Μόνο εγώ τα θυμάμαι;

Τεσσεράμισι χρόνια τώρα τα ζήσαμε και τα είδαμε όλα.

Και χρειάστηκε να ψηφίσουμε την Πρώτη Φορά Αριστερά για να τα δούμε.

Ένα τσούρμο ανερμάτιστων ιδεοληπτικών, επαγγελματιών άεργων, που έκαναν καριέρα δηλώνοντας προοδευτικοί και άφθαρτοι κομμουνιστές.

Πουλώντας ανέξοδη κριτική και άφθονα φούμαρα στα πάνελ και στα πεζοδρόμια.

Και που μόλις ανέλαβαν υπουργεία, μόλις κάθισαν σε καρέκλες ευθύνης, έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο.

Εκείνο του πραγματικού, ουσιαστικού φασισμού, πασπαλισμένου με «αριστερή» ρητορική.

Δεν είναι τυχαίο πως στην πολιτική επιστήμη ο φασισμός ταυτίζεται με τον συντεχνιασμό, τα μικροσυμφέροντα μικρών οργανωμένων ομάδων δηλαδή.

Το γνωρίζατε; Σας θυμίζει κάτι;

Εξάλλου, κι ο  Μουσολίνι κομμουνιστής ήταν πριν «ιδρύσει» τον φασισμό… να τα λέμε όλα.

Ή στην περίπτωση των δικών μας, όπως είχε πει κάποτε ο Χέρμπερτ Μαρκούζε: «αν θες να γνωρίσεις το πραγματικό πρόσωπο κάποιου, δώσε του εξουσία»…

Ψιλά γράμματα για έναν λαό μελανιασμένο, που έχοντας κακομάθει επί δεκαετίες, έχοντας ζήσε σε μια τεχνητή ευμάρεια, ξάφνου πολιτικοποιήθηκε βιαίως, και φυσικό κι επόμενο ήταν να πέσει θύμα κάποιων επιτήδειων απατεώνων, και κάποιων γκρουπούσκουλων, που σε νορμάλ καιρούς περνούσαν δεν περνούσαν το 3%.

Κι αυτό το ποσοστό αφορά στον Σύριζα (Συνασπισμό), που στο κάτω κάτω ήταν ένα «συντεταγμένο» κοινοβουλευτικό κόμμα.

Αν βλέπαμε όμως τις 13 συνιστώσες που τον αποτελούσαν, από Μαοϊκούς έως σαλεμένους οπαδούς του μπάφου, τότε δύσκολα ο μέσος πολίτης να ψήφιζε αυτόν τον συρφετό για να τον σώσει.

Και όμως… τέτοιες ώρες τέτοια λόγια.

Ποιος έψαξε το καταστατικό του Σύριζα;

Ποιος είχε ακουστά τη ΡΟΖΑ ή την ΑΝΑΣΑ της κυρά Τασίας;

Ή το ΔΗΚΚΙ του Πάντζα (είχε υφαρπάξει από τον Τσοβόλα, και κρατήσει τη σφραγίδα του κόμματος για τις επιχορηγήσεις).

Οι Έλληνες, χωρίς να το ψάξουν, πίστεψαν στις παπαρολογίες των «άφθαρτων», μάσησαν,  και τους έδωσαν το τιμόνι της χώρας.

Και τι έκαναν εκείνοι; Και τι δεν έκαναν;

Τι να πρωτοθυμηθώ ο έρμος; Έχω και μνήμη ελέφαντα…

Ας θυμηθούμε κάποια μόνο μικρά ενσταντανέ.

Όπως π.χ. τέτοιες μέρες το 2015.

Που ο περήφανος λαός που λέγαμε ψήφισε ΟΧΙ, ψήφισε συσσίτια… αλλά ο Αλέξης δεν του έκανε τη χάρη.

Το θυμόσαστε φαντάζομαι εκείνο το δημοψήφισμα… όπως θα θυμόσαστε και τις μπουτούδες που χόρευαν καρσιλαμάδες στο Σύνταγμα.

Θα θυμόσαστε φαντάζομαι και την Κατάντια Βαλαβάνη, πρώην αρχιέρεια του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ και υφυπουργό Οικονομικών του Σύριζα, αρμόδια για τα δημόσια έσοδα!!!!! Ακόμη γελάω.

Που μας έλεγε ότι οι φόροι είναι ευλογία. Και που μέσω της μαμάς έβγαλε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στο εξωτερικό.

Όπως και ο άλλος, ο Μάρδας, που τα έβγαλε, λέει, έξω, για το μεταπτυχιακό της κόρης του! Μόνο που η κόρη του μόλις είχε μπει σε επαρχιακό ΤΕΙ…

Για τέτοιους άφθαρτους μιλάμε.

Θα θυμόσαστε και τον Χρυσόγονο. Εγώ δεν τον ξεχνάω.

Που είχε τρελαθεί με τα κρυμμένα δισεκατομμύρια των πολιτών στα στρώματα, όπως π.χ. ο Βαρεμένος που έκρυβε τα λεφτά του στους απορροφητήρες, και που σε μια στιγμή επαναστατικής έξαρσης είπε το αμίμητο «πρέπει να γίνει ντου στις θυρίδες και στα στρώματα! Αλλά πάντα μέσα σε κοινοβουλευτικά πλαίσια»!!!!!

Αλίμονο… μη μας πουν και χουντικούς!

Ναι, και αυτόν τον ανεκδιήγητο τον ψηφίσαμε για να μας σώσει.

Όπως ψηφίσαμε τον Λαφαζάνη, που μετά τις υποκλίσεις στους Ρώσους μαφιόζους σχεδίαζε καταδρομική επιδρομή στο νομισματοκοπείο, και σύλληψη (μπορεί και εκτέλεση) του Στουρνάρα!!!!!

Και επειδή όντως υπήρχε ένας γενικευμένος πανικός με τη ρευστότητα, με κίνδυνο άμεσης σομαλοποίησής μας, επενέβη ο σώφρων Δρ. Μπαρουφάκης και έκλεισε τις τράπεζες, επιβάλλοντας σφιχτά κάπιταλ κοντρόλς, τα οποία θα κρατούσαν μερικές μόνο εβδομάδας (έτσι μας έλεγαν)

Επιτρέποντας δηλαδή την ανάληψη μόνο 60 ευρώ, ανά καταθέτη την ημέρα.

Με τις μπουτούδες να ξαναβγαίνουν χορεύοντας στις πλατείες, και την φίλη μου την κυρά Σούλα (που δουλεύει στο πρωτόκολλο δημόσιας υπΕρεσίας) να χαίρεται, διότι για πρώτη φορά θα μπορεί πλέον να ελέγχει τα έξοδά της. Έτσι ακριβώς έλεγε.

Και έτσι γέμισαν τα πεζοδρόμια έξω από τις τράπεζες με ταλαίπωρα γερόντια που μέσα στο λιοπύρι περίμεναν υπομονετικά να πάρουν τα 60 ευρώ της πετσοκομμένης σύνταξής τους.

Και με άλλους συμπολίτες μας, σαφώς πειραγμένους, να στήνονται κι εκείνοι στις ουρές, άσχετα αν δεν είχαν καταθέσεις, καθώς αυτό που κατάλαβαν ήταν ότι ο Αλέξης μοιράζει … 60ευρα!

Όπως ο φίλος μου ο Ντίμης, πρώην αγαναΧτιστής, που νόμιζε ότι θα παίρνει επίδομα 1.800 ευρώ τον μήνα (30 Χ 60)!!!!!! Αυτό κατάλαβε ο τσάκαλος, και κερνούσε λεμονάδες στο καφενείο, δοξάζοντας το γελαστό παιδί.

Και πάνω στην αναμπουμπούλα, να και ο Λαπαβίτσας, ο γκουρού οικονομολόγος του Σύριζα τότε, που βγήκε στα κανάλια να μας πει ότι αφού δεν σημειώθηκαν μαχαιρώματα και συμπλοκές στα ΑΤΜ «αυτό σημαίνει πως ο λαός συνήθισε και δέχεται τις ουρές, άρα είναι μια καλή ευκαιρία για να μπει επιτέλους δελτίο στα καύσιμα και στα τρόφιμα».

Το θυμάται κανείς, ή μόνο εγώ είμαι ο εμμονικός γραφικός με μνήμη ελέφαντα;

Με αυτά και με αυτά φτάσαμε και στο σήμερα, με τον Αλέξη να μιλάει για πίτσες, τον Ζαχαριάδη να μιλάει σε άδεια καφενεία, και τον Μπαρουφάκη μαζί με τον Βελόπουλο να ζουν το όνειρο, έτοιμοι να ξανακάνουν τη βουλή freak show.

Ο μόνος που λείπει είναι ο συγκαμένος, που άφησε πίσω του τα πεζά πολιτικά πράγματα (και τη πουλημένη Μακεδονία) και βολτάρει με το νέο κότερό του στο Αιγαίο. Μπορεί να έχει και τον Χαϊκάλη μαζί του ως λοστρόμο… ποιος ξέρει;

Όσο για τον Πολάκη… αυτός κι αν δεν θα μου λείψει.

Ήταν μια ανάσα δροσιάς, και νεοελληνικής μαγκιάς μέσα στη γενική συριζέικη φλώρικη μιζέρια. Έτσι δεν είναι;

Strange Attractor

ΥΓ- Οι Ναζί όταν υποχωρούσαν μπροστά στην προέλαση των Ρώσων από ανατολικά  και των Αμερικάνων από δυτικά, σκότωναν όσους κρατούμενους μπορούσαν στα διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μαζί με τους κάπος, τους Εβραίους και άλλους συνεργάτες δεσμοφύλακές τους.

Οι δικοί μας, μπροστά στην επέλαση του Κυριάκου, απλά ανοίγουν (με νόμο) τις φυλακές, αμολώντας όλα τα «λουλούδια» ελεύθερα κι ωραία στη κοινωνία, μπας και αποτελειώσουν τους μικρομεσαίους, τους νοικοκύρηδες, αυτούς που δεν πρόλαβαν να σβήσουν από τον χάρτη οι συριζαίοι.