Η πραγματική σημασία των μεθαυριανών εκλογών…

Προσοχή! Ακολουθεί πολιτικό παραλήρημα.

Σε δυο μέρες, και μετά από πολλά χρόνια, ο πάντα σοφός ελληνικός λαός προσέρχεται στις κάλπες.

Όχι στις κάλπες που θα ήθελα, αλλά σε εκείνες που θα αναδείξουν τοπικούς σωτήρες, περιφερειάρχες, και εκπροσώπους μας στην ευρωβουλή.

Προσωπικά ποσώς με ενδιαφέρει ποιος διαχειρίζεται τα των δήμων και των περιφερειών, αφού χρόνια τώρα ασπάζομαι το «όλοι το ίδιο είναι».

Η καρέκλα να είναι καλά, ο παραγοντισμός, η ρουσφετολογία, κι από κει παν κι άλλοι.

Ενδεικτικά, στη Θεσσαλονίκη, όπου υπάρχουν εκατοντάδες παρατημένα ΙΧ, εστίες μόλυνσης και όχι μόνο, ο δήμος παγίως αδιαφορεί. Κι ας έχει πάνω από 4.000 υπαλλήλους! Μόνο ο δήμος Θεσσαλονίκης.

Σκεφτείτε πόσους έχουν οι όμοροι δήμοι, κάντε την αναγωγή για ολόκληρη τη χώρα, και θα καταλάβετε τι εννοώ. Της αργομισθίας το ανάγνωσμα…

Χώρια που επειδή τυχαίνει να γνωρίζω κάποια από τα πρόσωπα που κοσμούν το ψηφοδέλτιο της Νοτοπούλαινας, τρέμω στο ενδεχόμενο να μας σώσουν αυτά τα «παρτάλια». Αυτοί οι επαγγελματίες επιτήδειοι, και κομματικοί γυρολόγοι διαδρομιστές.

Κάτι ανάλογο και για τις περιφέρειες… που απλά αποτελούν το εφαλτήριο κάποιων κομματικά αρεστών να μεταπηδήσουν στη κεντρική πολιτική σκηνή, και να φάνε με περισσότερα χρυσά κουτάλια.

Δείτε τι έκανε τόσα χρόνια η Δούραινα και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Πείτε με ποταπό… πείτε με μηδενιστή,  αλλά τέτοιος είμαι, τι να κάνω;

Και φτάνουμε στη κορωνίδα των μεθαυριανών εκλογών.

Στην επιλογή εκείνων δηλαδή, που θα μας σώσουν στας Ευρώπας.

Εκεί να δείτε επιστημοσύνη, κατάρτιση, ανιδιοτέλεια, ιδεολογία, αυταπάρνηση, φιλοπατρία, και όλα εκείνα που χαρακτηρίζουν τους υποψήφιους όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων… χικ.

Όπως π.χ. την Ραλλία, τον Ζαγοράκη, την Κουντουρά, τον Πέτρο τον Κόκκαλη, την Μάρκου, καθώς και τα άπειρα αστροπελέκια του Μπαρουφάκη, του Αρτέμη, του Μπάνου, του Βελόπουλου, των Πειρατών, του Κουτσοούμπα, κλπ κλπ.

Μιλάμε για σωτήρες, όχι αστεία.

Όπως ο Πετράν, που θέλει «παγκόσμια ειρήνη και πρόνοια για τους λαούς».

Όπως ας πούμε ο Κυμπουρόπουλος, που το 2015 (σαν χθες για μένα) ήταν λάβρος κατά της «απολυταρχικής» Ευρώπης, φανατικός οπαδός του ΟΧΙ (και άρα της δραχμούλας) αλλά σήμερα είδε το φως, και θέλει και αυτός να αγωνιστεί για τα δίκια μας, ως νεοδημοκράτης Ευρωπαϊστής, μέσα στο μέχρι πρότινος άντρο του «ολοκληρωτισμού», στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο.

Θα μου πείτε ότι αυτός τουλάχιστον ξέρει που είναι το Στρασβούργο, όχι σαν τον Ζαγόρ, που το έμαθε μετά την εκλογή του.

Θα μου πείτε επίσης, πως με 20 κολλαριστά χιλιάρικα το μήνα μέχρι κι εγώ ίσως να αγωνιζόμουν για τα πανανθρώπινα κομμουνιστικά ιδεώδη μέσα από τις τάξεις του ΑΝΤΑΡΣΥΑ… ίσως να μοίραζα και αφίσες του Αρτέμη… ίσως να άκουγα και Μποφίλιου, ή Σαμίου… ποιος ξέρει;

Άβυσσος η ψυχή του λαμόγιου.

Συνεπώς, για εμένα τον ποταπό, όλα αυτά είναι αδιάφορα. Irrelevant, που λένε και οι Ισπανοί.

Όλοι θέλουν να μας σώσουν με επίκεντρο την τσέπη τους.

Επαγγελματίες ιδεολόγοι δηλαδή, όπως κάποιοι άλλοι είναι επαγγελματίες αλληλέγγυοι των ΜΚΟ, και κάποιοι άλλοι επαγγελματίες φιλόζωοι. Τόσο απλά.

Εκτός βέβαια από τους εγγενώς ηλίθιους, τους φύσει ψυχοπαθείς, τους αρρωστημένους ιδεοληπτικούς, και άλλα τέτοια φρούτα που όντως πιστεύουν στις σαχλαμάρες που ξεστομίζουν.  

Που όντως θέλουν να πολεμήσουν την Ευρώπη των αφεντικών, όντας … ευρωβουλευτές!

Σε αυτές τις περιπτώσεις η πολιτική επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια και παραδίδει τη σκυτάλη στην ψυχιατρική.

Πάντως, για να τα λέμε όλα, οι εκλογές για την ευρωβουλή έχουν μια τεράστια σημασία.

Αποτελούν μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να δείξουμε, όσοι είμαστε στοιχειωδώς νοήμονες,  το πόσο σιχαινόμαστε τον Αλέξη και την συμμορία του που μας κατσικώθηκαν στο σβέρκο, μας αποδόμησαν ολοσχερώς, και που δεν λένε να φύγουν.

Μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να τους αποδοκιμάσουμε δημοκρατικά, και για να επισπεύσουμε την απομάκρυνσή τους.

Για να ξεκουμπιστούν δηλαδή, όχι μια ώρα αρχύτερα, αφού αυτό δεν παίζει με τους καρεκλοκένταυρους που μπλέξαμε, αλλά να συνειδητοποιήσουν τουλάχιστον ότι τους πήραμε χαμπάρι και πλέον δεν μασάμε.

Αλλιώς, αν είμαστε ικανοποιημένοι με την οικονομική καταστροφή που επέφεραν, με την ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα, με την αθρόα λαθρομετανάστευση, με τους φόρους, τα χαράτσια, και τα διόδια που μας πλημμύρισαν, με το ξεπούλημα της Μακεδονίας, με το γενικό δούλεμα, και άλλα τέτοια πολλά…  ων ούκ έστιν αριθμός, τότε ας τους ξαναδώσουμε μια ευκαιρία για να μας αποτελειώσουν…

Strange Attractor