Ο βασιλιάς αποδείχθηκε γυμνός…

Θυμάμαι τις εποχές της ευμάρειας, τότε που ο Σύριζα μας «κοιτούσε στα μάτια» μπας και ξεπεράσει το 3% και μπει στη βουλή, που όλη η Ελλάδα ενθουσιάστηκε με το νέο πουλέν της αριστεράς, τον νεαρό και ολόφρεσκο Αλέξη, που τον σιγοντάριζε ο Αλαβάνος, και που είχε βάλει πλώρη για δήμαρχος των Αθηναίων.

Δήμαρχος τελικά δεν κατάφερε να εκλεγεί, αλλά κατάφερε να γίνει διάσημος, να μιλάνε όλοι για αυτόν, και λίγο αργότερα να γίνει και αρχηγός του Σύριζα, πετώντας μετά από λίγο καιρό τον μέντορά του στο καλάθι των αχρήστων…

Όλοι τότε είχαν να λένε για το νέο αυτό παιδί, την ελπίδα της παγκόσμιας αριστεράς, με το αγωνιστικό του παλμαρέ, και τον εκπρόσωπο της νέας μορφωμένης γενιάς, αυτής της αδικημένης, που ειρωνικά λοιδορούσαμε ως τη γενιά των 700 ευρώ,  και η οποία  θα έπαιρνε τις τύχες της στα χέρια της, με τιμονιέρη τον αγωνιστή Αλέξη, και θα έβαζε στο περιθώριο τους παλιούς πολιτικάντηδες, που μας κατέστρεψαν αφού, και θα μας οδηγούσε σε νέα λιμάνια προκοπής για τον τόπο… χικ.

Αυτό ήταν το γενικό αφήγημα ακόμη και τότε, που άρχιζε η παγκόσμια οικονομική κρίση, και  που το Πασόκ του ΓΑΠ έπαιρνε 44%... ένα ποσοστό που σήμερα ακούγεται σαν ψέμα.

Όπως σαν ψέμα ακούγεται και το ότι η Χρυσή Αυγή, που εδώ και χρόνια είναι τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα και κανείς δεν ενίσταται, όλοι το θεωρούν πλέον ως δεδομένο, τότε έπαιρνε (αν έπαιρνε) 0.027% στις εκάστοτε εκλογές.

Και μέσα σε αυτό το ερμαφρόδιτο πολιτικά και επικίνδυνο οικονομικά κλίμα, το αστέρι του Αλέξη έλαμπε, με όλους ανεξαιρέτως τους δημοσιογράφους, σχολιαστές, διαμορφωτές της κοινής γνώμης, διανοούμενους, καλλιτέχνες, καθηγητές… ακόμη και επιχειρηματίες, χώρια τον απλό κοσμάκη, να είναι μαγεμένος από τον νεαρό αυτό επαναστάτη, ο οποίος θα άλλαζε την Ελλάδα… ίσως και την Ευρώπη.

Με τον λαό να σχηματίζει ουρές για να τον ακούσει, και να του φιλήσει το χέρι!

Θεωρώντας τον ως έναν νέο Βελουχιώτη… μια διασταύρωση μεταξύ Μπολιβάρ και Τσε, έναν αριστερό Καραϊσκάκη και Κολοκοτρώνη μαζί, ίσως και Καποδίστρια, που θα έδιωχνε τους Γερμανούς, θα επανέφερε την αξιοπρέπεια, και θα έσωζε τον τόπο μια και καλή.

Με ποια εφόδια; Με την αγωνιστικότητά του, την επαναστατική του ζέση, τον πλούσιο ακτιβισμό του, την σφαιρική του μόρφωση, και τον αριστερό δημοκρατικό του ζήλο.

Ένα είδος λατρείας της προσωπικότητας, αλλά σε βαλκανική και άρα πιο μίζερη εκδοχή από την ορίτζιναλ, που ήθελε τον πατερούλη Στάλιν να λύνει διαφορικές εξισώσεις για χαλάρωση, και να ανακαλύπτει νέες επιστημονικές ριζοσπαστικές θεωρίες, ή να γράφει ποιήματα υψηλής καλλιτεχνικής αξίας,  την ώρα που ήταν στη τουαλέτα για την ανάγκη του…

Κάπως έτσι το ελληνικό πολιτικό σύστημα, του λαού συμπεριλαμβανομένου, αντιμετώπισε και τον Αλέξη. Παραβλέποντας ότι δεν είχε εργαστεί ποτέ στη ζωή του, δεν είχε σπουδάσει κανονικά, δεν γνώριζε στοιχειώδη αγγλικά, δεν μιλούσε καλά ελληνικά, δεν είχε ευρείες γνώσεις σε οτιδήποτε, και ανάθεμά με αν είχε διαβάσει ποτέ Μαρξ ή έστω κάποιον από τους θεωρητικούς του Μαρξισμού.

Τα παραδείγματα της γενικευμένης άγνοιάς του είναι πολλά, με πιο τρανταχτό παράδειγμα τα αστεία αγγλικά του, με τα οποία μας έκανε ρεζίλι διεθνώς.

Σε μια εποχή όπου ο τελευταίος της γενιάς του παίζει τα αγγλικά στα δάχτυλα, εκείνος δικαιολογήθηκε ότι δεν τα έμαθε καλά(!) διότι σε αντίθεση με τους άλλους πολιτικούς αυτός πήγε σε δημόσιο σχολείο… λες και στα δημόσια δεν διδάσκουν αγγλικά αλλά σουαχίλι…

Παρ’ όλα αυτά, ο λαός μάσησε, μαζί με όλους εκείνους τους «διανοητές» που λέγαμε, και τον ψήφισε για να μας σώσει.

Κι αυτός μας χαντάκωσε.

Και ένας ένας τώρα, οι περισσότεροι από εκείνους τους διάσημους που τον πίστεψαν και τον λάτρεψαν, ανακάλυψαν ξαφνικά ότι πρόκειται περί ενός αγράμματου κοινού απατεώνα.

Και όχι μόνο ο οσφυοκάμπτης Τράγκας, ή ο Τατσόπουλος (ο μπήχτης), αλλά και διάφοροι άλλοι τενεκέδες που μας τα είχαν κάνει τσουρέκια για το πόσο γεννημένος ηγέτης είναι ο ημιμαθής καταληψίας που τρούπωσε στο Μαξίμου, και δεν λέει να φύγει… περικυκλωμένος από κλούβες και διμοιρίες των ΜΑΤ, ζώντας σε έναν δικό του κόσμο, τριγυρισμένος από επιτήδειους συμφεροντολόγους (πρώην πασόκους) μισθοφόρους της πολιτικής που τον γλείφουν πατόκορφα μη τυχόν και χάσουν τη κουτάλα, αφού οι ιδεοληπτικοί πρώην σύντροφοί του τον παράτησαν προ πολλού, με την ζουρλή μάλιστα να τον καταγγέλλει ως «απατεώνα».

Θα μου πείτε πως κάλλιο αργά παρά ποτέ… όλοι μας δικαιούμαστε να κάνουμε λάθη, αρκεί να τα αναγνωρίζουμε.

Ναι, αλλά τέτοιο λάθος; Μνημειώδες;

Και εμείς οι υπόλοιποι τι φταίμε; Που είχαμε καταλάβει από την αρχή ότι πρόκειται περί ξεγάνωτου τενεκέ;

Κι ας έλεγε τα δικά του ο Λαλάκης, ας τον λάτρευε η Μποφίλιου, κι ας μας ξεμπρόστιαζε στα σόσιαλ μύδια η Άντζι η Σαμίου, αφού δεν συμμεριζόμαστε το όραμα…

Ευτυχώς πάντως,  κάθε μέρα που περνάει, όλο και πιο πολλοί συνειδητοποιούν ότι πιάστηκαν κώτσοι, κι ότι ο Αλέξης μπορεί να είναι βασιλιάς για λίγο ακόμη, αλλά ανέκαθεν ήταν γυμνός.

Κι ας ισχυρίζεται το αντίθετο ο Κουρουπλής, ο Πάντζας, ο Μπαλαούρας, κι άλλοι εξίσου σημαντικοί πολιτικοί στοχαστές της γενιάς μας…

Strange Attractor

YΓ- Τελικά, η περιλάλητη αυτή γενιά με τα πολλά πτυχία και την τεράστια κατάρτιση, που θα άλλαζε τον κόσμο, κατάφερε και έβγαλε τον Αλέξη πρωθυπουργό, και τον Ντάνο (που διάβασε 8 βιβλία στη ζωή του) συγγραφέα…

ΚΕΡΔΑΜΕ