμοθεωρία σε "επιστημονική” ιδεολογία,  είχε μεταξύ άλλων σαν βασική αρχή την αξιωματική διατύπωση του Ζαν-Ζακ Ρουσσώ πως οι άνθρωποι γεννιούνται αγαθοί από την φύση τους και είναι οι ανταγωνιστικές κοινωνικές δομές που τους εξελίσσουν σε κλέφτες, εκμεταλλευτές ή εγκληματίες...

Οι "σταλινολενινιστές”(η πρακτική όψη του μαρξισμού) στη συνέχεια προχώρησαν  αυτό το συλλογισμό παραπέρα και ισχυρίστηκαν πως ευθύνονται οι καπιταλιστικές συνθήκες  που κάνουν τους ανθρώπους κλέφτες, εγκληματίες ή ανώμαλους και πως η κατάργηση της ιδιοκτησίας και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, θα αντικαταστήσει τις κοινωνίες ανασφαλών ανταγωνιστικών ατόμων με κοινωνίες αγγέλων...

Όταν κάποτε οι αστυνομικές αρχές στην ΕΣΣΔ βρέθηκαν στα ίχνη ενός κατά συρροήν δολοφόνου ανηλίκων, πιέστηκαν να μην δημοσιοποιήσουν την υπόθεση γιατί αυτό θα διέψευδε την πεποίθηση που καλλιεργούσε το καθεστώς πως η εγκληματικότητα και οι ανώμαλες συμπεριφορές είχαν εκλείψει στον σοσιαλιστικό παράδεισο. 

Το περίγραμμα της ιδεολογικής φενάκης συμπλήρωσε ο πατέρας του νεώτερου κινήματος κοινοκτημοσύνης, ο Προυντόν, με τη φράση, η ιδιοκτησία είναι κλοπή...

Αν η ιδιοκτησία είναι κλοπή, τότε η κλοπή ιδιοκτησίας δεν αποτελεί έγκλημα. Στη βάση αυτού του συλλογισμού αργότερα κινήματα της Νέας Αριστεράς διείδαν ανατρεπτική πολιτική σημασία σε ποινικές πράξεις.

Έτσι, οι πράξεις των ληστών τραπεζών ασχέτως αν τα κλοπιμαία θα πήγαιναν για πολιτικούς σκοπούς ή ιδιωτικές ανάγκες και απολαύσεις απέκτησαν πολιτική σημασία. 

Σε ένα σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο η κλοπή του μερίσματος της εκμετάλλευσης δεν αποτελεί ηθικά επιλήψιμη πράξη, αντιθέτως ενέχει χαρακτηριστικά ατομικής επανάστασης... Έτσι κάπως εγκληματίες σαν το Ζακ Μεσρίν έγιναν πολιτικοί ήρωες της επαναστατικής αριστεράς.

Στη βάση αυτή εξτρεμιστικές ομάδες της αριστεράς κυρίως μέσα στις φυλακές στη Δύση αλλά πολύ περισσότερο στην Ελλάδα άρχισαν να προσεγγίζουν ποινικούς εγκληματίες και να ανταλλάσσουν επιχειρησιακές διευκολύνσεις...

Καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βάση ένα αριστερίστικο συνονθύλευμα πάνω στο οποίο έκανε μετάσταση το παρασιτικό και κρατικοδίαιτο ΠΑΣΟΚ, οι αντιλήψεις αυτές ως αταβιστικά περιγράμματα και ιδεολογικά αρχέτυπα παρέμεναν ενεργές και προσπάθησαν να μετουσιωθούν σε πρακτικές πολιτικές μόλις η σπόντα της χρεοκοπίας τους έφερε στην εξουσία.

Η αποσυμφόρηση των φυλακών είναι η πρόφαση και η λύση ενός πρόσκαιρου προβλήματος. Η απελευθέρωση εγκληματιών αποτελεί για την πολιτική βάση επαναστατική πράξη και για την "παλαβή” αριστερά δεν συνιστά κίνδυνο αφού υποτίθεται πως αν η κοινωνία φερθεί με μεγαλοψυχία και με δικαιοσύνη, οι εγκληματίες θα έχουν λιγότερα κίνητρα για εγκληματική συμπεριφορά...

Κάτι τέτοιο που ούτε ένας φυσιολογικός 12χρονος δεν θα πίστευε, το πιστεύουν οι περισσότεροι ιδεολογικοί ινστρούχτορες της αριστεράς.

Η αριστεία...     

Άλλο ένα βασικό αξίωμα του μαρξισμού είναι πως η εξειδίκευση επιφέρει την αλλοτρίωση του ατόμου. Στην ιδεατή κομμουνιστική κοινωνία ο καθένας θα γνωρίζει να κάνει απ’ όλα οπότε θα αποτελεί έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο καθώς θα είναι και λογιστής και μαθηματικός και χειρώνακτας και γραφιάς και εραστής και εργαζόμενος σε βιομηχανία και φιλόσοφος κλπ. 

Στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο, ο άνθρωπος ξέφυγε από την πρωτόγονη κατάσταση μόλις ανακάλυψε την αγορά. Μόλις δηλαδή, οι άνθρωποι άρχισαν να ανταλλάσσουν μεταξύ τους πράγματα ο καθένας ανακάλυψε πως είχε κάποιο συγκριτικό πλεονέκτημα.

Κάποιος π.χ. έπιανε πιο πολλά ψάρια ενώ κάποιος έφτιαχνε πιο πολλά και πιο καλά αγκίστρια. Αν ο καθένας έκανε αυτό που ήξερε καλά το ατομικό και συνολικό όφελος θα ήταν μεγαλύτερο. Ο καταμερισμός έφερε τη βελτίωση των δεξιοτήτων και αυτή τους όλο και πιο περίπλοκους συνδυασμούς οι οποίοι παρήγαγαν την τεχνολογική επανάσταση που ζούμε σήμερα.

Η αριστεία συνιστά ακριβώς ένα στοιχείο εξειδίκευσης. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων κάποιος μπορεί να γίνει άριστος σε κάτι και όχι σε όλα... Το μένος εναντίον της αριστείας δεν έχει απλά σαν κίνητρο εναλλακτικές παιδαγωγικές πάνω στην εξάλειψη του ανταγωνισμού. Έχει και βαθύτερες ιδεολογικές ρίζες οι οποίες στοχεύουν στην ισοπέδωση όσων προσπαθούν να καλλιεργήσουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτουν.

Στην ΕΣΣΔ όταν διαπίστωσαν πως δεν ίσχυαν πολλές από τις αμπελοφιλοσοφίες του Μαρξ, τις προσπέρασαν. Έτσι ενώ τα πρώτα χρόνια της επανάστασης είχαν ακολουθήσει μια πολιτική κατά του γάμου, όταν βρέθηκαν μπροστά στο πρόβλημα των αδέσποτων γεννήσεων ανέκρουσαν πρύμναν...  

Όταν εφάρμοσαν το δόγμα από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του βρέθηκαν σε μια κατάσταση αδιαφορίας και μειωμένης παραγωγής χειρότερη από αυτήν του ελληνικού δημοσίου. 

Τότε αντί για μπόνους για αύξηση της παραγωγικότητας όπως γίνεται στη Δύση ανακάλυψαν το Σταχανοφισμό. Ο Σταχάνωφ ήταν ένας εργάτης που επειδή ξεπερνούσε τις νόρμες παραγωγής κέρδιζε τιμές και υλικές απολαβές...  Όποιος ξεπερνούσε τη νόρμα αμειβόταν, όποιος υπολειπόταν τιμωρούνταν.

Οι αντιλήψεις αυτές που υπάρχουν σαν φιλοσοφικά αξιώματα στα "ευαγγέλια” του μαρξισμού θεωρούνται ακόμη σαν ρεαλιστικοί στόχοι από περιθωριακές αριστερίστικες και αναρχικές ομάδες. Ένα κόμμα που για δεκαετίες ήταν στο 2-3% περιελάμβανε τέτοιες ομάδες. 

Όταν ξαφνικά έγινε κόμμα του 35% και ανέλαβε την εξουσία φυσικό ήταν πως έφερε μαζί του αυτές τις αγκυλώσεις και προσπάθησε να τις εφαρμόσει. Καθώς το μνημόνιο περιόριζε τους τομείς παρέμβασης, η παιδεία και οι φυλακές που βρέθηκαν εκτός μνημονιακού ελέγχου υπέστησαν καίρια πλήγματα καθώς χρησιμοποιήθηκαν σαν τομείς επίδειξης επαναστατικού άλλοθι...

Τα αποτελέσματα τα βλέπετε... Οι εγκληματίες στους δρόμους τείνουν να γίνουν περισσότεροι από τα θύματα. Η "οικολογική” ισορροπία μεταξύ "θηρευτών” και "θηραμάτων” ανατρέπεται άρδην με απροσδιόριστες συνέπειες... 

Κυριολεκτικά έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που προσπαθούν να εφαρμόσουν κάθε παλαβομάρα που συζητούσαν τα περιθωριακά "γκρουπούσκουλα” στα αμφιθέατρα.

Όσοι έχουν γνωρίσει αυτές τις καταστάσεις αντιλαμβάνονται πως έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που είναι κυριολεκτικά για δέσιμο!

Κώστας Στούπας 

Capital.gr