Για να μην λέτε μετά ότι δεν σας τα λέγαμε

Το παρόν πόνημα, ο Θεός να το κάνει άρθρο, είναι μια απαραίτητη κατάθεση προς διαφύλαξη της ψυχολογικής μας κατάστασης έναντι πιθανών μελλοντικών σεναρίων, παρόμοιων με αυτών που βιώνουμε οι σταλεγάκηδες του 2015. Να εξηγηθώ. Το, τόσο μακρινό, 2014, ήμασταν αρκετοί αυτοί που κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου για την επερχόμενη λαίλαπα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ανάδειξη από το πουθενά του μαρκετινίστικου κόμματος κολάζ με την ονομασία Ποτάμι είχε ήδη εγκλωβίσει αριθμό ψηφοφόρων του μετριοπαθούς κέντρου ικανό να προκαλέσει μια πρώτη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές και να του δώσει, έτσι, έναν σημαντικό αέρα πρωτιάς. Οι, δε, δημοσιογράφοι του υποτιθέμενου προοδευτικού, μεταρρυθμιστικού και μετριοπαθούς χώρου, λες και η χώρα μας ήταν βελτιωμένος συνδυασμός του Βελγίου και της Ελβετίας, σφυροκοπούσαν ανελέητα την κυβέρνηση Σαμαρά και Βενιζέλου επειδή δεν είχε προφτάσει σε μισή θητεία να προχωρήσει απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και να αναστρέψει κακώς κείμενα δεκαετιών (ασχέτως εάν μας έδιναν όλοι εύσημα και η χώρα τελικά είχε τη μεγαλύτερη ανάπτυξη στην Ευρωζώνη το Q4 2014). Κάποιοι, δε, υπαρπατριώτες θεωρούσαν πως ύψιστο πατριωτικό καθήκον είναι το πορτοφόλι τους, οπότε ανήγαγαν τον ΕΝΦΙΑ σε εθνοπροδοτική κίνηση ενάντια στον μεσοαστό νοικοκυραίο (ασχέτως αν ο ΕΝΦΙΑ ήταν μειωμένος σε σχέση με το χαράτσι και ταυτόχρονα είχε μειωθεί η φορολογία ενοικίων).

Όλοι αυτοί δεν ψήφισαν οι περισσότεροι ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό να λέγεται. Όμως ούτε ΝΔ ψήφισαν, πολλοί δεν ψήφισαν καν, αφού η συμμετοχή στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 έφτασε το χαμηλότατο 63,94% (για να πάει στο οριακό 56,16% τον Σεπτέμβριο του 2015). Αυτό σημαίνει τρία τινά: α) δεν είχαν καταλάβει πως η επόμενη κυβέρνηση θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, β) είχαν καταλάβει πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η επόμενη κυβέρνηση αλλά υιοθετούσαν το δόγμα του «όλοι ίδιοι είναι» ή του «πόσο χειρότερα να τα κάνουν» ή γ) είχαν καταλάβει τι προμηνύεται για την χώρα, αλλά είτε δεν πίστευαν πως αυτή η πορεία αλλάζει, είτε δεν πήγαινε το χέρι τους να ψηφίσουν την «επάρατο» δεξιά. 

Παρόλο που πολλοί βροντοφωνάζαμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποδειχτεί καταστροφικός για τον τόπο και πως η μόνη ελπίδα να αποφευχθεί μια πιθανή καταστροφική διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν να ενισχυθεί το μόνο άλλο κόμμα που θα μπορούσε να νικήσει το ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή η ΝΔ, οι περισσότεροι κώφευαν, είτε νοητικά, είτε επιλεκτικά. Έτσι, αν και η ΝΔ δεν έχασε πολύ παραπάνω από 100.000 ψηφοφόρους σε σχέση με το 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ ενισχύθηκε κατά περίπου 600.000 ψηφοφόρους στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015. Αυτό σημαίνει πως οι συμπολίτες μας που δεν είχαν πρόβλημα να θέσουν σε κίνδυνο τη χώρα ήταν πολύ περισσότεροι από όσους ήταν διατεθειμένοι να την σώσουν, παραμερίζοντας τους εγωισμούς τους. 

Σήμερα, 4 χρόνια μετά από την εκλογική αυτή αυτοκτονία του μέσου Έλληνα νοικοκυραίου, βλέπουμε πως οι Κασσάνδρες του 2014 είχαμε δίκιο. Η οικονομία διαλύθηκε, οι φόροι αυξήθηκαν, οι συντάξεις εξαερώθηκαν, οι επενδύσεις μας αποχαιρέτησαν, οι λαθρομετανάστες πλημμύρισαν τα νησιά μας και έφτασαν μέχρι τα βάθη της Ευρώπης, οι πιο σκληροί εγκληματίες ξεχύθηκαν στην επικράτεια, οι αριστεροί τρομοκράτες έχουν στήσει σχολεία για τη νέα γενιά τραμπούκων και τρομοκρατών, οι Τούρκοι κάνουν πάρτι στο Αιγαίο και τη Θράκη, οι Αλβανοί ξεθάρρεψαν και δολοφονούν τους ομογενείς μας και, φυσικά, διατελέστηκε η μεγαλύτερη προδοσία από το άνοιγμα της Κερκόπορτας, το ξεπούλημα της ιστορικότητας της Μακεδονίας στα ρετάλια της Σοβιετικής προπαγάνδας. Στο μόνο που πέσαμε μερικοί έξω ήταν η δραχμή, και πάλι καλά να λέμε. 

Κι όμως. Σήμερα, 4 χρόνια μετά, ακόμα υπάρχουν συμπολίτες μας που κατηγορούν… εμάς! Όσους τα λέγαμε. Όσους χάναμε παρέες και φίλους. Όσους εκτιθέμεθα σε συναδέλφους και συγγενείς. Όσους υποστήκαμε όλους τους βαρείς χαρακτηρισμούς της συριζανελαυγήτικης προπαγάνδας. Φταίμε, γιατί οι άλλοι «που να το φανταζόντουσαν». Προφανώς είχαμε κάποιες μαντικές ικανότητες, λες και ήμασταν παιδιά του Κάλχα με την Πυθία, ή η αναλυτική μας ιδιοφυία θα έκανε και τον Αϊνστάιν, το γατάκι, να κοκκινίζει από ντροπή. Γιατί θέλει πολύ μυαλό να καταλάβεις πως εάν είσαι σε ένα αμάξι που πάει ολοταχώς στο γκρεμό, προσπαθείς να τραβήξεις έστω ένα χειρόφρενο. Πως, ένα απλά χάσκεις από το παράθυρο ή αλλάζεις σταθμούς στο ραδιόφωνο μέχρι να βρεις το τραγούδι που σε εμπνέει, οκ, δεν πατάς και γκάζι, αλλά δεν βοηθάς κιόλας. 

Ας μην παρεξηγούμαστε. Την επόμενη μέρα πρέπει όλοι μαζί να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε τη λαίλαπα του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά ΟΛΟΙ μαζί. Γιατί, μπορεί εμείς να θάβουμε το τσεκούρι του πολέμου και να αφήνουμε τα «στάλεγα» στην άκρη, αλλά δε θα μας τρελάνετε κιόλας, βρίζοντάς μας κι από πάνω που, ε, ναι, σας τα λέγαμε το 2015! Για αυτό και το παρόν άρθρο (είπαμε, ο Θεός να το κάνει) έχει ως σκοπό να τα κάνει δεκάρικα για το από δω και πέρα, για να τα έχουμε καλά αύριο και να μη μας λέτε πάλι μα μου σου του. Ω, ναι, όλο αυτό ήταν η εισαγωγή. Πάμε λοιπόν. 

Σήμερα η κατάσταση έχει ως εξής. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αβάντα βάσει Συντάγματος μέχρι τέλη Οκτωβρίου 2019 να κάνει εκλογές (ένα μήνα από το τέλος της τετραετίας). Μοναδικό θεσμικό εργαλείο εκτροπής του είναι η πρόταση μομφής (που θέλανε μερικοί ο Μητσοτάκης να απεμπολίσει για ένα εξάμηνο, δηλαδή μέχρι τον Ιούλιο, σε μια χαμένη μάχη). Με δεδομένο ότι ταΐζει μερικές δεκάδες χιλιάδες στόματα άεργων χαραμοφάηδων η παρούσα κατάσταση, ο ΣΥΡΙΖΑ δύσκολα θα χάσει έστω και ένα μήνα αργομισθιών. Εκτός και αν… Εκτός και αν έχει σκοπό να προλάβει να διεμβολίσει την διάσπαρτη κεντροαριστερά, πριν ανασυνταχθεί, και προκηρύξει εκλογές μέχρι τέλη Μαρτίου (οπότε και θα έχει συνέδριο το ΚΙΝΑΛ). Κι αυτό θα θέλει να το κάνει για να έχει λόγο την επόμενη μέρα. 

Τι εννοούμε? Μα το διακύβευμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι οι επόμενες εκλογές. Είναι οι μεθεπόμενες. Τις επόμενες τις έχει χαμένες από χέρι. Εάν, δε, τα κόμματα που θα μπουν στη Βουλή είναι το πολύ 5 και οι λοιπές ψήφοι διάσπαρτες, ο Μητσοτάκης φλερτάρει με μια αρκετά δυνατή αυτοδυναμία. Όχι βέβαια σωτήρια. Κι αυτό γιατί τέλη 2019 έχουμε εκλογές για την ανάδειξη του Προέδρου της Δημοκρατίας. Οπότε, το διακύβευμα είναι ο μαγικός αριθμός 180. Επιπροσθέτως, μην ξεχνάμε πως οι μεθεπόμενες εκλογές γίνονται με σύστημα απλής αναλογικής, ευτυχώς όμως με όριο εισόδου το 3%. Το οποίο σημαίνει πιθανή ακυβερνησία επί μακρόν και επί πολλές εκλογές. Ας δούμε λίγο τα πιο πιθανά σενάρια με όλα τα παραπάνω δεδομένα και πως μπορεί αυτά να παιχτούν: 

Σενάριο Α: Η ΝΔ λαμβάνει αυτοδυναμία. ΝΔ και ΚΙΝΑΛ λαμβάνουν 180 Βουλευτές και έρχονται σε συνεννόηση για ΠτΔ και συγκυβέρνηση συν ψήφιση ενός πιο σταθερού εκλογικού νόμου για τις τότε μεθεπόμενες εκλογές. Αυτό συνεπάγεται ψήφιση ΠτΔ και σταθερή τετραετία, με το επιπρόσθετο όφελος πως ακόμα κι αν οι επόμενες (μεθεπόμενες από σήμερα) εκλογές γίνουν με απλή αναλογική, οι μετέπειτα θα γίνουν με πιο σταθερό εκλογικό σύστημα. Πρόκειται για το πιο θετικό σενάριο. 

Σενάριο Β: Η ΝΔ λαμβάνει αυτοδυναμία. ΝΔ και ΚΙΝΑΛ λαμβάνουν 180 Βουλευτές, αλλά δεν έρχονται σε συνεννόηση για ΠτΔ, ή λαμβάνουν λιγότερους από 180 Βουλευτές. Η ΝΔ προδιαγεγραμμένα έχει ελάχιστους μήνες διακυβέρνησης διαθέσιμους, λόγω εκλογής ΠτΔ, όμως μπορεί να περάσει πιο σταθερό εκλογικό νόμο για τις (τότε) μεθεπόμενες εκλογές, οπότε τουλάχιστον περνάμε τον κίνδυνο της απλής αναλογικής και μένει το ζήτημα του ΠτΔ, αλλά πλέον το ΚΙΝΑΛ (κυρίως) και οι ψηφοφόροι τίθενται προ των ευθυνών τους. Είναι ένα δύσκολο μεν, αλλά διαχειρίσιμο σενάριο. 

Σενάριο Γ: Η ΝΔ δεν έχει αυτοδυναμία. ΝΔ και ΚΙΝΑΛ έχουν πάνω από 150 Βουλευτές και έρχονται σε συνεννόηση για τον εκλογικό νόμο. Το σενάριο αυτό μοιάζει αρκετά με το προηγούμενο, με τη βασική διαφορά πως πλέον όλα στηρίζονται στο πως θα κινηθεί το ΚΙΝΑΛ και εάν θεωρήσει πως το συμφέρει η αλλαγή του εκλογικού νόμου. 

Σενάριο Δ: Η ΝΔ δεν έχει αυτοδυναμία. ΝΔ και ΚΙΝΑΛ έχουν πάνω από 150 Βουλευτές, αλλά δεν έρχονται σε συνεννόηση για τον εκλογικό νόμο, ή δεν έχουν καν 150 Βουλευτές. Αυτό είναι το πλέον εφιαλτικό σενάριο. Κι αυτό γιατί κατά πάσα πιθανότητα δεν σχηματίζεται καν Κυβέρνηση ή σχηματίζεται κάποιο μόρφωμα ζωής ελάχιστων μηνών (μέχρι την εκλογή ΠτΔ) και αμέσως μετά αρχίζει ένα μπαράζ εκλογών με απλή αναλογική, η οποία στην καλύτερη θα δώσει μια αδύναμη Κυβέρνηση κολάζ από διάφορα κόμματα, διαρκώς εκβιαζόμενη από τους ετερόκλητους Βουλευτές της και με ελάχιστες προοπτικές να επαναφέρει τον εκλογικό νόμο σε μια εκδοχή σταθερότητας. Η χώρα θα περάσει πολλά χρόνια μεταρρυθμιστικής απραγίας, πολιτικής αστάθειας και εθνικού κινδύνου. 

Τα παραπάνω σενάρια βασίζονται σε τρεις βασικές παραδοχές: 

α. Οι επόμενες εκλογές δίνουν πεντακομματική Βουλή στην καλύτερη (με πιθανή είσοδο κάποιου 6ου ή 7ου μικροκομματιδίου) με αρκετά σημαντική νίκη ΝΔ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. 

β. Πλην ΝΔ και ΚΙΝΑΛ, τα άλλα κόμματα δεν μπορούν να έρθουν σε συνεννόηση, ειδικά εάν τη Βουλή συμπληρώνουν ΣΥΡΙΖΑ, ΧΑ και ΚΚΕ. 

γ. Αποκλείουμε ακραίες υποθέσεις, ειδικά θετικού χαρακτήρα (ΝΔ με 180 Βουλευτές, ΝΔ και ΚΙΝΑΛ με 200 Βουλευτές, εκλογή ΠτΔ με ψήφους εκτός ΝΔ και ΚΙΝΑΛ, πιθανώς από ΚΚΕ ή από κάποιο μετριοπαθές ή δεξιογενές 6οκόμμα, ΝΔ και ΚΙΝΑΛ κοντά στο 50% σε απλή αναλογική κλπ.), αλλά και αρνητικού (ήττα ΝΔ, συνεργασία ΝΔ με ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ ή ΧΑ, ΣΥΡΙΖΑ και πρόθυμα κόμματα κοντά στο 50% σε απλή αναλογική). 

Γιατί όλα τα παραπάνω είναι σημαντικά? Θα κινηθούμε σε τρεις άξονες. Οικονομία, κοινωνία και διεθνείς σχέσεις/εθνικά. Ας ξεκινήσουμε με τα οικονομικά. Μια αναιμική ΝΔ, εκβιαζόμενη από τις ιδεοληψίες του απαραίτητου ΠΑΣΟΚ, αλλά και λαϊκιστών Βουλευτών της, κουτσά στραβά μας έφερε ένα βήμα πριν τη λήξη του μνημονίου και την δημιουργία ενός αναπτυξιακού momentum. Δεν το λέω εγώ. Οι εταίροι μας το έχουνε πει και παραδεχτεί. Ένας μπετόν αρμέ ΣΥΡΙΖΑ, με τις ευλογίες κάθε τυχάρπαστου πολιτικού αριβίστα μας πήγε δεκαετίες πίσω. Καλώς ή κακώς, το πιο φιλελεύθερο με κυβερνητική προοπτική κόμμα είναι η ΝΔ. Εάν δεν μπορείτε να αποδεχτείτε αυτήν την απλή συνδυαστική διαπίστωση, λυπάμαι, αλλά έχουμε πρόβλημα. Η ψήφος σε ντεμέκ μεταρρυθμιστικά αποκομματίδια ή μετριοπαθείς αριστερούς ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ το 2015 καταγράφηκε ως ΛΑΘΟΣ. ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ. Συγνώμη, αλλά το ΖΟΥΜΕ. 

Επόμενο είναι το ζήτημα της κοινωνίας. Πολλοί θεωρούσαν τη ΝΔ ως… ακροδεξιά, επειδή ήταν κοντά στην εκκλησία ή επειδή δεν καλόβλεπε το σύμφωνο συμβίωσης. Καλώς ή κακώς, ούτε ο διαχωρισμός Εκκλησίας – Κράτους θα συνεισφέρει κάτι θετικό στην κοινωνία μας, καθώς το ότι δεν γουστάρετε το «παπαδαριό» και δε θέλετε να εκφράζει τη γνώμη της η Εκκλησία, μάααλλον κάτι λέει για τα δικά σας (μη) Δημοκρατικά πιστεύω, ούτε το ποσοστό των συμπολιτών μας που ευνοήθηκε από το σύμφωνο συμβίωσης αποτελεί σημαντική στατιστική. Αντιθέτως, οι ιδεοληπτικοί με τα δυο πάνω θέματα, συνήθως, επεκτείνονται και σε άλλες διαλυτικές για την κοινωνία ιδέες. Ρωτήστε τις γιαγιάδες που έχουν «σιδερώσει» οι διάφοροι σκληροί εγκληματίες που απελευθέρωσε ο Παρασκευόπουλος ή τις μανάδες των διαφόρων δολοφονημένων από τους λαθρομετανάστες που εξαπέλυσε η Τασία. 

Τέλος, στα εθνικά… Ειλικρινά. Η πηχτή ανοησία εκατέρωθεν στο θέμα της Μακεδονίας δημιουργεί απίστευτο εγκεφαλικό άλγος («μας πονάνε τα μυαλά»). Δεν φτάνει που έχουμε όσους πιστεύουν πως καλώς παραδώσαμε σε ένα κρατίδιο - σοβιετική φάρσα την ιστορία μας (συμβολικά και πρακτικά), ένα κρατίδιο που ούτε μας δημιουργούσε κάποιο ουσιαστικό πρόβλημα (για όσους μιλάνε για την ανάγκη… σταθεροποίησης στα Βαλκάνια), ούτε είχε πολύ χρόνο ζωής (βλέπε σταδιακή αλβανοποίηση του πληθυσμού). Έχουμε και όσους κατηγορούν την ΝΔ για…ξεπούλημα! Επειδή ο Μητσοτάκης δεν καμμενοποιείται να φωνάζει για προδότες, κραδαίνοντας γιαταγάνια και ξεφτιλίζοντας το Σύνταγμα, ή γιατί ο Σαμαράς είχε υπογράψει μια ανανέωση ρουτίνας με τη διαλυόμενη Γιουγκοσλαβία πριν 30 χρόνια (ο άνθρωπος που αρνήθηκε την δεδομένη πρωθυπουργία μετά τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και κατέληξε στην πολιτική έρημο για χρόνια για χάρη του ονόματος της Μακεδονίας). Κι αν οι Συριζαίοι με τόση ευκολία ξεπούλησαν (ελπίζω να το εμπεδώσαμε ποιοι την ξεπούλησαν, μην τα ξαναλέμε, ειλικρινά δεν μπορώ) μέσα σε ένα χρόνο τη Μακεδονία, σκεφτείτε τι έχει να γίνει με τα υπόλοιπα μέτωπα, όπως «περιουσίες» Τσάμηδων, Δυτική Θράκη, πετρέλαια Αιγαίου και ποιος ξέρει τι άλλο (Αιγυπτιακή Κρήτη?). Κι εσείς θέλετε, επειδή η ΝΔ αλλουνού του γέμισε πολύ το δεξιόμετρο κι αλλουνού δεν του το κούνησε καν, να αφήσετε για 2-3 ακόμα χρόνια την εξωτερική μας πολιτική έωλη και ευάλωτη στις ορέξεις ουράνιων τόξων, ψευτομουφτήδων και ναζιστοτσάμηδων. 

Συγνώμη αν σας κούρασα. Εγώ, πάντως, μετά από αυτό νίπτω τας χείρας μου. Δε θα σας ζητήσω το λόγο για το τι κάνατε το 2015. Δεν έχει πλέον νόημα. Ο γέγονε γέγονε. Απλά σας θερμοπαρακαλώ να το σκεφτείτε. Και να το ξανασκεφτείτε. Και να αφήσετε τους εγωισμούς. Τις ιδεοληψίες. Την περηφάνια. Το παρελθόν το ίδιο στο παρελθόν. Και ψηφίστε, έστω και τώρα (όποτε είναι αυτό το «τώρα») με βάση το ρεαλισμό, την πλέον κυνική λογική και με τη ματιά σας μια δυο εκλογές μετά. Μια δυο γενιές μετά. 

Κασσάνδρα 

TL;DR: Ψηφίστε Μητσοτάκη γιατί το πείραμα του να μην ψηφίσετε Σαμαρά δεν πολυπέτυχε τελικά.