Υποψήφιοι για… θαλάμους με λαστιχένιους τοίχους!

Έβλεπα το πρωί, όπως σχεδόν κάθε πρωί, τον ΣΚΑΙ.

Μια «επαγγελματική» διαστροφή μου  θα έλεγα, χωρίς όμως να είμαι επαγγελματίας του είδους, άρα μια απλή διαστροφή…

Παλιά την έβρισκα με Τράγκα, Κακαουνάκη, Τριανταφυλλόπουλο, Βερύκιο, και άλλα τέτοια ιερά τέρατα της ενημέρωσης… χικ.

Σήμερα, ελλείψει αυτών (ο Τράγκας δεν αντέχεται)  ο καθείς την βγάζει με ότι μπορεί… άρα ΣΚΑΙ, όπως προείπα.

Και τι είδα στο πρωινό πάνελ; Τον Ανδρέα Ρουμελιώτη!

Έναν δημοσιογράφο, που κάποτε διάβαζα τα άρθρα του στην τότε πανίσχυρη Ελευθεροτυπία (ζωή σε λόγου της).

Και τον οποίο συμπαθούσα, και εν πολλοίς συμφωνούσα μαζί του.

Στο ενδιάμεσο τον έχασα, μέχρι που έπεσα επάνω του σήμερα.

Πρωί πρωί, πριν καν προλάβω να πιω τη φραπεδιά μου…

Καλύτερα βέβαια, διότι θα μου έβγαινε από τη μύτη με αυτά που άκουσα να εκστομίζει ο εν λόγω δημοσιογράφος, ο οποίος είναι υποψήφιος βουλευτής, με το κόμμα του Δρα Μπαρουφάκη, το Μέρα25.

Εν δυνάμει σωτήρας μας και αυτός!

Θα μου πείτε, σάμπως οι προηγούμενοι καλύτεροι ήσαντε; Και θα έχετε ένα δίκιο…

Έλα όμως που ο Ρουμελιώτης μάλλον το παράκανε.

Δεν είπε πολλά, ή μάλλον δεν πρόλαβα εγώ να ακούσω πολλά.

Είπε όμως, βαδίζοντας στα χνάρια του φαλακρού μέντορά του, εκείνου που ήθελε συναλλαγές με μπιτκόιν ή φασόλια (δεν πολυκατάλαβα), ότι θα πρέπει στο εξής να καλλιεργούμε σπόρους(!) στα μπαλκόνια και στις ταράτσες μας, αν θέλουμε να εκσυγχρονιστούμε, και να θρεφόμαστε επαρκώς και φθηνά!!!!!!!!!!

Τι μου θύμισε; Τι μου θύμισε;

Μα ναι… τον φάρο της παγκόσμιας επανάστασης, την ελπίδα του σοσιαλισμού, το ίνδαλμα των συριζαίων… τον Μαδούρο.

Ο οποίος πολεμάει τον κακό καπιταλισμό όπου και όπως μπορεί, και πριν από 2 χρόνια είχε απευθύνει διάγγελμα στον περήφανο λαό του, τονίζοντας την ανάγκη να αρχίσουν άπαντες να διατηρούν κότες και κατσίκες στα μπαλκόνια και στις ταράτσες, και επίσης να σφάξουν τα κατοικίδια κουνελάκια τους, τα οποία αποτελούν τέλεια πηγή πρωτείνης.

Είναι αλήθεια. Διαβάστε εδώ και θα καταλάβετε…

Ο δικός μας όμως ο Ρουμελιώτης δεν έφτασε σε αυτό το σημείο ακόμη. Απλά μας μίλησε για σπόρους…

Βέβαια, αν επικρατούσε ο μπαρουφακισμός το ’15, ή αν επικρατήσει αύριο (ποιος ξέρει;) τότε όχι μόνο τα κουνελάκια μας θα σφάζαμε, αλλά και τα σκυλιά, τα γατιά, ακόμη και τα χρυσόψαρά μας θα κάναμε κακαβιά.

Όσο δε για τους σπόρους, θα σφαζόμαστε μεταξύ μας για ένα σακουλάκι…

Και έτσι, έφτασα στο σημείο να απορώ: Μα πόσο βλαμμένος πρέπει να είναι κάποιος για να παίρνει στα σοβαρά το κόμμα του δόκτορα της καταστροφής, του επαρμένου εκείνου κακοήθους ναρκισσιστή;

Και πόσο ανισόρροπος για να είναι υποψήφιος του;

Μετά θυμήθηκα την ζουρλή, την Ραχήλ, τον Αρτέμη, τον Βελό, τον Κατσανέβα, τον Γλέτσο, ακόμη και τον… Πάντζα, και ηρέμησα… πάντα υπάρχουν χειρότερα.

Πάντα θα υπάρχουν υποψήφιοι για μπλούζες χωρίς μανίκια, και για θαλάμους με λαστιχένιους τοίχους.

Παντού στον πλανήτη.

Μόνο που εδώ στην Ελλάδα (ίσως και στη Βενεζουέλα) τους στέλνουμε ως εκπροσώπους μας στη βουλή.

Καλά να περνάτε…

Strange Attractor