Περί του «κακού» Σαμαρά…

Διάβασα προχθές ένα εμπαθές άρθρο στη Καθημερινή, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ ο μεγαλύτερος καταστροφέας της χώρας (αλλά και της ΝΔ) ήταν και είναι ο Σαμαράς!

Στην Καθημερινή παρακαλώ… ούτε στην ΕφΣυν, ούτε στην Αυγή.

Γιατί; Διότι το 1992 έριξε τον Μητσοτάκη (προφανώς χωρίς κανένα λόγο, έτσι από γινάτι), ενώ αργότερα όταν τον ξαναδέχθηκε στους κόλπους της η ΝΔ, αυτός φρόντισε με τις διάφορες κινήσεις του και τις κωλοτούμπες του (βλ. Ζάππεια) να μας βάλει στα μνημόνια και να στρώσει τον δρόμο στον Τσίπρα…

Έτσι το κατάλαβα το άρθρο.

Το ότι ο Σαμαράς εξελέγη το 2012 έχοντας ήδη γίνει μνημονιακός, και άρα δεν έκανε καμία κυβίστηση, ούτε εξαπάτησε όσους τον ψήφισαν, το εν λόγω άρθρο δεν μας το αναφέρει.

Το ότι το 2012 οπότε και εξελέγη πρωθυπουργός διανύαμε μια τεράστιας έκτασης πολιτική, οικονομική, και κοινωνική  κρίση με κυβερνήσεις να έρχονται και να φεύγουν, και με τον Σαμαρά να συνεργάζεται (ήθελε δεν ήθελε) με τον κυρ Φώτη και τον Μπένι προκειμένου να σταθεί η χώρα στα πόδια της… ούτε αυτό αναφέρεται.

Όπως δεν αναφέρεται η κατάσταση της κοινωνίας τότε.

Που ήταν σε σημείο βρασμού, μια με τους αγαναΧτιστές, και μια με τους διάφορους δημαγωγούς λαϊκιστές, δημοσιογράφους, πολιτικούς, κλπ που ήταν  απαξάπαντες στα κάγκελα.

Θυμόσαστε τον Τράγκα ντυμένο γκεσταπίτη να κάνει εκπομπές για τους «γερμανοτσολιάδες»;

Ποιος καλοπροαίρετος παρατηρητής της πολιτικής επικαιρότητας δεν θυμάται τις καθημερινές «αυθόρμητες» συνελεύσεις στην πάνω και κάτω πλατεία, όπου διάφοροι ιδεοληπτικοί κατρούγκαλοι, κ.ά. ξεσήκωναν τον κόσμο υποσχόμενοι την κάθε είδους σαχλαμάρα;

Ποιος δεν θυμάται τις επίσης καθημερινές εμφανίσεις του Δρος Μπαρουφάκη στα κανάλια μέσω ΣΚΑΙΠ, να μιλάει για χρεοκοπία, για μπιτ κόιν, για έξοδο από το ευρώ, και άλλα τέτοια φληναφήματα;

Τώρα μπορεί να είναι ένας ακόμη γραφικός παπατζής, τότε όμως ήταν ίνδαλμα του λαού. Εγώ αυτά δεν τα ξεχνώ.

Θυμόσαστε την Ζωζώ με τη Ραχήλ πάνω στα κάγκελα σε καθημερινή βάση;

Το Δ’ Ράιχ του Πάντζα;

Τις οικονομικές αναλύσεις του … Λαπαβίτσα;

Τον Στρατούλη και τις κοστολογημένες λύσεις του για την οικονομία;

Τον Λαφαζάνη και το ξανθό γένος;

Θυμόσαστε το ροκάνισμα όλων των συνετών πολιτικών του Σαμαρά από τους κυβερνητικούς του «εταίρους»;

Με αποκορύφωμα την αποχώρηση από τη κυβέρνηση του περήφανου κυρ Φώτη εξαιτίας των…  μοντέρ της ΕΡΤ.

Εν ολίγοι θυμόσαστε πως όλος σχεδόν ο λαός ήταν στις επάλξεις, και ότι μα ότι έκανε ο Σαμαράς προκειμένου να παραμείνουμε κράτος (χωρίς συσσίτια) έβρισκε απέναντί του όχι μόνο την οργανωμένη αντιπολίτευση αλλά και κάθε είδους λαοπλάνου (δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, πολίτες, κλπ) που ήθελε το κεφάλι του στο πιάτο;

Παρ’ όλα αυτά πάλεψε σαν θηρίο, έχοντας απέναντι την Μέρκελ και τους γύπες εταίρους μας, δίπλα του τους πριονιστές του κλαδιού της συγκυβέρνησης, και πίσω του τις άτυπες συνιστώσες της ΝΔ.

Μιας ΝΔ οι μισοί οπαδοί της οποίας είχαν ήδη στραφεί προς τον σωτήρα Μπάνο, ακόμη και προς τον ριζοσπάστη αριστερό Αλέξη, προκειμένου να σκίσουν τα μνημόνια, να καταργήσουν τον ΕΝΦΙΑ και τα διόδια, και άλλα τέτοια κουλά.

Συνεπώς, ότι και να λέμε τώρα, οι εποχές τότε ήταν εντελώς διαφορετικές, και ο μελανιασμένος λαός κρέμονταν από τα χείλη του κάθε πολιτικού απατεώνα μπας και δει φως στο τούνελ.

Ότι και να έκανε ο Σαμαράς, ότι και να έλεγε, το κλίμα ήταν εναντίον του.

Και ο Σαμαράς να μην ήταν, αλλά κάποιος άλλος να ήταν στη θέση του, ακόμη και ο … Ιησούς, θα τα εύρισκε σκούρα αφού ολόκληρη η κοινωνία πίστευε ακόμη στα λεφτόδενδρα.

Άρα, η  έλευση του Σύριζα που υπόσχονταν τα πάντα στους πάντες ήταν νομοτελειακά προδιαγεγραμμένη.

Και όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό είναι είτε αφελής, είτε έχει προσωπική ιδιοτελή ατζέντα.

Στη συνέχεια, γλιτώσαμε από τον «λαοπλάνο» και αμαρτωλό  Σαμαρά, και  φάγαμε στην μάπα τον άφθαρτο Σύριζα, αντικρίσαμε την άβυσσο, γλιτώσαμε στο παρά πέντε, και η ΝΔ προχώρησε σε αλλαγή προέδρου (με τον Σαμαρά να αβαντάρει τον Κυριάκο, να τα λέμε αυτά), και στη συνέχεια στην εκλογή της ως κυβέρνηση.

Σε μια σαφώς πιο ανώδυνη εποχή, χωρίς αγαναΧτιστές στις πλατείες, χωρίς δανειστές και εταίρους πάνω από το κεφάλι της, και με έναν ξεδοντιασμένο Σύριζα (με δεκανίκι του το παλιό βαθύ Πασόκ).

Το αν η κυβέρνηση του Κυριάκου τα πηγαίνει καλά ή όχι είναι μια άλλη ιστορία.

Το να προσπαθούν όμως κάποιοι (μιμούμενοι την  εθνική μας άγαμη θυγατέρα) με εμπαθή και ανιστόρητα άρθρα σε «σοβαρή» εφημερίδα να μας πείσουν πόσο κακός είναι ο Σαμαράς, και πως αποτελεί σαμποτέρ στους κόλπους της «παράταξης», είναι το λιγότερο κακόβουλες συκοφαντίες που εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα.

Και που ενώ φαίνονται ως υπεράσπιση της νυν κυβέρνησης, καταφέρνουν το ακριβώς αντίθετο… λες και έτσι είναι σχεδιασμένα.

Τον Σαμαρά, που παραμένει μάχιμος και στις επάλξεις, θα τον κρίνει η ιστορία.

Όπως άλλωστε και κάθε άλλον που καθόρισε ή καθορίζει τις τύχες μας.

Όλα τα άλλα είναι απλά κακίες και μικροπρέπειες… που αποδεικνύουν για μιαν ακόμη φορά πως τα καρποφόρα δένδρα είναι εκείνα που πετροβολάμε, και πως (αν και παροπλισμένος και τελειωμένος!!!) ο Σαμαράς συνεχίζει κάποιους να τους ενοχλεί, και να τους προκαλεί τρόμο.

Γιατί; Μάλλον επειδή είναι από τους ελάχιστους, αν όχι ο μόνος πολιτικός, που μπορεί και λέει τα πράγματα με το όνομά τους.

Strange Attractor

ΥΓ- Σαν να μην έφταναν τα χίλια προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, μια με τους Τούρκους, μια με το (λαθρο)μεταναστευτικό, και μια με την εγκληματικότητα, ή ακόμη και τους τοξοβόλους και τους Ρουβίκωνες…  κάποιοι τρώγονται με τα ρούχα τους δημιουργώντας νέα προβλήματα από το πουθενά.

Αντιπερισπασμός; Κάτι άλλο;

Ποιος ξέρει;