Περί υποψήφιων δημάρχων…

Εδώ και κάμποσες μέρες αυτό που κυριαρχεί στα ΜΜΕ είναι οι επερχόμενες (λέμε τώρα) δημοτικές εκλογές, και κυρίως σενάρια επί σεναρίων για το ποιοι θα είναι υποψήφιοι δήμαρχοι.

Λες και έχει καμιά σημασία…

Έπεσα προχθές πάνω σε μια διαδικτυακή δημοσκόπηση, που μεταξύ άλλων ρωτούσε ποιος ήταν ο καλύτερος δήμαρχος της Θεσσαλονίκης από το 1986 και μετά.

Έσπασα το κεφάλι μου να θυμηθώ κάτι θετικό, αλλά δεν μπόρεσα.

Τα μόνα που θυμήθηκα ήταν η θρυλική «τρύπα του Κούβελα», οι «γαλάζιοι πραίτορες» της δημοτικής αστυνομίας που σε έγραφαν με το παραμικρό (έπαιρναν και τις πινακίδες) αν ήσουν με μισή ρόδα πάνω σε πεζοδρόμιο, αλλά έκαναν τα στραβά μάτια στις δεκάδες παρκαρισμένων επάνω στα πεζοδρόμια ΙΧ προς πώληση από επιτήδειους «μαντράδες», και τέλος η φυλάκιση του Παπαγεωργόπουλου για ατασθαλίες…

Από κει και πέρα τίποτα. Όλα πάνε κατά διαόλου. ΟΑΣΘ, μετρό, στάθμευση, τραπεζοκαθίσματα, κ.ο.κ.

Κι αυτό είναι λογικό, αν θυμηθούμε πως στην ουσία οι δήμαρχοι δεν έχουν καμιά σημαντική αρμοδιότητα, πλην των πάρκων, της καθαριότητας, του φωτισμού… και αν.

Οι αρμοδιότητες με άλλες υπΕρεσίες είναι τόσο μπλεγμένες μεταξύ τους, που ακόμη και ιδεοληπτικός δικομανής δικηγόρος δεν  μπορεί να βρει άκρη.

Κι αυτό το κατάλαβα ο ίδιος, όταν πριν από μερικά χρόνια έψαξα να βρω το δίκιο μου για ένα εγκαταλελειμμένο ΙΧ στη γειτονιά μου.

Κυκεώνας ο Δήμος Θεσσαλονίκης, με «αρμόδιες» διευθύνσεις και τμήματα, πλήρως στελεχωμένα, επί παντός επιστητού.

Χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα… το βασίλειο της γραφειοκρατίας και της αποποίησης ευθυνών.

Και να φανταστείτε, πως μόνο ο συγκεκριμένος Δήμος έχει κάπου 4.500 υπαλλήλους! Χώρια οι μπόλικοι όμοροι Δήμοι του πολεοδομικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης… κάντε την αναγωγή για να δείτε πόσοι είναι τελικά οι «ανευθυνουπεύθυνοι».

Χώρια που υπάρχει και η Περιφέρεια, αλλά και η «αποκεντρωμένη αυτοδιοίκηση», ή πως τη λένε τέλος πάντων.

Εν πάση περιπτώσει η θέση του δημάρχου στις μεγάλες πόλεις είναι καθαρά συμβολική και επικοινωνιακή. Τίποτα άλλο.

Να ‘χαμε να λέγαμε.

Ο δημαρχιακός θώκος είναι απλά ένα εφαλτήριο για πολιτική καριέρα, και ένας ακόμη τρόπος για να δείξουν τα κόμματα την δύναμή τους.

Ουσία μηδέν.

Εξ ου και οι πολιτικοί «σελέμπριτις» που συνήθως είναι υποψήφιοι για το αξίωμα. Μέχρι και ο … Φασούλας κάποτε έγινε δήμαρχος Πειραιά!

Έτσι και τώρα, στη Θεσσαλονίκη παίζουν ονόματα, γνωστά μεν, αλλά για σφαλιάρες δε.

Π.χ. η πρώην συμβασιούχος καθαρίστρια και νυν υπουργός Νοτοπούλου!

Που θέλει να σώσει τώρα την πόλη, αφού ήδη έσωσε την Βόρεια Ελλάδα.

Τι ξέρει αυτή από αυτοδιοίκηση; Και βασικά τι ξέρει από το οτιδήποτε; Μη τρελαθούμε.

Αμ η άλλη; Η Εύα με το ωραίο κορμί; Που ήδη έχει διατελέσει βουλευτής, παρουσιάστρια ειδήσεων, υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων(!) του Ιβάν, ευρωβουλευτής, κ.ο.κ.

Με μόνο προσόν της την εμφάνιση της. Αυτή θα στρώσει τα προβλήματα της πόλης; Άντε καλά…

Παίζει και το όνομα του Παπαμιμίκου… εδώ γελάνε.

Όπως και εκείνο του Ορφανού, παλιού και έμπειρου βουλευτή της καραμανλικής συνιστώσας, που λέγεται ότι θα κατέβει ως αντάρτης. Τι λέτε ρε παιδιά;

Μετά έχουμε τους διάφορους επαγγελματίες υποψήφιους, π.χ. του ΚΚΕ και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων, κι από κει και πέρα το χάος.

Όσον αφορά στην επίσημη επιλογή της ΝΔ, για τον Νίκο Ταχιάο, δεν βλέπω κάτι το αρνητικό.

Πρόκειται για έναν έμπειρο πολιτευτή της τοπικής αυτοδιοίκησης, μηχανικό, Θεσσαλονικιό, πατριώτη, που αν μη τι άλλο γνωρίζει καλά τα προβλήματα της πόλης.

Το αν θα μπορέσει να κάνει κάτι, αμφιβάλλω πολύ, αλλά αν είναι να διαλέξω μεταξύ Εύας, καθαρίστριας,  κάποιου αγριεμένου αφισοκολλητή του ΠΑΜΕ, κι εκείνου, τότε η επιλογή είναι ξεκάθαρη.

Κι ας ωρύονται στα σόσιαλ μίντια κάποιοι και καλά «νεοδημοκράτες» (από εκείνους που ψήφισαν ΑνΕλ και Σύριζα για να καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ),  ότι ο συγκεκριμένος έβριζε την ΝΔ το 2012, ως ντορικός που ήταν (και ίσως είναι ακόμη).

Εδώ είδε το φως η Ντόρα, δεν θα το δει ο Ταχιάος; Που πολύ πιθανόν να είναι και  αυτός από εκείνους που  σήμερα Σαμαρά λένε και κλαίνε…

Εν κατακλείδι, για μένα, όποιος και να βγει δήμαρχος ένα και το αυτό.

Οι αρμοδιότητες ελάχιστες, οι δυνατότητες μηδαμινές, αλλά το επικοινωνιακό κέρδος μεγάλο, ειδικά σε μια περίοδο που ο κάθε νοήμων πολίτης θα πρέπει να βάζει πλάτη, όπου και όπως μπορεί,  για να φύγουν τα σούργελα απ’ το Μαξίμου, μπας και η χώρα περισώσει ότι μπορεί.

Strange Attractor