Που μπλέξαμε;

Μπλέξαμε με ψεύτες, μειοδότες και ανίκανους, όχι με ένα στιγμιαίο λάθος του εκλογικού σώματος σε βάθος μιας εκλογικής αναμέτρησης, αλλά μετά από τέσσερις απανωτές ψήφους του, στις ευρωεκλογές του 2014, στις δυο εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις του 2015 και στο δημοψήφισμα του ίδιου έτους. 

Και στις τέσσερις αυτές εκλογικές αναμετρήσεις ο θίασος που υποδύεται την κυβέρνηση αναδείχθηκε κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού. 

Εντάξει, πέρασαν τέσσερα χρόνια, από την πρώτη στιγμή που η κοινωνία εξέφρασε τη βαθιά της δυσαρέσκεια για τον τρόπο που η κυβέρνηση Σαμαρά χειριζόταν τη διακυβέρνηση της χώρας μας. Η αλήθεια είναι ότι ο Σαμαράς αποδείχτηκε ίσως ο ικανότερος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης, παρά το γεγονός ότι του χρεώθηκαν δύο μεγάλα λάθη με ονοματεπώνυμο: ο Στουρνάρας και ο Θεοχάρης. Ο Σαμαράς πήρε τη χώρα με -8% (ύφεση) και την παρέδωσε με ανάπτυξη έστω και οριακή εντός δυόμιση ετών…

Η αλαζονεία της εξουσίας…

Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα έχει χάσει. Είτε παραμείνει στην εξουσία μέχρι τον Μάιο όπως ακούγεται ότι επιθυμεί για να ξεχαστεί η τραγωδία είτε επιλέξει οποιαδήποτε άλλη ημερομηνία για εκλογές έχει απολέσει τη δεδηλωμένη στα μάτια του λαού.  Επέδειξε αλαζονεία την πιο κρίσιμη στιγμή επιβεβαιώνοντας πως έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα και με την ίδια την κοινωνία.

Δηλώνοντας πως δεν έχει κάνει κανένα λάθος όταν ήδη οι νεκροί υπερβαίνουν τους 88, ανέδειξε τον χειρότερό της εαυτό απέναντι σε μια κοινωνία που βιώνει μια τραγωδία που έρχεται να προστεθεί στο δράμα μιας οκταετούς κρίσης και μια ήττας σε εθνικό επίπεδο…

Ατέλειωτα τα γίδια…

Τρεισήμισι χρόνια τώρα οι Συριζανέλ αποδομούν τη χώρα σε όλα τα επίπεδα, αλλά όπως έχω να λέω, τουλάχιστον βγάζουν γέλιο.

Μιλάμε για ατέλειωτους καραγκιόζηδες, είτε στα έδρανα της βουλής, είτε στα διάφορα τηλεοπτικά πάνελ όπου εμφανίζονται διάφορα στελέχη, δημοσιογράφοι (λέμε τώρα) και άλλοι ων ουκ έστιν αριθμός, για να μας πουν πόσο τέλεια τα πάει ο Αλέξης.

Κάποιοι εξ αυτών, μάλλον η πλειοψηφία, είναι σε έμμισθη διατεταγμένη αποστολή, ενώ κάποιοι άλλοι είναι απλά ηλίθιοι.

Το ότι είναι ατελείωτοι το ήξερα από καιρό, αφού κάθε τρεις και λίγο έβγαινε κι από ένα νέο φυντάνι στο μεϊντάνι για να πει τα δικά του, συνήθως ασυνάρτητα, με τους σώφρονες πολίτες να αναρωτιούνται «μα πόσοι στο καλό είναι»; Ή άλλους να κλαίνε απορημένοι «μα τι κακό κάναμε και την πληρώνουμε έτσι»;