Ένα ακόμη καυτό καλοκαίρι…

Τέτοιες μέρες πριν από δυο χρόνια είχαμε την απόπειρα «πραξικοπήματος» εναντίον του Ερντογάν, μια ιστορία που, όπως αποδείχθηκε, αποτέλεσε βούτυρο στο ψωμί του αλαζόνα ηγέτη προκειμένου να αλλάξει την χώρα του (όπως τον βολεύει) και να μεταμορφωθεί και θεσμικά σε Σουλτάνο. Με κάποιους γνωρίζοντες πρόσωπα και καταστάσεις να επιμένουν ακόμη ότι το πραξικόπημα ήταν σικέ, στημένο από τον ίδιο.

Εκείνες τις μέρες θυμάμαι την έντονη έκπληξή μου όταν προσγειώθηκαν με ελικόπτερο στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης οκτώ Τούρκοι «πραξικοπηματίες» επιδιώκοντας άσυλο.

Η έκπληξή μου αφορούσε κυρίως στο γεγονός ότι οι εν λόγω συνελήφθησαν αμέσως από τι αρχές, με την κατηγορία της παράνομης εισόδου στη χώρα!!!!

Μιλάμε για εποχές όπου, στα νησιά μας κυρίως, κυριαρχούσε το δόγμα «ανοιχτά σύνορα για όλους», με χιλιάδες «παράτυπες» αφίξεις σε καθημερινό επίπεδο από «κατατρεγμένους» από όπου γης…

 

Από «πρόσφυγες πολέμου» από το Νεπάλ, το Μπαγκλαντές, την Αλγερία,  και άλλες «εμπόλεμες» χώρες (με πολέμους που ο ΟΗΕ αγνοεί επιδεικτικά). Παράνομα εισερχόμενοι λοιπόν, που όχι μόνο δεν συλλαμβάνονταν, αλλά οι τοπικές αρχές, οι εκπρόσωποι του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής (έχουμε και τέτοιο), και οι επαγγελματίες αλληλέγγυοι των εκατοντάδων ΜΚΟ, τους υποδέχονταν στις ακτές με τραγούδια, χορούς, φοντάν, και δώρο από έναν φορτιστή για τα smartphones τους!

Δυο μέτρα και δυο σταθμά; Ποιος ξέρει;

Εν πάση περιπτώσει αυτά πέρασαν. Οι δυστυχείς «πρόσφυγες» παραμένουν στα νησιά, παρέα με τους μελανιασμένους ντόπιους (που ούτε καν το Νόμπελ δεν πήραν), και οι μόνοι που την έκαναν είναι η κυρά Τασία, ο Μουζάλας, και η … Σούζαν Σάραντον (η οποία τώρα λύνει ζητήματα στην Ζάμπια).

Όσο για τους «οκτώ Τούρκοι δημοκράτες» (όπως τους αποκαλεί ο φίλος μου ο Μήτσος που είναι συριζαίος και πρώην πασόκος), αυτοί  είναι σήμερα ελεύθεροι κι ωραίοι, με δικαστική βούλα, απολαμβάνοντας τα μπάνια τους, και μάλιστα με αστυνομική προστασία επιπέδου Φλαμπουράρη, μη τυχόν και τους πειράξει κανένας ροφός …

Την ίδια ώρα που η εγκληματικότητα στην μπανανία μας συνεχίζει να χτυπάει ταβάνι, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την χθεσινοβραδινή εισβολή καλασνικοφόρων σε ουζερί(!) του Στρέφη, οι οποίοι σήκωσαν το ταμείο, και ξάφρισαν τις τσέπες των συνδαιτημόνων, οι οποίοι όντας τσιπουρωμένοι, όχι μόνο δεν αντέδρασαν, αλλά δεν πίστευαν στα μάτια τους. Το αν τους κέρασαν και κανένα ποτηράκι δεν το γνωρίζω… περιμένω ενημέρωση από τον Παπαδάκη.

Για να μην αναφερθώ σε μια ακόμη χαρακτηριστική περίπτωση, που και αυτή οφείλεται στην φιλευσπλαχνία και στον ανθρωπισμό της αριστερής (χα χα χα) κυβέρνησής μας, η οποία συνεχίζει να πολιτεύεται με επίκεντρο τον άνθρωπο, έστω και εν τη απουσία του ανθρωπιστή Στρατούλη…

In through the out door...

Μιλάω για την χορήγηση (για δεύτερη φορά) αδείας σε καταδικασμένο και φυλακισμένο 29χρονο Αφγανό δουλέμπορο, ο οποίος (όπως είναι φυσικό) δεν επέστρεψε ποτέ στην φυλακή, και μας στέλνει τα χαιρετίσματά του.

Με τους μάχιμους αστυνομικούς (όχι τους γλύφτες του Τόσκα) να είναι πυρ και μανία, αφού από τη μια πιάνουν τα διάφορα μπουμπούκια, κι από την άλλη αυτά την κάνουν, εκμεταλλευόμενα τις διάφορες ευεργετικές διατάξεις του νόμου, ο οποίος μάλλον έγινε για κάποια άλλη κοινωνία… αγγέλων.

Με αυτά και με αυτά τέλειωσε χθες και το Μουντιάλ, και τώρα τι θα κάνουμε; Τέλειωσε και το Power of Love, και μας βλέπω να παρακολουθούμε κατακαλόκαιρο τα ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ για την αναπαραγωγή της νορβηγικής σαρδέλας, ή για το μεγαλείο του πατερούλη Στάλιν.

Όσον αφορά στο κύπελο αυτό καθ’αυτό, ήταν μια άνιση μάχη Κροατίας-Γαλλίας, που είχε ως αποτέλεσμα η κούπα να επιστρέψει σπίτι της… κάπου στην υποσαχάρια Αφρική (αν δεν κάνω λάθος), κρίνοντας από την σύνθεση της γαλλικής ομάδας, η οποία στα χρόνια της κλιματικής αλλαγής έχει αλλάξει πολύ…

Ήταν όμως και μια ευκαιρία να αναδειχθεί παγκοσμίως η προεδρίνα της κοντινής μας Κροατίας, η οποία μετά την ανέλπιστη δημοσιότητα που έλαβε στο ιντερνέτι με παλιές φωτογραφίες κάποιας στρίπερ γκόμενας ενός Αμερικανού ράπερ, που όλοι πίστεψαν ότι είναι αυτή, έδωσε ένα ακόμη ρεσιτάλ δημοσίων σχέσεων αγκαλιάζοντας έναν έναν όλους τους παίκτες, το προπονητικό τιμ, τους φροντιστές, μέχρι και τα παιδιά που κουβαλάνε τις μπάλες, χώρια τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν, σφίγγοντάς τους στα ζουμερά της στήθη… και κάνοντας τους Έλληνες να αναρωτιούνται: «μα εμείς στο πηγάδι κατουρήσαμε και μας έλαχε ο Προκόπης και η … κυρά Τασία»;

Όσον αφορά στους Γάλλους, και αυτοί το πανηγύρισαν δεόντως, με τους δρόμους των πόλεων να γεμίζουν από εκατοντάδες χιλιάδες λαού, φιλάθλους και μη, οι οποίοι φρόντισαν να σπάσουν τα πάντα όλα, να λεηλατήσουν καταστήματα, να κάψουν τουριστικά λεωφορεία, να επιτεθούν σε ανυποψίαστους τουρίστες, και εν ολίγοις να δείξουν την άδολη αγάπη τους για το ευγενές αυτό άθλημα που ενώνει τους λαούς…

Αυτά…

Strange Attractor