Ξες ρε ποιος είμαι εγώ;

Ποιος είναι ο συνδικαλιστής της ΔΕΗ που βάζει το πόδι του πάνω στο μνημείο; Το όνομά του θα αποκαλυφθεί στην τελευταία πρόταση.

Είναι απόφοιτος Γυμνασίου - μπορεί να πήγε και λίγο Λύκειο. Γιος του Μήτσου τς Πανάγιως που είχε τα πολλά στρέμματα και κερνούσε τσίπουρα όποτε έρχονταν οι βουλευτές στο χωριό. Κείνου κει, μωρέ, που είχε ανακατευτεί με το συνεταιρισμό και μετά αγόρασε τα διαμερίσματα στην Αθήνα και έφτιαξε το καλό το σπίτι στο χωριό.

Τα γράμματα δεν τα έπαιρνε, αλλά ο δάσκαλος έκανε λίγο το κορόιδο, οι καθηγητές το ίδιο, ήταν και καλός στη μπάλα, οπότε έφτασε μέχρι την τρίτη Γυμνασίου. Είχε ένα πρόβλημα στην πρόσθεση και ένα στην ορθογραφία, αλλά είχε αποφασίσει ότι δεν θα έκανε κάτι με μαθηματικά, οπότε δεν τα χρειαζόταν...

Μετά το σχολείο πήγε φαντάρος και όποτε έπαιρνε άδεια (πάντα για να "βοηθήσει στα χωράφια") έφερνε και μια νταμιτζάνα τσίπουρο και κανένα κατσίκι στο διοικητή. Συμπτωματικά έπαιρνε συχνά άδειες κι επειδή το χωριό ήταν μακριά, έπαιρνε και 10 μέρες οδοιπορικά κι άλλες 3 προαναχώρηση.

Μια φορά ήθελαν να τον πάρουν σε μια άσκηση, αλλά μετά από ένα τηλεφώνημα στη μάνα, που μίλησε στον πατέρα, που μίλησε στον τοπικό βουλευτή, που πήρε στο ΓΕΣ, που πήρε στο διοικητή, που φώναξε το λοχαγό, βρέθηκε ελεύθερος αρβυλών, να κυκλοφορεί με τη σαγιονάρα στα μαγειρεία.

Πανεπιστήμιο δεν πήγε, αλλά δεν χρειαζόταν. Τα μαθήματα για το πώς λειτουργεί ο κόσμος ήταν αλλού.

Μετά το απολυτήριο, πέρασε κανά μήνα στο καφενείο για να ξεκουραστεί από το στρατό και να διηγείται πρωτότυπες ηρωικές ιστορίες, που συμπτωματικά είχαν διηγηθεί και όλες οι προηγούμενες σειρές.

Όταν πέρασε κι αυτός ο μήνας και ξεκουράστηκε, άρχισε να σκέφτεται και να φιλοσοφεί για την εκμετάλλευση της εργοδοσίας, την ταξική πάλη και κάτι τέτοια που είχε ακούσει από άλλους στο καφενείο, κάτω από μια αφίσα του Αντρέα. Αποφάσισε ότι αυτός δεν θα γινόταν κολίγος σαν το γέρο του κι έβαλε τη μάνα να του μιλήσει, για να μιλήσει στο βουλευτή (και κουμπάρο πλέον), που ήταν στον κύκλο του Μένιου, που ήταν δεξί χέρι του Αντρέα, να βολέψει κάπου το παιδί. 
Έτσι μια μέρα του είπαν να εμφανιστεί στη ΔΕΗ. Τον φώναξαν σε ένα γραφείο και του είπαν να κάτσει. Και έκατσε. 
Τα υπόλοιπα ήρθαν μόνα τους…

Στην αρχή, όταν πήρε τον πρώτο μισθό, σκέφτηκε ότι ήταν πολλά, αλλά σε μια δεύτερη σκέψη αποφάσισε ότι τα άξιζε. Σε μια τρίτη σκέψη, αποφάσισε ότι και λίγα ήταν με τη δουλειά που έκανε, οπότε όταν οι συνάδελφοι τον κάλεσαν να γραφτεί στο σωματείο, δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. Οι αγώνες ήταν στο αίμα του, από τότε που έπαιζε μπάλα στην ομάδα του χωριού και, όπως είπαμε δεν ανεχόταν την εκμετάλλευση.

Έτσι, όταν οι εκμεταλλευτές εργοδότες, δηλαδή οι πουλημένοι πολιτικοί σκέφτηκαν να μην του δώσουν 10% αύξηση, αλλά 7%, επαναστάτησε. Κατέβηκε στην απεργία και όταν τα "παιδιά" κατέβασαν τους διακόπτες και οι πουλημένοι, προδότες πολιτικοί είδαν το δίκιο, κατάλαβε ότι η δουλειά στην καρέκλα δεν ήταν γι' αυτόν. Ο συνδικαλισμός κυλούσε στο αίμα του. Αν προσθέσεις και κάτι ταξίδια "εκπαιδευτικά στο εξωτερικό", κάτι τραπέζια σε εστιατόρια πολυτελείας, παρέα με προδότες, πουλημένα τομάρια πολιτικούς, κάτι τσαμπουκάδες σε τεχνοκράτες που μαζεύονταν σαν γατάκια στο γραφείο τους, κάτι "τυχερά" από δω κι από κει, κάτι βράδια στα μπουζούκια με το σύντροφο Φωτόπουλο, κάτι γκομενάκια συγκινημένα από το μερσεντέ, το γυαλί του Μπουγά και το πούρο, οι αγώνες αποδεικνύονταν αποδοτικοί. Φυσικά, ανώτερος σκοπός ήταν να ζουν όλοι οι άνθρωποι αξιοπρεπώς, αλλά από κάπου έπρεπε να ξεκινήσουν.

Τα χρόνια πέρασαν, ο γέρος μας άφησε χρόνους, αλλά μας άφησε και χωράφια. Άλλα τα πούλησε για να ανοίξει ένα λογαριασμό για ώρα ανάγκης - μια ανάγκη που προέκυψε σε ένα εκπαιδευτικό ταξίδι στην Ελβετία - ή για να αγοράσει μια γκαρσονιέρα (για ώρα ανάγκης πάντα), άλλα τα κράτησε για να παίρνει την επιδότηση η κυρά, που την είχε δηλώσει σαν αγρότισσα. Τα δούλευαν κάτι Αλβανοί,("άχρηστοι τελείως, γέμισε ο τόπος από άχρηστους") έλεγε συχνά, κυρίως όταν πίεζαν για να τους ξοφλήσει τα μεροκάματα.

Μ΄αυτά και μ' αυτά, τα χρόνια πέρασαν και τα τομάρια οι πολιτικοί χρεωκόπησαν τη χώρα. Ευτυχώς όμως, οι αγώνες συνέχιζαν να αποδίδουν. Υπήρχε κι αυτός ο πιτσιρικάς που τα έλεγε ωραία και αριστερά και τους υποστήριζε πάντα, μαζί με τον σύντροφο τον Παναή, που είχε μια ευαισθησία στη ΔΕΗ. Τα παιδιά μεγάλωσαν, αλλά δυστυχώς του βγήκαν άχρηστα. Δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά πουθενά. Βλέπεις, με τα Πανεπιστήμια που τα έστειλε (στο εξωτερικό εννοείται), δεν ήθελαν ΔΕΗ, ήθελαν να βρουν δουλειά σε αυτό που σπούδασαν. Αλλά ο νεοφιλελευθερισμός είχε επικρατήσει και η ανεργία μεγάλωνε. Ρουφιάνοι πολιτικοί…

Ευτυχώς, πέρασε κι αυτό και βγήκε αυτό το παλικάρι ο Αλέξης που τα έλεγε ωραία. Στην αρχή, μάλιστα, τους έδωσε κι ένα ωραίο επίδομα, για να τρώνε σάντουιτς στη δουλειά, πράγμα λογικό, γιατί με τόση δουλειά, σε πιάνει μια πείνα. Άσε που έλεγε στον κόσμο να μην πληρώνει το ρεύμα, πράγμα που στην αρχή του φάνηκε περίεργο. Δεν είχε καταλάβει ότι το ρεύμα το πληρώνει ο καθένας ξεχωριστά. Αυτός το είχε δωρεάν. Του φάνηκε δίκαιο, λοιπόν, να το έχουν και οι άλλοι. Αυτά δεν έλεγε μικρός, κάτω από την αφίσα του Αντρέα; Λοιπόν, αυτός ο Αλέξης, πολύ του τον θύμιζε.

Αναγκάστηκε βέβαια κι αυτός να συμβιβαστεί, επειδή τον πολέμησαν τα συμφέροντα των Ευρωπαίων, που ήθελαν να αγοράσουν την Ελλάδα και τα χωράφια της για ένα κομμάτι ψωμί, επειδή είναι αυτόνομη και η γη της μπορεί να μας τρέφει όλους. Μπορεί να χρειάστηκε να πληρώνει κάτι παραπάνω για τα διαμερίσματα, τα χωράφια και την γκαρσονιέρα, μπορεί να ανέβηκαν τα τέλη για το μερσεντέ, αλλά τουλάχιστο είπε κι ένα όχι. Ανησύχησε λίγο, είναι η αλήθεια, όταν άρχισαν να ψάχνουν κάτι λίστες με καταθέτες στο εξωτερικό, αλλά γρήγορα ξεχάστηκε κι αυτό.

Τώρα τελευταία όμως, ο Αλέξης δεν μας τα λέει καλά. Θέλει να ξεπουλήσει τη ΔΕΗ και να χαθούν η σκληρή δουλειά και οι αγώνες μιας ζωής. Είναι σωστό αυτό; Είναι δίκαιο; Ε, λοιπόν, όχι! Έβαλε το γυαλί του Μπουγά, πήρε το κομπολόι μάχης, σήκωσε το κεφάλι ψηλά και πάτησε πόδι. Και...

-Ωπ, τι είναι εδώ; Ένα μάρμαρο. Τι λε ρε παιδί μου, βάλανε μάρμαρο εδώ για να πατάμε πόδι. Τώρα θα δεις Αλέξη!

Ξέρεις ποιος είμαι 'γω ρε;

Andy Zervas

Facebook