Γεννήθηκα σε ένα χωριό από γονείς αγρότες. Δεν
υπήρχαν μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα περιοδικά, τα βιβλία, το ραδιόφωνο ήταν η
επαφή με τον έξω κόσμο. Τηλεόραση μετά το ΄74.
Από τα βιβλία φορτώθηκα ποίηση και αυταπάτες. Από
το ραδιόφωνο Μητροπάνο και Χατζιδάκη.
Δεν είχα ιδέα για τον πραγματικό κόσμο. Μέχρι που
τελείωσα το λύκειο δεν είχα ιδέα ότι υπήρχαν ιδιωτικά σχολεία και το λέω με
απόλυτη ειλικρίνια…
Δεν πήγα ούτε μια μέρα φροντιστήριο. Μέχρι και
σήμερα τα Αγγλικά μου είναι λειψά.
Πέρασα όμως στο πανεπιστήμιο.
Στη νομική της Κομοτηνής.
Αθώες εποχές. Με ένα ψωραλέο διάβασμα. Αποδείχθηκε
ότι έφτανε.
Δεν είχαν ακόμα επαγγελματοποιηθεί οι εξετάσεις.
Η έκθεση ήταν
έκθεση. Έγραφες ότι κατέβαζε η κούτρα σου.
Άμα ήσουν της θεωρητικής
μάθαινες παπαγαλία και την ιστορία και ξεκινούσες με καλές πιθανότητες. Αλλά
και τα αρχαία και τα Λατινικά, τείνω να πιστέψω χωρίς να έχω επιχειρήματα ότι
πρέπει να ήταν πιο βατά στις εξετάσεις.
Τώρα οι κόρες μου πάνε ιδιωτικό
σχολείο (η μια ήδη το τελείωσε και πάει ΕΜΠ), ακούω πλάνα γονιών που καλύπτουν
την εικοσαετία, μέχρι την Οξφόρδη. Ακόμα και διάφορες δραστηριότητες στις
οποίες υποβάλλονται τα παιδιά έχουν θέση στο μελλοντικό πλάνο.
Δεν μου αρέσει ο κόσμος αυτός.
Πειράζει;
Πειράζει που είμαι η μόνη που
ντρέπομαι που τα παιδιά πρέπει να ανταποκριθούν στο εξαντλητικό πρόγραμμα του
ιδιωτικού σχολείου που μου τα στέλνει στις 4.00 χωρίς να έχουν μελετήσει;
Δεν το εγκρίνω και ντρέπομαι
που πρέπει να συμμετέχω σε αυτή την εξαντλητική διαδικασία.
Της κάνω δώρο το
Σαββατοκύριακο. Όλο δικό της. Για διασκέδαση και όχι σχολικό διάβασμα και
ηλεκτρονικά μπιμπλίκια.
Ξέρω πολλές «Οξφόρδες» που
βυθίστηκαν. Μόνο η χαρά μας βγάζει στην επιφάνεια της ζωής.
Θέλω στις αποσκευές τους να
έχουν πολύ χαρά, πολύ παιχνίδι. Οι γνώσεις είναι κάτι που αποκτιέται. Οι
αναμνήσεις ποτέ.
Θέλω να κοιτάνε πίσω και να
βλέπουν παιχνίδια, γέλια, τραπεζώματα. Οι αναμνήσεις δεν θα το κουνήσουν ρούπι
από εκεί. Για καλό και για κακό. Προτιμώ να είναι για καλό.
Πάντα να μπορούν να χωθούν στις
αναμνήσεις χαμογελώντας.
Άλλωστε, για να είναι νόστιμη η
ζωή πρέπει να είσαι και λίγο λαθρεπιβάτης…
Ελισάβετ Παπαδοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου