Σήμα για αλλαγή πορείας...

Όπως είναι γνωστό, η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Μαΐου (ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές), άνοιξε τον δρόμο για τις γενικές εκλογές του Ιουλίου.
Πρώτα ο Θεός, αύριο Δευτέρα, ο Πρωθυπουργός αναμένεται να περάσει το κατώφλι του Προεδρικού Μεγάρου και να οδηγήσει επισήμως τη χώρα, στη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών της 7ης Ιουλίου.

Η άμεση προσφυγή σε εθνικές κάλπες ήταν μια μη αναμενόμενη εξέλιξη για το κυβερνών κόμμα, όπως έγινε φανερό, ιδιαιτέρως από τις πρώτες μουδιασμένες αντιδράσεις, ακόμα και των κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Να υπενθυμίσω ότι τους πήρε περίπου μια νύχτα για να συνειδητοποιήσουν ότι έχασαν. Χρειάστηκαν περίπου ολόκληρο το βράδυ της Κυριακής, για να διαβάσουν το αποτέλεσμα. Η ουσιαστική κατανόηση του αποτελέσματος, εκτιμώ ότι θα τους πάρει πολύ περισσότερο...

Ας ξεπεράσουμε, όμως, την πρώτη αμήχανη αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ και ας πάμε παρακάτω. Τι είναι αυτό που παρακολουθούμε να συμβαίνει από εκεί και πέρα;
Με ποιον τρόπο προετοιμάζεται να δώσει την καθοριστική μάχη ο ΣΥΡΙΖΑ και ποια ακριβώς μάχη προετοιμάζεται να δώσει; 

Αν συγκεντρώσει κανείς τις άτσαλες, βιαστικές και θεσμικά αμφίβολες παρεμβάσεις στην Δικαιοσύνη, τις αλλαγές της τελευταίας στιγμής στον Ποινικό Κώδικα, το τσουνάμι τροπολογιών στο παραπέντε του κλεισίματος της Βουλής (βόλεμα ημετέρων), καθώς και την απόσυρση κορυφαίων πρωταγωνιστών της ένδοξης περιόδου 2015-2019 (βλ. Φλαμπουράρης), μπορεί να υποθέσει το εξής: 

Ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει ότι θα χάσει τις εθνικές εκλογές. Δεν προετοιμάζεται να δώσει τη μάχη της νίκης, αλλά τη μάχη της ελεγχόμενης ήττας.
Ελεγχόμενη ήττα σημαίνει: να παραμείνει κυρίαρχο κόμμα εξουσίας της κεντροαριστεράς, να πέσει στα μαλακά σε ότι αφορά στα πεπραγμένα της διακυβέρνησής του και να δέσει τα χέρια του νικητή με μακροπρόθεσμο στόχο να επανακάμψει στην εξουσία. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα δώσει τη μάχη να είναι ο νικητής των εκλογών, θα δώσει τη μάχη να είναι ο Μητσοτάκης όσο γίνεται πιο αδύναμος νικητής. Το πιθανότερο είναι να προσπαθήσουν να εξασφαλίσουν ένα αποτέλεσμα διαχειρίσιμης ήττας για τους ίδιους και μια δύσκολη στη διαχείρισή της νίκη για τη ΝΔ. 

Με αυτά τα δεδομένα το ερώτημα των εκλογών έχει ήδη επαναπροσδιοριστεί από τον ίδιον τον ΣΥΡΙΖΑ. Το πραγματικό θέμα δεν είναι ποιος θα νικήσει και ποιος θα χάσει, αλλά πόσο ισχυρή νίκη θα έχει ο νικητής (ΝΔ) και πόσο καθοριστική ήττα ο ηττημένος (ΣΥΡΙΖΑ). 

Σε αυτό το πλαίσιο, η αυτοδυναμία της ΝΔ, από τη μια, και η στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Μπορεί σε άλλους να αρέσει πολύ και σε άλλους λιγότερο, και αυτό είναι απόλυτα κατανοητό και σεβαστό, αλλά στην παρούσα φάση, στις εθνικές κάλπες της 7ης Ιουλίου, η καθοριστική ήττα ΣΥΡΙΖΑ προϋποθέτει την αυτοδυναμία της ΝΔ. 

Στις 7 Ιουλίου, πιστέψτε με, δε θα πάμε να ψηφίσουμε τη ΝΔ, επειδή είναι το καλύτερο κόμμα που θα μπορούσαμε να φανταστούμε στα όνειρά μας. Προφανώς και δεν είναι.
Ούτε, βεβαίως, μας καλούν να πάμε να δηλώσουμε πόσο δεξιοί ή αριστεροί είμαστε και τι έκανε ο παππούς μας στον εμφύλιο.
Δεν θα πάμε να δηλώσουμε τι ψηφίζαμε στο παρελθόν, τι ψηφίσαμε στις πρόσφατες εκλογές και ποιες είναι οι πολιτικές μας καταβολές.
Θα δηλώσουμε προς τα πού θα θέλουμε να στρέψουμε το βέλος της πορείας της χώρας στον μέλλον. Πολύ απλά, θα πάμε, θα ψηφίσουμε και στην ουσία θα καθορίσουμε την τύχη της χώρας στα παρακάτω πολύ σημαντικά πρακτικά θέματα:

1. Άμεσος σχηματισμός ισχυρής κυβέρνησης: Ναι ή Όχι; 

2. Αποφυγή χάους απλής αναλογικής: Ναι ή Όχι; 

3. Αξιοπρέπεια και υπευθυνότητα στα εθνικά θέματα: Ναι ή Όχι; 

4. Ακλόνητος ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας μας: Ναι ή Όχι; 

5. Κανονικότητα/σεβασμός στους Θεσμούς: Ναι ή Όχι; 

6. Ενότητα του λαού/τέλος στο διχασμό: Ναι ή Όχι; 

7. Μεταρρύθμιση και ανταγωνιστικότητα: Ναι ή Όχι;

Δυστυχώς, τα παραπάνω δεν εξασφαλίζονται με μια οριακή νίκη της ΝΔ, που την επόμενη μέρα θα την αναγκάσει σε ασκήσεις ισορροπίας με την κεντροαριστερά (ή χειρότερα με άλλα μικρότερα κόμματα). 

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, σέβομαι και δεν υποτιμώ καθόλου την κεντροαριστερή παράταξη. Ωστόσο, ο «μπλε χάρτης» των ευρωεκλογών και περιφερειακών εκλογών, ανέδειξε την ταυτοτική κρίση της κεντροαριστεράς. 

Να το πούμε απλά: η κεντροαριστερά, στην παρούσα φάση, ψάχνεται και θα χρειαστεί να ανασυγκροτηθεί ριζικά τους επόμενους μήνες. Καλό είναι να αποφύγουμε να εμπλέξουμε στην εξίσωση της επόμενης μέρας τον αστάθμητο παράγοντα της κεντροαριστεράς. Δε βοηθάει στη σταθερότητα, δε βοηθάει στην κυβερνησιμότητα, δε βοηθάει να τρέξουμε γρήγορα. 

Είναι διαφορετικό να έχουμε μια κυβέρνηση με στελέχη από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους και είναι διαφορετικό να εξαρτάται η σταθερότητα της χώρας από έναν εταίρο, που όλα δείχνουν ότι μπαίνει σε φάση εσωστρέφειας. (βλπ εσωτερικά μαχαιρώματα στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και απομάκρυνση Βενιζέλου από ΚΙΝΑΛ) 

Σε αυτές τις εκλογές κλείνουμε οριστικά και την τελευταία χαραμάδα της μεταπολίτευσης. Εξασφαλίζουμε σταθερή πορεία εντός κανονικότητας.
Δίνουμε χρόνο στο πολιτικό σύστημα να ανασυνταχθεί. Ιδιαιτέρως η κεντροαριστερή παράταξη, που θα χρειαστεί να αναδείξει έναν νέο, πιο υγιή εναλλακτικό πόλο εξουσίας, τον οποίο έχει ανάγκη η δημοκρατία. 

Δεν στεκόμαστε διστακτικά.
Δεν ανοιγοκλείνουμε αναποφάσιστοι την πόρτα της μεταπολίτευσης.
Δεν παραχωρούμε, έστω και άθελά μας, το έδαφος για παρασκηνιακούς σχεδιασμούς, τακτικισμούς και ασκήσεις ισορροπιών.
Δεν δίνουμε το φιλί της ζωής σε πολιτικές νοοτροπίες που όλοι σιχαθήκαμε, με κίνδυνο, στο τέλος να γυρίσουμε προς τα πίσω για άλλη μια φορά. 

Θα μου πείτε, τόσο βέβαιη είσαι ότι δε θα διαψευστούμε για άλλη μια φορά εναποθέτοντας τις ελπίδες μας στη ΝΔ; 

Θα σας πω. Είμαι βέβαιη ότι πρέπει να ηττηθεί καθοριστικά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είμαι βέβαιη ότι αυτή η ήττα είναι αναγκαία προϋπόθεση για να αλλάξουμε σελίδα. Δεν περιμένω ότι δε θα κάνει λάθη η ΝΔ. Δεν με ικανοποιεί πλήρως και σε όλα η ΝΔ. Αλλά εδώ που φτάσαμε, δεν έχω περιθώρια να κάτσω στην ασφάλεια του αναποφάσιστου.
Δεν έχω περιθώρια να μην εκτεθώ, επιλέγοντας κάποιο ανώδυνο κόμμα, που δε θα ασκήσει εξουσία και δε θα κριθεί ποτέ, ούτε αυτό, ούτε η ψήφος μου.
Θα εκτεθώ και θα επιλέξω να στείλω σήμα για αλλαγή πορείας.
Θα ξέρω, όμως, ότι την καθοριστική στιγμή βοήθησα να γυρίσουμε το βέλος στη σωστή πορεία.
Από εκεί και πέρα, είναι πολύ μεγάλη η ευθύνη αυτών που θα κυβερνήσουν και να ξέρουν ότι θα κρίνονται καθημερινά και πιο αυστηρά, πρώτα από όλα, από εμάς που θα τους έχουμε ψηφίσει. 

Τέλος, επειδή βλέπω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βγάλει στη μάχη το όπλο της διασποράς φόβου (έρχεται η κακιά δεξιά και θα σας ρουφάει το αίμα με το μπουρί για να ταΐσει τα βαμπίρ του κεφαλαίου), να έχουμε στο μυαλό μας ότι, καλή η κινδυνολογία, αλλά υπάρχουν και οι πραγματικοί κίνδυνοι. Καλό είναι να μιλάμε και για αυτούς.
Πραγματικός κίνδυνος δεν είναι ότι θα βγει η δεξιά και δε θα γίνεται ελεύθερα το gaypride (που θα γίνεται, όπως γινόταν ελεύθερα από το 2005 έως σήμερα). Πραγματικός κίνδυνος είναι να μην έχουμε άμεσα ισχυρή σταθερή κυβέρνηση ή να στροβιλιζόμαστε στο χάος της απλής αναλογικής, ανοίγοντας με την αδυναμία μας, την όρεξη στους διεκδικητικούς γείτονές μας. 

Φωτεινή Ελευθερία