Περί δημοσίων και δωρεάν πανεπιστημίων…

Ακούγοντας πριν από λίγες ημέρες την ανακοίνωση του Υπουργού Παιδείας ότι οι θέσεις για τα ΑΕΙ την επόμενη χρονιά θα αυξηθούν κατά περίπου 3000, θα ήθελα να υπενθυμίσω την διαφορά των δικών μας Πανεπιστημίων με τα ξένα.

Ακούω από πολλούς να μου λένε ότι αφού και η πλειοψηφία των ξένων πανεπιστημίων είναι δημόσια γιατί είσαι τόσο εναντίων με τα δικά μας;

Η διαφορά αγαπητοί μου φίλοι είναι ότι τα μεν ξένα πανεπιστήμια είναι ΔΗΜΟΣΙΑ τα δικά μας όμως ΔΕΝ είναι ΔΗΜΟΣΙΑ αλλά είναι ΚΡΑΤΙΚΑ. Οι διαφορές, μεταξύ άλλων, είναι και οι εξής:

1. Τα Δημόσια ξένα Πανεπιστήμια είναι αυτόνομα και αυτοδιοίκητα πράγμα που σημαίνει ότι παίρνουν όλες τις αποφάσεις που τους αφορούν.
Τα Ελληνικά κρατικά Πανεπιστήμια ΑΝΟΙΚΟΥΝ στο Κράτος και δεν μπορούν να πάρουν καμία απόφαση μόνα τους. Για όλα απαιτείται η έγκριση του Υπουργού Παιδείας…

2. Τα Δημόσια ξένα Πανεπιστήμια επιλέγουν αυτά τους φοιτητές που θα εκπαιδεύσουν και στον αριθμό που μπορούν, έτσι ώστε να διαφυλαχτεί η ποιότητα και το όνομα του Πανεπιστημίου.
Τα Ελληνικά κρατικά Πανεπιστήμια, δεν μπορούν να επιλέξουν μόνα τους ούτε ποιόν θα πάρουν ούτε πόσους θα πάρουν. Για όλα αποφασίζει ο Υπουργός Παιδείας, ο οποίος ορίζει πόσους φοιτητές θα πάρουν αυτά και ποιους, μέσω των πανελληνίων εξετάσεων. Έτσι πολλοί φοιτητές άλλη επιστήμη θέλανε να σπουδάσουνε και σε άλλη βρίσκονται. Πολλές φορές οι Πρυτάνεις παραπονούνται για τον υπερβολικό αριθμό των εισαγομένων αλλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα.

3. Στα Δημόσια ξένα Πανεπιστήμια οι φοιτητές πληρώνουν δίδακτρα και έτσι τα Πανεπιστήμια μπορούν να είναι αυτόνομα και να έχουν τον δικό τους προϋπολογισμό και να χρηματοδοτούν όλες τις δραστηριότητες τους.
Τα Ελληνικά κρατικά Πανεπιστήμια, είναι δωρεάν (αφού κάποιος έχει πληρώσει τα μαλλιοκέφαλα του στην παραπαιδεία για να μπει μέσα) και περιμένουν από το κράτος να τους δώσει τις αναγκαίες πιστώσεις για να λειτουργήσουν που πάντα αυτές είναι μειωμένες.

4. Στα δημόσια ξένα Πανεπιστήμια, οι υπάλληλοι είναι υπάλληλοι του Πανεπιστημίου, δηλαδή ιδιωτικού δικαίου και εάν αυτοί δεν κάνουν καλά την δουλειά τους απολύονται.
Στα Ελληνικά κρατικά Πανεπιστήμια οι υπάλληλοι του Πανεπιστημίου είναι κρατικοί υπάλληλοι και διορίζονται και πληρώνονται από το κράτος. Όποιος δε δεν κάνει καλά την δουλειά του δεν μπορεί να τον ακουμπήσει κανένας.

5. Στα δημόσια ξένα Πανεπιστήμια η φοίτηση είναι αυστηρά 3 ή 4 χρόνια ανάλογα την επιστήμη. Ούτε ημέρα παραπάνω. Όποιος δεν μπορεί να είναι συνεπείς στις εξετάσεις και στις ακαδημαϊκές απαιτήσεις του Πανεπιστημίου απλά χάνει το έτος και διακόπτεται η φοίτηση του.
Στα Ελληνικά κρατικά Πανεπιστήμια, μπορεί κάποιος να φοιτήσει όσο χρόνο θέλει να δίνει όσα μαθήματα θέλει και όταν θέλει. Ο θεσμός του αιωνίου φοιτητή είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Οπότε δεν μπορούμε να μιλάμε για ποιότητα σπουδών.

6. Στα δημόσια ξένα Πανεπιστήμια υπάρχουν κανονισμοί λειτουργίας του Πανεπιστημίου τους οποίους είναι υποχρεωμένοι ΑΠΑΝΤΕΣ να τηρούν. Όποιος τους παραβιάζει ελέγχεται από την Πανεπιστημιακή αστυνομία ή τους αρμοδίους υπαλλήλους και σε συνεχόμενη παραβατική συμπεριφορά του αποβάλλεται από το Πανεπιστήμιο. 

Γι’ αυτό αυτά είναι πεντακάθαρα, με άψογες κτιριακές εγκαταστάσεις, και με έναν γενικό σεβασμό προς ότι συναποτελεί το Πανεπιστήμιο
Στα Ελληνικά κρατικά Πανεπιστήμια, υπάρχει το Πανεπιστημιακό άσυλο το οποίο επιτρέπει στον οποιοδήποτε να κάνει οτιδήποτε χωρίς κανέναν έλεγχο και τιμωρία και απαγορεύει στην αστυνομία και την πρόθεση να επέμβει. Αυτό είναι μια ακόμα παγκόσμια πρωτοτυπία που έχει καταντήσει τα πανεπιστήμια μας άντρα ανομίας και ευτελισμού όλων των κοινωνικών και πανεπιστημιακών αξιών. 

Τα ίδια τα Πανεπιστήμια δεν μπορούν να κάνουν τίποτα γιατί είναι νόμος του κράτους. Γι’ αυτό αυτά είναι ‘’αχούρια’’ όλοι οι τοίχοι είναι ζωγραφισμένοι ή γεμάτοι αφίσες των κομμάτων της αριστερά, σπασμένα θρανία κλπ., και κανείς δεν είναι υπεύθυνος για τίποτα.

7. Τα δημόσια ξένα Πανεπιστήμια μπορούν να συνεργάζονται με τις αγορές (επιχειρήσεις, βιομηχανίες κλπ) και η συνεργασία αυτή να τους αποφέρει πολλά κεφάλαια τα οποία επενδύουν στην έρευνα και στην ανάπτυξη και βελτιώνουν τις υποδομές τους και μειώνουν τα λειτουργικά τους κόστη.
Στα Ελληνικά κρατικά Πανεπιστήμια, απαγορεύεται η οποιαδήποτε συνεργασία με την αγορά για λόγους ιδεοληπτικούς, με αποτέλεσμα τα πανεπιστήμια μας να στερούνται επιπλέον πόρους, να μην αξιοποιούνται τα καλά μυαλά στο να δίνουν λύσεις στα προβλήματα των επιχειρήσεων, τα δε επιτεύγματα κυρίως στην τεχνολογία να μην μπορούν να πουλήσουν τις πατέντες τους και να περάσουν έτσι οι νέες αυτές τεχνολογίες στην κατανάλωση.
8. Τα Δημόσια ξένα Πανεπιστήμια αξιολογούνται συνεχώς και ανάλογα με την εκάστοτε κατάταξη τους προσελκύουν (ή όχι) τους καλύτερους καθηγητές και τους καλύτερους φοιτητές.
Τα Ελληνικά κρατικά Πανεπιστήμια ΔΕΝ αξιολογούνται και ούτε ενδιαφέρονται γι’ αυτό. Για το κράτος όλα τα Πανεπιστήμια είναι το ίδιο.

9. Στα Δημόσια ξένα Πανεπιστήμια, οι φοιτητές δημιουργούν μόνοι, τους ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους, κοινωνικές ομάδες ή όπως λέγονται ‘’societies’’ (για τον κινηματογράφο, την μουσική, τον αθλητισμό, τις εκδρομές κλπ) όπου αναπτύσσουν την ομαδικότητα, τις ικανότητες και την δημιουργικότητά τους.
Στα Ελληνικά κρατικά Πανεπιστήμια υπάρχουν μόνο οι κομματικές νεολαίες όπου προσπαθούν να στρατεύσουν τους νέους φοιτητές στα κομματικά γρανάζια κυρίως της αριστεράς και να συνδιοικήσουν τα Πανεπιστήμια με τα συνδικαλιστικά τους όργανα. Οι φοιτητικές εκλογές σε όλα τα Πανεπιστήμια είναι ένας θεσμός που αποτελεί μια ακόμα παγκόσμια πρωτοτυπία.

Συνοψίζοντας υπενθυμίζω ότι τα Ελληνικά κρατικά Πανεπιστήμια έχουν τις εξής παγκόσμιες πρωτοτυπίες.
- Τον θεσμό της παραπαιδείας προκειμένου να μπεις στα Πανεπιστήμια.
- Το Πανεπιστημιακό Άσυλο.
- Τους αιώνιους φοιτητές και
- Τις φοιτητικές εκλογές και τις φοιτητικές παρατάξεις που στην κυριολεξία συνδιοικούν το Πανεπιστήμιο.

Bassilis Tsatsaris

Από το Facebook