Έτσι χτίζεται η δημοκρατία…

Οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι έχουν να λένε για την δημοκρατία τους, στην οποία το κάθε σχεδόν αξίωμα, σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης,  είναι αποτέλεσμα εκλογών (δικαστές, σερίφηδες, δήμαρχοι, αρμόδιοι  ύδρευσης, κλπ).

Και έχουν κυρίως να λένε για το γεγονός ότι στην πιο ισχυρή χώρα του πλανήτη, μπορεί να εκλεγεί πρόεδρος ο οποιοσδήποτε, ασχέτως οικονομικής ή φυλετικής καταγωγής, αρκεί βέβαια να έχει γεννηθεί στην Αμερική…

Και εν πολλοίς έχουν δίκιο να επιχαίρονται, διότι πράγματι εκεί ο καθείς μπορεί να αναλάβει θέση εξουσίας αρκεί να τον ψηφίσουν οι συμπατριώτες του.

Ναι, αλλά εμείς, (που όταν αυτοί δεν υπήρχαν, ή οι πρόγονοί τους έτρωγαν βελανίδια, ήδη απολαμβάναμε  πλήρη δημοκρατικά δικαιώματα, με Περικλήδες, κλπ), ακόμη και σήμερα τους τρώμε λάχανο σε πλέρια δημοκρατία…

Γιατί; Διότι και σε εμάς, ο καθείς, ακόμη και ηλίθιος, μπορεί να εκλεγεί πρωθυπουργός. Έτσι δεν είναι; Το ζούμε…

Διότι εκεί μπορεί να εκλέγονται δημοκρατικότατα γερουσιαστές, κυβερνήτες, πρόεδροι, και δήμαρχοι, οι διάφοροι σελέμπριτις αχυράνθρωποι με τα αστραφτερά χαμόγελα, αλλά στα πραγματικά κέντρα εξουσίας, στους διαδρόμους των υπΕρεσιών, εκείνοι που βγάζουν τη δουλειά και κινούν τα νήματα είναι διάφοροι αυστηρά επιλεγμένοι αξιωματούχοι, μυστικοσύμβουλοι, μέλη της ελίτ, με ειδικές σπουδές, γνώσεις, κλπ.

Εκείνοι κάνουν κουμάντο, χαράσσουν πολιτική, και οι αχυράνθρωποι  εκλεγμένοι απλά εκτελούν.

Κι εκεί είναι που η Ελλαδίτσα μας βάζει τα γυαλιά σε όλο αυτό το σαθρό και δήθεν δημοκρατικό αμερικανικό σάπιο σύστημα, που ξεγελάει και υποδουλώνει τους λαούς… ολέ!

Ειδικά τα τελευταία χρόνια, που η χώρα αναπνέει ελεύθερα και δημοκρατικά με τον Σύριζα (και τους ΑνΕλ) στην κυβέρνηση.

Διότι στα καθ’ ημάς, οι συριζανέλ έκαναν την υπέρτατη υπέρβαση.

Μπορεί να εκλέγονται διάφορα φρούτα και σούργελα στη βουλή, και άλλα τόσα να υπουργεύουν, αλλά την πραγματική εξουσία, εκείνη των παρασκηνίων που λέγαμε, και που στην Αμερική την διακονούν επίλεκτοι μασόνοι και μίσθαρνοι τεχνοκράτες υπηρέτες του κεφαλαίου, σε εμάς την έχει στα χέρια του ο απλός λαός!

Κι αυτό είναι το μέγιστο δημοκρατικό επίτευγμα του Αλέξη και της Πρώτη Φορά Αριστεράς.

Διότι επί Αλέξη ο καθένας (και η κάθε μία) ασχέτως τυπικών και άλλων προσόντων, μπορεί να παράγει πραγματική και ουσιαστική πολιτική ως σύμβουλος, γεν. γραμματέας, κλπ.

Διότι εκεί δένεται το ατσάλι. Στα γραφεία των υπΕρεσιών και των υπουργείων, πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας, πέρα από τα τηλεοπτικά πάνελ, από μια δράκα χειρωνακτών της πολιτικής… και πάντα με επίκεντρο τον άνθρωπο.  

Εκεί λοιπόν, εμείς ως γνήσιοι Αίλυννες, δεν ζητάμε ούτε φτυχία από το Χάρβαρντ και το Στάνφορντ, ούτε απόφοιτους της Σχολής Χιλ, ούτε εκατομμυριούχους πλέι μπόιδες με ξανθό τσουλούφι, ούτε καν τελειόφοιτους των ΤΕΙ και των ΙΕΚ,  για να επανδρώσουμε τα γραφεία αυτά με ορεξάτους παραγωγούς αριστερής πολιτικής.

Όχι… απλά διορίζουμε τα ξαδέρφια μας, τους γκόμενούς μας, τους αγαπημένους μας ράπερ, τον σύντροφο Καρανίκα, και άλλα τέτοια μπαρουτοκαπνισμένα και έμπειρα στους αγώνες και στις αφισοκολλήσεις στελέχη, άσχετα αν δεν διαθέτουν φτυχία… τους είδαμε και τους γραβατωμένους με τις σπουδές τους.

Στην Ελλάδα των συριζανέλ, ο καθένας μπορεί να παράξει πραγματική πολιτική. Αρκεί να έχει δημοκρατικά εχέγγυα κι ας φοράει σκουλαρίκι στον αφαλό, κι ας μην ξέρει να γράφει σωστά δυο προτάσεις στο τουίτερ. Σάμπως οι σπουδαγμένοι ξέρουν από τα βάσανα του λαού;

Κι αν τυχόν δεν μας αρκούν οι χιλιάδες αγωνιστές μετακλητοί, σύμβουλοι, κλπ. που χτίζουν την δημοκρατία μας από μέσα, και θέλουμε παρόμοιους στην πρώτη γραμμή, στο προσκήνιο, τότε κάνουμε υπουργό μια πρώην καθαρίστρια και αδελφή πολ ντάνσερ, και γενική γραμματέα αρμόδια για διαχείριση ευρωπαϊκών κονδυλίων μια θεατρολόγο με ειδίκευση στα … βαμπίρ, και κολλάμε τα αμερικανάκια με τα φτυχία τους στον τοίχο!

Όχι παίζουμε…

Έτσι χτίζεται η δημοκρατία ρε ζαγάρια… έτσι δένεται το δημοκρατικό ατσάλι!

Από μέσα κι από κάτω… με το λούμπεν προλεταριάτο, το οποίο είναι όχι μόνο το μέλλον μας, αλλά και το παρόν!

Strange Attractor