Τι θα κάνει ο Αλέξης χωρίς την Μέρκελ;

Θυμόσαστε τις ηρωικές εποχές της αντίστασης εναντίον των αφεντικών του Βερολίνου και των ντόπιων συνεργατών τους;

Τότε που η Ελλάδα πάλλονταν απ’ άκρη σε άκρη με μια γνήσια και πρωτοφανή δημοκρατικότητα;

Με τον Αλέξη και τον Σύριζα στις επάλξεις του αγώνα;

Με την Ραχήλ και την Ζωζώ σκαρφαλωμένες στα κάγκελα;

Με τον Τράγκα ντυμένο γκεσταπίτη να στηλιτεύει τον νεοναζί Σαμαρά;

Με αυθόρμητες επιτροπές πολιτών να στήνονται σε κάθε πλατεία, ως άλλα σοβιέτ, και με τους πρωτεργάτες του αγώνα, τους ινστρούχτορες του Σύριζα, να δίνουν γραμμή για την απελευθέρωσή μας;

Θυμόσαστε τον Αλέξη να βροντοφωνάζει με την χαρακτηριστική προφορά του go back madam Merkel… go back;

Και  τον Σκουρλέτη να διαμηνύει προς τις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο ότι σύντομα, μόλις η Ελλάδα αναστηθεί, ο Στρατούλης κι η παρέα του θα βαράνε το ντέφι και η μαντάμ Μέρκελ θα χορεύει σαν αρκούδι;

Τα θυμόσαστε ωρέ Αίλυννες;

Ε λοιπόν, όλα αυτά ξεχάστηκαν.

Εδώ και μερικά χρόνια ο Αλέξης και η τρελοπαρέα του, παρέα με τον εθνοπρεπή Μπάνο,  έχουν δει το φως και έχουν γίνει αδωνικότεροι του Άδωνι, και τα πιο πειθήνια όργανα του Βερολίνου…

Και όχι μόνο βαράνε προσοχές στη Μέρκελ, αλλά πίνουν νερό στο όνομά της...

Λίγο ακόμη και θα τους χαρακτήριζα «σουμπερίτες»… για τόσο γερμανόφιλους μιλάμε… για γερμανοντυμένους!

Μάλιστα, όπως άκουσα προχτές σε γνωστό κανάλι, ο Αλέξης έχει εκμυστηρευτεί σε στενούς του συνεργάτες πως με την Μέρκελ έχει μια ιδιαίτερη χημεία, και πως την θαυμάζει απεριόριστα!

Και βέβαια αυτό είναι καλό, τόσο για την πατρίδα μας, που συνεχίζει να έχει την αμέριστη προστασία της σιδηράς καγκελαρίου, όσο και για το μέλλον των παιδιών μας, αφού αν είχαμε φύγει από το μαντρί του ευρώ θα τρώγανε ξερό ψωμί πασαλειμμένο με ζάχαρη εισαγωγής από την Κούβα, που θα μας την έστελνε εν είδει ανθρωπιστικής βοήθειας ο Ραούλ,  μέσα στα πλαίσια της διεθνούς επαναστατικής αλληλεγγύης…  (ο Μαδούρο μάλλον δεν θα μας έστελνε τίποτα, αφού δεν έχει, λέει, πετρέλαιο για τα καράβια).

Χώρια βέβαια που δικαιώθηκαν όλοι εκείνοι οι συμπατριώτες μας, που οι συριζαίοι δοσίλογους τους ανέβαζαν, νενέκους τους κατέβαζαν… αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους τσιπρικούς γερμανοτσολιάδες…

Εξάλλου, ποιος έχασε το φιλότιμο για να το βρουν αυτοί;

Εν πάση περιπτώσει, δυστυχώς, όπως όλα δείχνουν ο Αλέξης μας θα μείνει πολιτικά ορφανός. Χωρίς πλάτες…

Και αυτό διότι η σιδηρά κυρία του Βερολίνου δήλωσε πως οσονούπω αποχωρεί από την πολιτική σκηνή, και όπως μαθαίνω από έμπιστες πηγές σκέφτεται να γράψει βιβλίο για τις εμπειρίες της με τον Αλέξη και τον Μπαρουφάκη, ειδικά για εκείνο το θρυλικό 17ωρο, που για πρώτη φορά στη ζωή του ο Τσε Παπάρα των Βαλκανίων εργάστηκε, και έκτοτε έχει να το λέει (μεταξύ μας μάλλον θεατρική επιθεώρηση θα πρέπει να γράψει η Άντζι).

Φεύγει λοιπόν η  Άνγκελα και κλαίνε στη Κουμουνδούρου…

Χύνουν μαύρο δάκρυ και στο Μαξίμου.

Διότι ποιος θα στηρίζει πλέον τον Αλέξη στον δύσκολο δρόμο που διάλεξε, και που δυστυχώς για να ολοκληρωθεί θα πρέπει να καταστραφούν  ολόκληρες τάξεις Ελλήνων;

Ποιος άλλος Ευρωπαίος ηγέτης έχει τα φόντα να συμμερίζεται το όραμα του Σύριζα για ανταλλαγή πληθυσμών, ή για μια νέα ισχυρότερη Ελλάδα μέσω της επιμιξίας με ντούρους Αλγερινούς και Πακιστανούς πρόσφυγες πολέμου;

Ποιος θα αγοράσει και τα υπόλοιπα 23 δημόσια και δωρεάν αεροδρόμια που ο Αλέξης θέλει να πουλήσει μισοτιμής και με διαδικασίες φαστ τρακ, όπως έκανε με τα 14 προηγούμενα;

Ποιος θα βάλει πλάτη τέλος πάντων στην μετάλλαξη της χώρας που ξεκίνησε τον Γενάρη του ’15;

Η Μέρκελ ήταν μια κάποια λύση…

Και όπως λέει στις παρέες του ο Καρανίκας, αν δεν υπήρχε η Μέρκελ, θα έπρεπε να την εφεύρουμε!

Λόγια σταράτα… μεστά… βουτηγμένα στον πολιτικό και οικονομικό πραγματισμό που εκπροσωπεί η παρούσα συγκυβέρνηση, που μας έβγαλε από τα μνημόνια μέσα στα οποία μας είχαν χώσει οι προηγούμενοι, οι προδότες που λέγαμε.

Φεύγει λοιπόν η Μέρκελ κι αφήνει πίσω της ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Όχι τόσο για τη Γερμανία, που σύντομα θα αναπληρώσει την στιβαρή της παρουσία, και θα βρει τον βηματισμό της μέσω κάποιων εναλλακτικών ακροδεξιών, όσο για εμάς εδώ στην Ελλάδα. Και ειδικά για την νέα γενιά των σημερινών 20άρηδων… που με αυτήν μεγάλωσαν.

Μιλάμε για μια πολιτικό που ηγείται του κόμματός της επί 18 συναπτά έτη, και που είναι καγκελάριος επί 14. Σε λίγο καιρό θα ισοφαρίσει το αντίστοιχο ρεκόρ μακροβιότητας που είχε ο μέντοράς της Χέλμουτ Κολ!

Για τέτοια σιδηρά κυρία μιλάμε, και για αυτό κλαίνε παρέα ο Αλέξης με τον Μπάνο…

Τώρα, ποιος θα αναπληρώσει την Μέρκελ στην γενικότερη ευρωπαϊκή σκηνή είναι ένα μυστήριο. Ίσως η μόνη ορθολογική λύση θα ήταν ο Αλέξης, αλλά δεν ξέρω αν έχουν την ίδια άποψη και οι υπόλοιποι ηγέτες της ΕΕ, που σε αντίθεση με την Μέρκελ, που τον έβλεπε έως και ερωτικά, αυτοί οι μίζεροι τον σιχαίνονται και τον θεωρούν πολιτικό απατεώνα.

Όπως όμως και να έχει μιλάμε για ένα μεγάλο κενό που θα δημιουργηθεί άμα τη αναχωρήσει της.

Εδώ και δυο δεκαετίες η Μέρκελ εξέφραζε ότι καλό και ότι κακό για τους Ευρωπαίους. Για τους συριζαίους μάλιστα εξέφραζε και τα δυο ταυτόχρονα.

Ήταν κακή και ανάλγητη όσο ήταν πρωθυπουργός ο Σαμαράς, και ήταν μια αγαθή σωτήρας μας όταν ανέλαβε ο Τσίπρας.

Θα ρωτήσετε (και εύλογα) που οφείλεται αυτός ο πολιτικός έρωτας Αλέξη-Άνγκελας;

Η απάντηση βρίσκεται στο παρελθόν, τότε που έπεφτε το τείχος του Βερολίνου, και ο Αλέξης γράφονταν στην ΚΝΕ, ενώ εκεί επί τόπου, η μέχρι τότε κομμουνίστρια Άνγκελα έβλεπε το δικό της φως και στρέφονταν προς τα δεξιά…

Είναι αυτό που λένε τα ετερώνυμα έλκονται… και που αν δεν υπήρχε μια κάποια διαφορά ηλικίας (και η Περιστέρα), ίσως να είχαμε και άλλα… ποιος ξέρει;

Εν πάση περιπτώσει, πέρα από τις διαφορές, οι δυο αυτοί σημαντικοί Ευρωπαίοι ηγέτες, που η μία εκπροσωπεί το παρελθόν και το παρόν κι ό άλλος το μέλλον, έχουν και πολλά κοινά σημεία.

Όπως π.χ. το πάθος και των δυο για μια νέα πολυπολιτισμική μούλτι κούλτι Ευρώπη, με ανοιχτά πανταχόθεν σύνορα, και με πολιτισμική ανοιχτωσιά!

Παράλληλα, αμφότεροι απεχθάνονται τους στρατούς και του πολέμους, δεν πιστεύουν σε θαλάσσια σύνορα και λοιπές σαχλαμάρες, ενώ θεωρούν ότι η ανθρωπιστική αντιμετώπιση είναι το φάρμακο εναντίον κάθε κακού.

Βέβαια, μετά την οικονομική κρίση, τις τρομοκρατικές επιθέσεις του ISIS, την ανταγωνιστική συμπεριφορά της Ρωσίας, το προσφυγικό, και άλλα τέτοια διάφορα που προέκυψαν, η Μέρκελ έδειξε να αλλάζει γνώμη και να γίνεται όλο και πιο συντηρητική ρεαλίστρια, αφού συν τοις άλλοις άρχισε να χάνει και σε δημοφιλία. Ειδικά όταν οι βιασμοί Γερμανίδων (και Γερμανών) από νταβρατισμένους Αφγανούς και Μαροκινούς έπιασαν κόκκινο…

Όλα αυτά όμως, που την Μέρκελ την δυσκόλεψαν, για τον Αλέξη ήταν βούτυρο στο ψωμί του. Με αυτά βγήκε πρωθυπουργός και με αυτά πορεύεται…

Συνεπώς, μπορεί ο Αλέξης να χάνει το στήριγμά του, αλλά αυτό τον κάνει πιο δυνατό, και τον αναγκάζει να προχωρήσει επιτέλους μπροστά.

Να αναλάβει δηλαδή και διεθνείς πρωτοβουλίες, προκειμένου να φέρει και στην Ευρώπη την προκοπή που έφερε στη χώρα μας.

Γι’ αυτό λοιπόν, το ερώτημα του τίτλου είναι άνευ σημασίας.

Η απάντηση είναι αυτονόητη…

Ο Αλέξης χωρίς την Μέρκελ θα μεγαλουργήσει… παντού!

Ήρθε η ώρα του!

Ας συνταχθούμε πίσω του… όχι για εμάς, αλλά για τα παιδιά μας!

Strange Attractor