Όταν χθες, ο Αλέξης
Τσίπρας δήλωσε «με πόνο ψυχής», πως κάνει αποδεκτή την παραίτηση του Νίκου
Κοτζιά, ο πρώην υπουργός «απάντησε» με ένα επιθετικό – σχεδόν απειλητικό – στίχο: «Βαθιά να με θάψουν θέλησαν – ξέχασαν πως είμαι σπόρος…»
Πρόκειται για παραλλαγή
από στίχο του Νίκου Χριστιανόπουλου, «Το κορμί και το σαράκι»: «Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως
ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος…»
Τι ιδέα έχει για τον
εαυτό του, ο άνθρωπος, έ; (Είναι ένας πολύ «ευγενικός τρόπος» να γράψω αυτό που
μού ’ρχεται στο μυαλό: Τι ψώνιο,
Θεέ μου!)
Έτσι σκέφτεται για τον
εαυτό του κάποιος, που νομίζει ότι είναι κάτι σαν το… Ρήγα Φερραίο, ένα πράγμα: Πρωτοπόρος μάρτυρας ενός κινήματος
διαφωτισμού, μιας «αφύπνισης» που θα περάσει χρόνια για να καρπίσει…
Ή σαν τον Αθανάσιο Διάκο, ας πούμε: πρώιμος
Εθνομάρτυρας μιας επανάστασης, που θα χρειαστεί ποταμούς αίματος μέχρι να
δικαιωθεί.
Όμως ο Κοτζιάς δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά - τα
τραγικά και επικά…
