Ο Εθνομηδενισμός δεν είναι «πρόοδος», δεν είναι
«αναπόφευκτη τάση» της Ιστορίας – όπως νομίζουν κάποιοι. Είναι «απόφυση» της
Ιστορίας – και δη προσωρινή, και μάλιστα πολύ μολυσματική.
*Ο Εθνομηδενισμός ΔΕΝ είναι στοιχείο της «νεωτερικότητας»!
Το ακριβώς αντίθετο: Τα σύγχρονα έθνη διαμορφώθηκαν
στην περίοδο μετά την Αναγέννηση – και κυρίως μετά τον Τριακονταετή Πόλεμο και
την εποχή του Διαφωτισμού.
Πριν, υπήρχαν απλώς χαλαρές αυτοκρατορίες, και
φεουδαρχικές ηγεμονίες. Δηλαδή αυτά ακριβώς στα οποία θέλουν να μας «επιστρέψουν»
οι εθνομηδενιστές!
* Σε όλη την περίοδο της «νεωτερικότητας» οι
οπαδοί του «παλαιού καθεστώτος» - ancient regime το αποκαλούσαν – πολεμούσαν την
εθνική συγκρότηση και τις εθνικές ταυτότητες.
Τα εθνικά κράτη δεν βρίσκονται στον «αντίποδα» της
σύγχρονης δημοκρατίας. Το ακριβώς αντίθετο: Είναι η κοιτίδα της σύγχρονης δημοκρατίας!
Τα σύγχρονα έθνη, όταν προσπάθησαν να συγκροτήσουν την «αυτοδιάθεσή» τους, δημιούργησαν
δημοκρατικούς θεσμούς.
Μετά την ήττα του Ναπολέοντα, η «Ιερά Συμμαχία»
που επικράτησε, προσπάθησε να επιβάλει την «νέα τάξη πραγμάτων» καταδικάζοντας
και πολεμώντας τους «δίδυμους δαίμονες»: του «εθνικισμού και της δημοκρατίας».
Στα μάτια των αυταρχικών καθεστώτων εκείνης της
εποχής, ο πατριωτισμός και η δημοκρατία ήταν πάντα ταυτόσημα «κακά»: Που το ένα εκτρέφει
το άλλο.
Και σήμερα όσοι θέλουν να επιβάλλουν μια «διεθνή
διακυβέρνηση» χωρίς
δημοκρατική νομιμοποίηση, πολεμάνε τον πατριωτισμό!
* Όπως η Σοβιετική Ένωση κατήγγειλε του
διαφωνούντες των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού ως «εθνικιστές», πράκτορες του
Ιμπεριαλισμού.
Ο σύγχρονος Εθνομηδενισμός ανακυκλώνει όλα
αυτά τα επιχειρήματα όλων των κατά καιρούς αυταρχικών καθεστώτων. Και εμφανίζει
ως «νεωτερικότητα», τα απομεινάρια του ancient regime…
