Μονόδρομος για τη σωτηρία της πατρίδας η «γραμμή» Σαμαρά…

Σενάρια επί σεναρίων γράφονται κι ακούγονται μετά τη βαρυσήμαντη ομιλία του Σαμαρά στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας. 

Ορισμένοι εκ των φωστήρων της ελληνικής δημοσιογραφίας γράφουν ότι ο Σαμαράς με την σαφή διαφοροποίηση από την πολιτική Μητσοτάκη έθεσε τη δεξιά ιδεολογική πλατφόρμα σηματοδοτώντας ενδεχομένως μια νέα «Πολιτική Άνοιξη», ενώ άλλοι πιο προωθημένοι συνωμοσιολόγοι θεωρούν δεδομένη τη δημιουργία κόμματος από τον Σαμαρά υποστηρίζοντας ότι μέσω της ομιλίας του επιδιώκει την διαγραφή του για να ηρωοποιηθεί και να αναχθεί σε αδιαμφισβήτητο ηγέτη της Δεξιάς, ανοίγοντας έτσι διάπλατα τον δρόμο για τη νέα «Πολιτική Άνοιξη»…

Υπάρχουν κι αυτοί, ωστόσο, που λένε ότι η ομιλία Σαμαρά ήταν ένας στυγνός εκβιασμός στον Μητσοτάκη για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Ή με κάνεις Πρόεδρο δηλαδή ή σε τσακίζω.

Επειδή ως γνωστόν στην πολιτική ισχύει πάντα το αντίστροφο, τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύουν.

Σύμφωνα με πληροφορίες του Antinews από ανθρώπους του στενού του περιβάλλοντος, ο Σαμαράς είπε απλώς τα αυτονόητα που πρέπει να πράξει ο Μητσοτάκης για να απεγκλωβιστεί η Ελλάδα από το αδιέξοδο στο οποίο οδηγείται.

Εξάλλου τα ίδια είχε πει, λένε, και προεκλογικά με τον Μητσοτάκη να συντάσσεται τότε απόλυτα στη «γραμμή» Σαμαρά.

Βέβαια, η κατάσταση σήμερα είναι εντελώς διαφορετική και είναι ολίγον δύσκολο για τον Μητσοτάκη να ασπαστεί εκ νέου τη «γραμμή» Σαμαρά, τη στιγμή που έχει προβεί σε απανωτές κυβιστήσεις σε όλα τα ζητήματα που αναφέρθηκε ο Σαμαράς.

Στο μεταναστευτικό ο Μητσοτάκης έχει μιλήσει ξεκάθαρα για μπόλιασμα αυτοχθόνων και ετεροχθόνων, άρα δεν πρόκειται να υιοθετήσει σε καμία περίπτωση τον όρo λαθρομετανάστευση και την πολιτική αντιμετώπιση που προτείνει ο Σαμαράς.

Στα εθνικά ομοίως.

Μετά τις απανωτές κατραπακιές του Ερντογάν, που ήρθαν έπειτα από το απαράδεκτο «καζάν - καζάν» του πρωθυπουργικού συμβούλου εθνικής ασφαλείας, ο Μητσοτάκης αντί να θέσει προ των ευθυνών του τον ταραξία χαράσσοντας μια ισχυρή και απτή στρατηγική όπως προτείνει ο Σαμαράς, συνεχίζει να βαυκαλίζεται ότι η Ελλάδα θα υπερασπιστεί την εδαφική της ακεραιότητα μέσω του Διεθνούς Δικαίου και των συμμάχων που θα σπεύσουν να την βοηθήσουν.

Εκεί, όμως, που το χάσμα μεταξύ Μητσοτάκη - Σαμαρά ανοίγει ακόμη περισσότερο, είναι στην προσέγγιση για τη συμφωνία των Πρεσπών.

Ο Σαμαράς προτάσσει ουσιαστικά την ακύρωσή της, ενώ ο Μητσοτάκης την «αναγκαστική» εφαρμογή της, ασχέτως αν προεκλογικά την καταδίκαζε προς άγραν ψήφων.

Άρα, εκ των πραγμάτων, η «γραμμή» Σαμαρά απορρίπτεται και στα εθνικά.

Ούτε, όμως, με την κάθετη άρνηση Σαμαρά περί πολιτικών συναινέσεων με τον αντίπαλο φαίνεται να συμφωνεί ο Μητσοτάκης.

Ο Τσίπρας επί της ουσίας έχει ήδη αθωωθεί για την σκευωρία της Novartis, ενώ ο τραγέλαφος που εκτυλίσσεται στην προανακριτική πιθανόν να αθωώσει και τον Ρασπούτιν.

Στο μεταξύ, ο Μητσοτάκης έχει καταστήσει σαφές ότι βασικός γνώμονας για το πρόσωπο που θα προταθεί για την Προεδρία της Δημοκρατίας είναι η πολιτική συναίνεση.

Άρα, κι εδώ, «καίγεται» η «γραμμή» Σαμαρά.

Συνεπώς, είναι ηλίου φαεινότερο ότι παρόλο που ο Σαμαράς δεν επιδιώκει τη ρήξη με τον Μητσοτάκη, μάλλον είναι αναπόφευκτη.

Εκτός κι αν ο Μητσοτάκης αντιληφθεί έστω και καθυστερημένα, ότι η «γραμμή» Σαμαρά αποτελεί μονόδρομο για τη σωτηρία της πατρίδας.

Είμαστε σίγουροι, όμως, ότι ο πολιτικός εγωισμός δεν θα του το επιτρέψει, καθώς αυτομάτως ο σαμαρισμός θα επισκιάσει τον μητσοτακισμό.

Εκτιμούμε λοιπόν, ότι θα συνεχίσει να κινείται στον ολισθηρό δρόμο που επέλεξε, με άγνωστες τις συνέπειες τόσο για τη χώρα όσο και για τη σχέση των δύο ανδρών που επιστρέφει στο... status quo του 93’.

Και το μόνο σίγουρο είναι, ότι για μια ακόμη φορά δεν θα ευθύνεται ο Σαμαράς για τις όποιες δυσάρεστες εξελίξεις.

«Ποτέ δεν διαπραγματεύθηκα τις ιδέες μου για οποιοδήποτε αξίωμα», είπε απερίφραστα στην ομιλία του και… ο νοών νοείτω.

Antinews