Γράψτε τις 17 μονάδες (...και βλέπουμε)…

Ένα σχόλιο για τις δημοσκοπήσεις που άρχισαν ήδη να βγαίνουν εν όψει των βουλευτικών εκλογών – τρεις εβδομάδες έμειναν πια, και ίσως είναι οι πιο κρίσιμες εκλογές που έχουν γίνει τις τελευταίες δεκαετίες.

Τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, όπως δημοσιεύονται, πρώτον ίσως μπερδεύουν πολλούς από σας και δεύτερον, είναι – ξανά – κάπως «πειραγμένα»!

Υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, εννοείται…

Το είδαμε και πριν τις πρόσφατες ευρωεκλογές: μέχρι και το πρώτο κύμα των exit polls ήταν τέτοιο το bulling του ΣΥΡΙΖΑ, που οι δημοσκόποι έβγαζαν αποτελέσματα τα οποία υπερτιμούσαν συστηματικά τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ - και υποτιμούσαν συστηματικά τη διαφορά από την – πρώτη – ΝΔ.

Τώρα έχουμε ξανά… τα ίδια!

·       Πρώτη παρατήρηση: Όλες οι δημοσκοπήσεις λένε ότι η «ψαλίδα ανοίγει», υπέρ της πρώτης ΝΔ βέβαια. Και λένε την αλήθεια.

Αλλά όταν δίνουν αναλυτικά ποσοστά για κάθε κόμμα, δείχνουν διαφορά γύρω στο 8-8,5%, ενώ η διαφορά στις ευρωεκλογές ήταν 9,3…

Ένας είναι ο Γραμματικάκης…

Κανονικά θα έπρεπε να περιμένω την επίσημη ανακοίνωση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, όμως δεν μπορώ να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό μου. Φοβάμαι, εξάλλου, μήπως την τελευταία στιγμή κατά λάθος την πρώτη θέση την καταλάβει ο Μπίστης αντί για τον Γραμματικάκη.

Αν η συνεδρίαση τραβήξει έως αργά την νύχτα, τα ποτά έχουν κάνει τη δουλειά τους, η νύστα τη δική της και ο Φλαμπουράρης ζητήσει για δέκατη φορά τον λόγο, τα λάθη παραμονεύουν.

Ακόμη και τα καλύτερα μυαλά έχουν τα όριά τους…

Εδώ δεν συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας ένας Θεοχαρόπουλος, ο οποίος δεν είναι μόνον κοτζάμ πρόεδρος, είναι και υπουργός Τουρισμού.

Δεν έχω τίποτε εναντίον του Μπίστη και το βάθος της πολιτικής του σκέψης. Τέτοιο βάθος που δεν της επιτρέπει να φανεί, με αποτέλεσμα πολλοί να τον αποκαλούν γυρολόγο. Ομως ο Γραμματικάκης είναι άλλο πράγμα…

Άσε τους νεκρούς να προχωρούν…

Προσοχή, ακολουθεί παραλήρημα.

Για μένα είναι σαν χθες, αλλά για κάποιους αρκετούς συνέλληνες, που ήδη ψηφίζουν, πρόκειται για αρχαία ιστορία.

Για να καταλάβετε τι εννοώ, ένας 17αρης που τον άλλο μήνα θα ψηφίσει για το μέλλον του (και το δικό μας) το 2011 ήταν δεν ήταν 8-9 χρονώ παιδάκι.

Τι έγινε λοιπόν τότε;

Μετά από μια ανούσια πλην όμως (όπως αποδείχτηκε) κοστοβόρα κυβέρνηση του ΚΚ, τότε που καίγονταν η Αθήνα και τα ΜΑΤ του Προκόπη ήταν «ακούνητα στρατιωτάκια», συν διάφορα άλλα που δεν είναι του παρόντος (για την οικονομία της συζήτησης),  ήρθε στα πράγματα ο ΓΑΠ.

Ο οποίος αν και εξελέγη με 44% (απίστευτο ακούγεται σήμερα αυτό το ποσοστό) με κάποιες άστοχες κινήσεις και τοποθετήσεις κατάφερε ώστε να μας πάρουν χαμπάρι (και επίσημα) οι «κσαίνοι τοκογλύφοι» και να μας κόψουν τα δανεικά κι αγύριστα με τα οποία διαπρέπαμε επί δεκαετίες, διοργανώνοντας φαντεζί ολυμπιάδες, κερδίζοντας το ευρωπαϊκό κύπελο, κλπ κλπ.