Ξεκίνησα με τους ανιψιούς μου από το σπίτι (περιοχή Λαογραφικό-Σχολή τυφλών),
στις 18:35 με τα πόδια. Σε όλη τη διαδρομή από την 28ης Οκτωβρίου μέχρι και το
δημαρχιακό μέγαρο ήταν παραταγμένοι αστυνομικοί στις καθέτους οδούς. Ειδικά στο
ύψος του Μακεδονία Παλλάς οι αστυνομικές δυνάμεις ήταν πρωτοφανείς σε αριθμό.
Πλησιάζοντας στην Bandiera στη Βασ. Γεωργίου ήδη
οι καπνοί άρχισαν να γίνονται αντιληπτοί. Όσο πλησιάζαμε προς το δημαρχείο, η
εικόνα θύμιζε Δαμασκό, και όχι Ευρωπαϊκή πόλη που γιορτάζει. Η ατμόσφαιρα ήταν
ανυπόφορη…
Η αστυνομία εκτόξευε βόμβες πιπεριού και
δακρυγόνα προς κάθε κατεύθυνση (ΧΑΝΘ, Βασ. Γεωργίου και Στρατηγείο).
Το να πλησιάσεις στο Βελλίδειο ήταν αδιανόητο.
Το ίδιο και να πλησιάσεις τη ΧΑΝΘ και το Λευκό Πύργο.
Με αυτόν τον τρόπο η αστυνομία απέκλεισε όλη την
ανατολική Θεσσαλονίκη από το να μπορέσει να πάει ειρηνικά στο συλλαλητήριο.
Χιλιάδες κόσμου που έκανε βόλτα στην παραλία και
που ήθελε να προσεγγίσει το Λευκό Πύργο, εγκλωβίστηκε στο ύψος του δημαρχείου,
όπου από εμπειρία εκτιμώ ότι έπεσαν περισσότερα χημικά, ακόμη κι από την εποχή
της συνόδου κορυφής του 2003.
Μέχρι τις 20:00 καταφέραμε να φτάσουμε στο πάρκο
του Ξαρχάκου όπου είχε μεταφερθεί εν τω μεταξύ το επίκεντρο της ρίψης των
χημικών. Όλη αυτή η απόσταση είναι αστεία για όσους ξέρουν.
Γέροι, οικογένειες με παιδάκια, επισκέπτες,
νορμάλ καθημερινοί άνθρωποι αντιμετωπίστηκαν ως κοινοί ταραξίες. Ο σκοπός τους
ήταν να μην συναντηθούν ΠΟΤΕ όλοι οι διαδηλωτές στο Λευκό Πύργο και να φανεί
ότι οι Θεσσαλονικείς αδιαφόρησαν, το οποίο είναι χονδροειδές ψέμα φυσικά.
Οι Θεσσαλονικείς με τις σημαίες τους διαδήλωσαν
σε όλη την παραλία. Η συντριπτική πλειοψηφία για να μην πω όλοι, ήταν με την
ψυχή τους παρόντες. Και κανείς δεν ήθελε να ακούσει τον Τσίπρα. Κι αυτό ήταν το
μεγαλύτερο κέρδος της χτεσινής μέρας.
Ο Τσίπρας τελείωσε στις συνειδήσεις των κατοίκων
της συμπρωτεύουσας.
Νίκος Στεργιωνίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου