Γλεντάμε μεν, φοβόμαστε δε…

Σήμερα, μια ιστορική μέρα… μια μέρα για πανηγυρισμούς… αφού επιτέλους ο Αλέξης μας έβγαλε από τα μνημόνια στα οποία μας είχαν ρίξει οι πουλημένοι προηγούμενοι, εγώ ο ποταπός όχι μόνο δεν χαίρομαι, όχι μόνο δεν συμμετέχω στα αυθόρμητα γλέντια που στήνονται απ’ άκρη σε άκρη της επικράτειας, αλλά γκρινιάζω.

Και δεν γκρινιάζω επειδή πιστεύω ακράδαντα ότι σε μερικούς μήνες θα  παρακαλάμε τους «κσαίνοι τοκογλύφοι» να μας δανείσουν και πάλι, ούτε επειδή υπολογίζω πως κατά τα Χριστούγεννα οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι θα πληρωθούν, αν πληρωθούν, με φασόλια εισαγωγής…

Όχι… γκρινιάζω για την εγκληματικότητα. Αυτήν που έχει χτυπήσει κόκκινο επί Σύριζα, και για την οποία η κοινωνία μοιάζει να έχει πάθει ανοσία…

Και άντε η εγκληματικότητα πάντοτε υπήρχε, αφού αυτή είναι η φύση του ανθρώπου, εκτός βέβαια από τα πούρα κομμουνιστικά (σοβιετικά) καθεστώτα, που όχι μόνο ήταν αυστηρά σε αυτά τα θέματα, αλλά βασίζονταν και στο αξίωμα ότι «δεν υπάρχει έγκλημα στον παράδεισο».

Έναν παράδεισο που μας υποσχέθηκε κι εμάς εδώ ο Αλέξης, αλλά που ακόμη να τον δούμε.

Προς το παρόν, αυτό που βλέπουμε είναι φόροι, χαράτσια, διόδια, μειώσεις και κατασχέσεις μισθών και συντάξεων, ξεπούλημα εθνικών ζητημάτων, νεκρούς από πλημμύρες και φωτιές, και πολλά ταραταταζούμ από τους ανευθυνουπεύθυνους κυβερνώντες μας… τους άφθαρτους που λέγαμε.

Με κερασάκι στη τούρτα τις καθημερινές εισβολές σε σπίτια, τα σιδερώματα γιαγιάδων, τις ένοπλες ληστείες, τις δολοφονίες, και όλα αυτά τα καλά στα οποία πλέον συνηθίσαμε και δεν αποτελούν ούτε καν δευτεροκλασάτη είδηση.

Με κοινή συνισταμένη όλων αυτών των εγκλημάτων το γεγονός ότι τα περισσότερα διαπράττονται από «δυστυχείς πρόσφυγες πολέμου», από χώρες που μόνο ο Κοτζιάς και ο Σύριζα αναγνωρίζουν ως εμπόλεμες, εκτός κι αν μας κρύβει κάτι ο ΟΗΕ, και οι οποίοι ήρθαν στην χώρα μας, γνωστή ως «ντίσνεϊλαντ της ανομίας» για να ζήσουν το όνειρό τους.

Πρόσφατα, και με αφορμή τη δολοφονία από αλλοδαπούς ενός νέου στον λόφο του Φιλοπάππου, μάθαμε ότι εκτός από το Πεδίο του Άρεως, εκτός από το Μοναστηράκι, οργανωμένες συμμορίες δρουν και εκεί, ληστεύοντας και προπηλακίζοντας τουρίστες, οι οποίοι έτσι όπως πάει το πράγμα, σε λίγο θα μας αποφεύγουν όπως εμείς κάποτε αποφεύγαμε μακρινούς «εξωτικούς» προορισμούς όπου η εγκληματικότητα θέριευε.

Και εδώ είναι το περίεργο. Η χώρα μας ζει (υποτίθεται) από τον τουρισμό (και τα δανεικά βεβαίως). Ως εκ τούτου,  η εκάστοτε κυβέρνηση θα έπρεπε να τον έχει κορώνα στο κεφάλι της.

Τι κάνουν όμως οι συριζανέλ; Κλείνουν τα μάτια, ελπίζοντας πως η εγκληματικότητα θα εξαφανισθεί από μόνη της, μόλις ολοκληρωθεί η πλήρης μετάβαση στον σοσιαλισμό κι αν είμαστε τυχεροί… στον κομμουνισμό.

Έτσι, είχαμε τον Τόσκα που μας συμβούλευε να κάνουμε ότι κοιμόμαστε αν τυχόν μπουν Γεωργιανοί με καλάσνικοφ στο σπίτι μας, πιο πριν είχαμε τον ανθρωπιστή Πανούση (δεν τον ξεχνώ) που μόλις ανέλαβε άνοιξε τα κέντρα κράτησης και άφησε ελεύθερους στους δρόμους χιλιάδες «παράτυπους» μετανάστες, οι οποίοι δυστυχώς ακόμη δεν αφομοιώθηκαν, ούτε καν εξαφανίστηκαν όπως μας έλεγε η κυρά Τασία.

Αντιθέτως, οργανώθηκαν, και σφάζουν ελεύθερα στο κέντρο της Αθήνας!

Με την αστυνομία του Σουηδού «σοσιαλδημοκράτη»  Σκουρλέτη παντελώς απούσα λόγω … λειψανδρίας.

Μια λειψανδρία που είναι εύλογη, αφού μόνο για τη φύλαξη του Αλέξη, του Μαξίμου, των υπουργών, των βουλευτών, των συριζαίων μεγαλοδημοσιογράφων, της Αυγής, κλπ κλπ, απασχολείται το 1/3 της αστυνομικής δύναμης της Αττικής.

Που να βρεθούν λοιπόν αστυφύλακες για να περιπολούν στο κέντρο, και να προστατεύουν τους άτυχους τουρίστες που είναι έρμαια του κάθε συμπαθούς Ρομά, ή του κάθε ταλαιπωρημένου Πακιστανού «πρόσφυγα πολέμου»;

Θα μου πείτε, άντε και έπιασαν κάποιον τέτοιο… άντε και τον δίκασαν… και τι έγινε; Ή θα βγει αμέσως έξω, ή το πολύ (αν σκότωσε δυο τρεις) θα βγει σε μερικά χρονάκια, αφού ο νόμος Παρασκευόπουλου είναι το ευαγγέλιο της δικαστικής εξουσίας, και δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ουσιαστική τιμωρία των όποιων κακοποιών συλλαμβάνονται.

Να θυμίσω εδώ πως στη μπανανία μας, όσα ισόβια και να φας, όσους δηλαδή και να έχεις σκοτώσει, το μάξιμουμ που μπορεί να κάτσεις στη φυλακή είναι … 25 χρόνια, ενώ στην πράξη αυτό πέφτει στα 15-20 το πολύ… με μπόλικες άδειες στο ενδιάμεσο (αν δεν θέλεις να αποδράσεις). Επομένως, τι να λέμε;

Οι Συριζαίοι δηλαδή είναι κάτι σαν τους πρώτους Χριστιανούς, πλην όμως πολύ πιο ελεήμονες, και συγχωρούν τα πάντα. Είτε είσαι αμετανόητος σίριαλ κίλερ (τρομοκράτης), είτε απλός πορτοφολάς, το σύστημα σε συγχωρεί, και σου επιτρέπει να είσαι ελεύθερος για να «σωφρονιστείς» από μόνος σου…

Ναι, αλλά έτσι δεν γίνεται δουλειά.

Το έχω ξαναπεί, ότι ο φόβος και η ανασφάλεια είναι πολύ χειρότερα από την οικονομική δυσπραγία. Και ότι μεταξύ ελευθερίας και ασφάλειας, ο μέσος πολίτης πάντα θα επιλέγει το δεύτερο.

Άρα; Άρα ο Σύριζα δουλεύει για τους χρυσαυγίτες, οι οποίοι άλλο που δεν θέλουν για να δουν τα ποσοστά τους να διπλασιάζονται στις επόμενες εκλογές.

Έτσι, αν μη τι άλλο, πρώτη προτεραιότητα του Κυριάκου, ευθύς μόλις αναλάβει, θα πρέπει να είναι η κατάργηση του κατάπτυστου νόμου Παρασκευόπουλου, η ψήφιση νέων νόμων σύμφωνων με τις τρέχουσες εξελίξεις στην εγκληματικότητα, το σφίξιμο των λουριών από πλευράς δικαστικής αντιμετώπισης των κακοποιών,  και η εστίαση στην  ουσιαστική αστυνόμευση με σκοπό την πραγματική προστασία των πολιτών, και όχι αυτό το καρακατσουλιό που ζούμε σήμερα.

Αλλιώς, ότι και να γίνει, όση ανάπτυξη (λέμε τώρα) κι αν έρθει, πάλι θα φοβόμαστε να κυκλοφορούμε στους δρόμους…

Strange Attractor

ΥΓ- Και επειδή πάντα υπάρχουν πνεύματα αντιλογίας, που κρέμονται από την κάθε λέξη για να σου την πουν, να σε κατηγορήσουν για φασίστα, ρατσιστή, κλπ, να διευκρινίσω ότι ακόμη και ψηλός ξανθός με γαλάζια μάτια και θεληματικό πηγούνι να είναι κάποιος κακοποιός που σιδερώνει γιαγιάδες, εγώ θέλω να τον δω με πορτοκαλί πιτζάμες και σιδηροδέσμιο.

Η απέχθειά μου στην εγκληματική παραβατικότητα δεν έχει σχέση με φυλές…