Έχουμε χούντα αφού…

«Έχουμε χούντα!» φωνάζουν δεξιά κι αριστερά οι κάθε είδους μπαχαλάκηδες και οι διάφοροι επαγγελματίες αλληλέγγυοί τους…

Γιατί; Διότι όταν η αστυνομία προσπαθεί που και που να επιβάλλει τον νόμο, κι υπάρχει αντίσταση, τότε πέφτουν μερικές φάπες. 

Αυτές όμως οι φάπες της αστυνομίας συνιστούν χούντα κατά τους επαγγελματίες «αντιεξουσιαστές».

Οι οποίοι έχουν σταθερή πολιτική, και όχι μόνο, στήριξη από τους διάφορους βολεμένους «επαναστάτες» δικηγόρους, αΧτιβιστές, πολιτικάντηδες, και κυρίως τον Σύριζα, ο οποίος μπορεί να έγινε κυβερνητικό κόμμα, αλλά ακόμη πάσχει από τις εγγενείς παιδικές του ασθένειες. Από το σύνδρομο των συνιστωσών του… Από «λαφαζανισμό»…

Συνηθίσαμε το τέρας…

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια η Ελλάδα έχει γίνει χειρότερη από το Σικάγο της ποτοαπαγόρευσης. Και εκεί τουλάχιστον υπήρχαν «κανόνες», και τα όποια θύματα δεν ήταν ούτε τυχαία, ούτε απλοί φιλήσυχοι πολίτες, ούτε αθώοι…

Στα καθ’ ημάς όμως, η  εγκληματικότητα και η κάθε είδους παραβατικότητα έχουν χτυπήσει κόκκινο, με τον καθένα από εμάς εν δυνάμει στόχο ή θύμα του κάθε κακοποιού, που ζει το όνειρο.

Κι αυτό διότι η χώρα μας, συρόμενη πάντα πίσω από τις (διεθνείς) εξελίξεις, αποφάσισε πριν από κάποιες δεκαετίες να προσαρμόσει την ποινική νομοθεσία και το σωφρονιστικό της σύστημα με τις πιο φιλελεύθερες και «ανθρωπιστικές» κυρίαρχες διεθνείς τάσεις…

Soothsayer...

Buckethead

Tο ψυχογράφημα του 31% του ΣΥΡΙΖΑ…

Κατά καιρούς, μετά από εκλογικά αποτελέσματα, δημοψηφίσματα, δημοσκοπήσεις, έχει γίνει αναφορά στην «σοφία» του Ελληνικού λαού.

Πέραν του φιλοφρονητικού χαρακτήρα της εκτίμησης αυτής από πολιτικούς, θα πρέπει να κρύβεται και κάποια δόση αλήθειας σε αυτό. 

Έτσι σαν έκπληξη για πολλούς αποτελεί το γεγονός της υποστήριξης του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο κατά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, όσο και πέντε μήνες μετά, από ένα ποσοστό του 31% του λαού αυτού.

Κάποιοι θα περίμεναν ίσως,ότι το κόμμα αυτό μετά από μια επιεικώς χαρακτηριζόμενη, ως αποτυχημένη, στα όρια του καταστροφικού, πορεία,θα διαλυόταν στην κυριολεξία στα «εξ ων συνετέθη», επανερχόμενο στο 4%. Σε κάθε περίπτωση ότι το ποσοστό του θα ήταν πολύ χαμηλότερο από αυτό…

Η κανονικότητα που λέγαμε επανήλθε, επιτέλους...

Η κανονικότητα επέστρεψε. Έτσι λένε και γράφουν δεξιά κι αριστερά στα σόσιαλ μύδια όλοι εκείνοι με τους οποίους παλέψαμε αγκαλιά τόσα χρόνια τώρα για να φύγει ο Αλέξης και το τσίρκο του.

Ένας Αλέξης, που μας πήγε ως χώρα (σε όλα τα επίπεδα) δεκαετίες πίσω.

Και που τώρα αναγεννιέται από τις στάχτες του ως ένας νέος Ανδρέας, στο πιο φαιδρό, ένα θλιβερό κακέκτυπο δηλαδή, συσπειρώνοντας γύρω του όλο το παλιό καλό Πασόκ, τα περισσότερα στελέχη του οποίου (ιστορικά αλλά και τριτοκλασάτα) σπεύδουν στην αγκαλιά του για μια νέα έφοδο στον μπουλκου.... ουρανό...

Θα μου πείτε τι ασχολείσαι με τον Αλέξη; Αφού μας τελείωσε...

Και θα έχετε δίκιο.

Και με τι να ασχοληθώ;

Ασχολήσου με τα επιτεύγματα της νέας κυβέρνησης, αυτής που μας επανέφερε στην κανονικότητα.

Σωστόν.

Ας αρχίσουμε λοιπόν...

Excessive Moonlight...

Indian Jewelry

Γιατί ενόχλησε ο Αντώνης Σαμαράς;

Όπως και πέρσι, έτσι και φέτος ο λόγος του Αντώνη Σαμαρά στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας έκλεψε τις εντυπώσεις και εισέπραξε ζωηρό και αυθόρμητο χειροκρότημα.

Όμως φέτος ο λόγος του πρώην πρωθυπουργού κάποιους ενόχλησε. Και οι Συριζαίοι είναι πολύ λογικό να του επιτίθενται. Είναι ο κατ’εξοχήν ιδεολογικός τους αντίπαλος.

Επίσης είναι εξίσου λογικό να του επιτίθενται και οι σοσιαλποταμίσιοι, καθώς διαφωνούν σε όλα τα επίπεδα μαζί του. Τόσο στα εθνικά θέματα όσο και στο μεταναστευτικό, μιλούν άλλη γλώσσα.

Όμως πώς δικαιολογείται το γεγονός ο Αντώνης Σαμαράς να δεχτεί επίθεση και μέσα από το κόμμα του; Τι ενόχλησε και ποιους;

Είναι το μεταναστευτικό το υπ’αριθμόν 1 πρόβλημα της Ελλάδας;

Αν βασιστεί κανείς στις επίσημες κυβερνητικές διαβεβαιώσεις το μεταναστευτικό θεωρείται ως το υπ’αριθμόν 1 πρόβλημα της χώρας μας. Πράγματι, τα ΜΜΕ καυτηριάζουν, σε καθημερινή βάση, αναρίθμητες πτυχές της αδιέξοδης κατάστασης που επικρατεί σε ολόκληρη την Ελλάδα, ανακοινώνουν προθέσεις της κυβέρνησης για τη λήψη πιο αποτελεσματικών μέτρων, αν και αυτά παραμένουν γενικώς αδιευκρίνιστα, καθώς εξαγγέλλει τη σύγκλιση συσκέψεων επί συσκέψεων για την εξεύρεση λύσεων.

Παράλληλα, ωστόσο, μια σειρά χειρισμών ή αποχής από απολύτως ενδεδειγμένες ενέργειες δημιουργεί βασανιστικές αμφιβολίες για το αν, πράγματι, πρόθεση της κυβέρνησης είναι η επίλυση του μεταναστευτικού. Θα αναφερθώ σε κάποιες από τις σκοτεινές αυτές πλευρές αντιμετώπισης του μεταναστευτικού, επιλέγοντας κάποια αποκαλυπτικά σημεία της πρόσφατης σύσκεψης, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα με αρμόδιους κοινοτικούς...

Το Ισραήλ, οι αγκυλώσεις και οι ιδεοληψίες της εξωτερικής μας πολιτικής...

Το Ισραήλ σήμερα, διπλωματικά, στέκεται στο πλευρό μας, ενώ δυστυχώς άλλες ευρωπαϊκές χώρες σιωπούν. Με το Ισραήλ αναπτύξαμε, ουσιαστικά, στενές σχέσεις από το 2010 και μετά, με αποκορύφωμα το 2013, όταν η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου προώθησε την τετραμερή συνεργασία Ελλάδας-Αιγύπτου-Ισραήλ-Κύπρου.

Είναι θετικό το γεγονός πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, παρά τις ιδιαίτερες σχέσεις που είχαν συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ με την Χαμάς, όχι μόνον δεν υπονόμευσε αυτήν την συνεργασία, αλλά απεναντίας την στήριξε και την διεύρυνε.

Ας σημειωθεί πως πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλούσαν τον στρατηγό Σίσι «Πινοσέτ της Μεσογείου», τυφλωμένα από τον αριστεροϊσλαμισμό τους. Ενώ, άλλα στελέχη του πρωταγωνίστησαν στην απόπειρα διάσπασης του ναυτικού αποκλεισμού της Γάζας, το 2010, συμμετέχοντας ουσιαστικά στο παιχνίδι των Τούρκων ισλαμιστών...

Για τη μετανάστευση (πάλι)…

Σχόλιο της Σώτης Τριανταφύλλου με αφορμή τις δηλώσεις του Αντώνη Σαμαρά περί λαθρομεταναστών.

Οι δηλώσεις του κ. Σαμαρά περί λαθρομεταναστών προκάλεσαν όξυνση του εμφυλιοπολεμικού κλίματος: η αριστερά καραδοκεί στη γωνία για να καταγγείλει την «ακροδεξιά», τους «ρατσιστές» και τους «φασίστες».

Καταντάει κάπως βαρετό.

Ανέκαθεν το αριστερό λεξιλόγιο ήταν αποκομμένο από την πραγματικότητα: θυμηθείτε τον Μίμη Φωτόπουλο στην κωμωδία «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» όπου βγάζει κομμουνιστικό λογύδριο περί «προτσές» και «μπουρζουαζίας» μπροστά στο απορημένο βλέμμα του ταλαίπωρου συνομιλητή του. Ο οποίος αναφωνεί: «Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;»…

Η ανισορροπία του τρόμου...

Μπορεί η Ελλάδα να βγήκε (αν όντως βγήκε) από την πρωτοφανή οικονομική κρίση που την γονάτισε...

Μπορεί να γλιτώσαμε από τους τσιρκολάνους του Σύριζα που μας οδήγησαν ένα βήμα πριν από την άβυσσο...

Μπορεί η νέα κυβέρνηση να δείχνει φρέσκια κι ορεξάτη για να λύσει χρόνιες αγκυλώσεις που ταλαιπωρούν την κοινωνία...

Όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα.

Και όπως όλα δείχνουν θα δυσκολέψουν κι άλλο.

Αναφέρομαι στα εθνικά ζητήματα, που κάθε μέρα που περνάει πάνε από το κακό στο χειρότερο.

Όχι τόσο στο "μακεδονικό", όπου εκεί το παιχνίδι χάθηκε οριστικά, αφού μάλλον υπάρχει πλήρης συναίνεση τόσο μεταξύ της νυν με την προηγούμενη κυβέρνηση, όσο και με τους Ευρωπαίους "εταίρους"... όσο στα ελληνοτουρκικά, τα οποία δείχνουν να είναι στην κρισιμότερη φάση από τότε που ετοιμαστήκαμε για πόλεμο το 1987 (με ενδιάμεση κρίση τα Ίμια, το 1995)...

Προσπαθούν να τον «διαψεύσουν» - και τον ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ!

Πανικός έπεσε στο ΣΥΡΙΖΑ και σε διάφορους «φιλελέφτ» κονδυλοφόρους, από την ομιλία Σαμαρά, χθες στο 13ο Συνέδριο της ΝΔ.

Κάποιοι, μάλιστα, ανέλαβαν να… «διαψεύσουν» το Σαμαρά!

Όπως ο Πάσχος Μανδραβέλης στην Καθημερινή.

Κι άθελά του, τον επιβεβαίωσε! Ακόμα περισσότερο…

Προσέξτε, γιατί το πράγμα έχει την… πλάκα του:

Όπως φαίνεται, αρκετοί δεν έχουν καταλάβει ακόμα τίποτε.

Λέει ο κ. Μανδραβέλης επικαλούμενος «επίσημα στοιχεία»:

«Όμως οι αριθμοί άλλα δείχνουν. Για παράδειγμα το 2014, εισήλθαν στην Ελλάδα 77.163 άτομα (διπλάσιος αριθμός από το 2013). Και το υπουργείο Δημοσίας Τάξης πραγματοποίησε 27.789 απελάσεις, έναντι 26.186 το 2013. Συνεπώς, επί Πρωθυπουργίας του, όχι μόνο δεν έβγαιναν – για επαναπατρισμό – πολύ περισσότεροι, αλλά μόνον ένας στους τρεις που έμπαιναν»…

Αυτό κατάλαβε ο κ. Μανδραβέλης…

Μονόδρομος για τη σωτηρία της πατρίδας η «γραμμή» Σαμαρά…

Σενάρια επί σεναρίων γράφονται κι ακούγονται μετά τη βαρυσήμαντη ομιλία του Σαμαρά στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας. 

Ορισμένοι εκ των φωστήρων της ελληνικής δημοσιογραφίας γράφουν ότι ο Σαμαράς με την σαφή διαφοροποίηση από την πολιτική Μητσοτάκη έθεσε τη δεξιά ιδεολογική πλατφόρμα σηματοδοτώντας ενδεχομένως μια νέα «Πολιτική Άνοιξη», ενώ άλλοι πιο προωθημένοι συνωμοσιολόγοι θεωρούν δεδομένη τη δημιουργία κόμματος από τον Σαμαρά υποστηρίζοντας ότι μέσω της ομιλίας του επιδιώκει την διαγραφή του για να ηρωοποιηθεί και να αναχθεί σε αδιαμφισβήτητο ηγέτη της Δεξιάς, ανοίγοντας έτσι διάπλατα τον δρόμο για τη νέα «Πολιτική Άνοιξη»…

Άστραψε και βρόντηξε ο Σαμαράς…

Μύδρους εξαπέλυσε από το Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας ο Αντώνης Σαμαράς: για το μεταναστευτικό, τη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και για το ενδεχόμενο συναίνεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ, φέρνοντας στη δημοσιότητα ένα ενδεικτικό των διαφωνιών που διχάζουν τις υψηλές τάξεις του κόμματος.

Τη στιγμή που ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, αναγνωρίζει τα δεινά που φέρνει η Συμφωνία των Πρεσπών, ωστόσο επιμένει πως «πρέπει να τη σεβαστούμε», ο Αντώνης Σαμαράς ζητάει άμεση αποδέσμευση από την συνθήκη «αναγνώρισης του αλυτρωτισμού», επιβεβαιώνοντας παράλληλα πως στο εσωτερικό της ΝΔ τα πράγματα δεν είναι «ρόδινα»…

Μου επιτρέπετε να φοβάμαι;

Άνθρωποι με πολλά ονόματα και πολλές καταγωγές.

Άνθρωποι για τους οποίους αστυνομικοί έπαιξαν τη ζωή τους κορώνα γράμματα για 200 (!) συλλήψεις, αλλά στη συνέχεια αφέθηκαν ελεύθεροι.

Και εμείς; Ή «ανέμελα» ευαίσθητοι ή φασίστες;

Κι εγώ; Πού καταχωρούμαι; Δικαιούμαι και να νοιάζομαι και να προβληματίζομαι;

Εκείνο το διαζευκτικό «ή» γυρνοβολάει μέσα μου ως επίμονη, ενοχλητική μύγα. Προσπάθησα να τη διώξω… Τίποτα…